ме (зам.) - вади (гл.)

Колку и да бев разочарана, тоа нешто ме вадеше од секоја можна криза.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Таа ситуација што се пофторува на секој први и што еве сега пак ја доживувам тука во кујната, толку ме вади од памет што имам чувство дека ќе се шекнам или посакувам да се шекнам, убеден дека шекнатиот за вакви работи не се нервира.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Таа жена мене од памет ме вадеше. На сон свршував. Мастурбирав.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Јас паѓав; сѐ почесто паѓав во одвратната мрежа, во која се заплеткував и од која ме вадеше стариот аѓутант; дури и одењето ми стана привилегија.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Е и ова ми се допаѓа – си мислам, иако малку ме вади од рамнотежа нејзината мирнотија.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сега ќе ја шокирам – си велам и стартувам: - Да, тебе.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се заљубувам сè посилно, а тоа ме вади од памет.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Ме вади пред врата и ме запира.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од ум ме вади болештината.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Твоево подновено интересирање ме вади од такт. Можат некој ден да ми попуштат нервите и да ја извадам на видело.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)