којзнае (зам.) - кој (зам.)

Тужениот работодавач, иако ја прими тужбата, воопшто не прати одговор на истата во рокот кој му беше оставен и со ништо не го оспори побарувањето.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
И покрај сево ова свесно одолговлекување, Костадиновска се обидува овој проблем да го реши на мирен начин, така што во дополнителен устен договор со директорите се договара средства- та да ѝ бидат исплатени одеднаш, но по три месеци.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
За време на судската постапка беа одржани вкупно две рочишта: по првото т.н. подготвително рочиште, на коешто немаше претставник на тужениот работодавач кој беше уредно поканет, Х.Џ. по којзнае кој пат оди во деловните простории на „Охис“ и уште еднаш бара да му ги исплатат платите, а тој за возврат да ја повлече тужбата.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, и после истекот на овој новоутврден рок за исплата, таа пак е изиграна и повторно не ги добива неисплатените плати и отпремнината. 274 Сепак, Костадиновска сè уште верува дека спорот може вонсудски да биде решен, па после одржан нов состанок со директорите, добива ново ветување дека во новодоговорениот рок, конечно, средствата ќе ѝ бидат исплатени.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Но, како по обичај, по којзнае кој пат, нивниот збор нема никаква тежина и таа пак не го добива она што законски ѝ следува.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како да се повторуваше по којзнае кој пат балканската варијанта на смртта на козата на господин Сеген.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Сите се плашеа од таа кобна директива, којзнае која по ред која ќе значеше конечно пресметување со козите, но и со оваа повратна живост на лицата на луѓето, првпат од војната, во слободата.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Впрочем, кога често ја отвораше касата и по којзнае кој пат ја читаше директивата, го допираше пиштолот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
За убаво чудо, тие денови, по којзнае кој пат, ги отворив собраните дела на Guillaume Apollinaire, кадешто посебно внимание ми привлекоа деловите од расказот Прашкиот скитник.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Поетот не успева, но го посејува семето на заедништвото, на отворениот простор, така што ѕидовите на обградениот еврејски дел од градот сепак се урнати, дури век подоцна, по иницијатива на еден од неговите претходници - ја реконструира Карер локалната хроника во себе - во времето кога островот се присоединува кон Грција.  „Островот ли ги зближува луѓето”, по којзнае кој пат се запраша Лука Карер.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
На Закинтос, се сеќава Карер на толкувањето на татко му, тие односи отсекогаш биле толку блиски што зад ѕидовите на еврејското маало живееле не само јудејски, туку и православни грчки семејства.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кој ден е денес? По којзнае кој пат ѝ се вратија мислите.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Тиа покрај ниј збираат сермиа, и глодаат и они сиромасите, и којзнае кој се полоши.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да беше некој од овие разно-разни трговци, занаетчии, уметници и каквити не, - што се туркаат овде секоја вечер, - лесно ќе се справеше, ама оној - којзнае кој е...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Додека да ги заврши студиите, Грдан, домско дете, веќе ја чувствуваше библиотеката како свој, којзнае кој дом.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мајка остана до доцна во ноќта за да го дотерува, по којзнае кој пат, Татковиот свечен костум.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Размислував за Татковата судбина, по којзнае кој пат, за неговото успешно провлекување, со семејството, низ лавиринтот создаден од урнатините на трите балкански империи, барајќи излез кон Запад или кон Исток.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
132 Со влегувањето во сила на овој Закон за изменување и дополнување, по којзнае кој пат, се воведе повторна обврска за пререгистрирање на невработените лица согласно новите видови евиденции.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Близу границата ми пријде несетум една жена од моите блиски по мајчина линија, индиректна рода и ме гледаше час со извештачена доза на благо сочувство, час со извештачена доза на сожалување, којзнае која беше вистината.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
По којзнае кој пат погледот ми запираше во средишните рафтови на библиотеката, кон големите свети книги, меѓу кои беа ставени дела на Маркс, Ленин, Сталин...
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Ех, да знаеше кутриот Х.Х. каде ми одеа мислите, да изустев само дел од нив, по којзнае кој пат, бездруго ќе измислеше изговор, за да запре пред првата бандера, ќе го активираше телефонот на навивање, директно поврзан со Централата, ќе имаше што да јави, ќе понудеше нови аргументи за мојата непоправливост.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Како да пребарува нешто во темнината. Којзнае кое доба е?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Навистина сакам да знам што прави.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Навистина, објасни ми, какви ти беа намерите при преземањето на овој, најблаго речено, чуден чекор“, прашува по којзнае кој пат иследникот .
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност забележувам дека е наведнат над некој лист и веројатно пребира по текстот!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ги повторувам во себеси слушнатите звучни сигнали моделирани во прашање и патем заклучувам дека иследникот е голем итрец а згора на тоа умешен подметнувач на измислени или дотерани сеќавања.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Нешто како оние мои оне тонеча во потокот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Кога разбрануваната маса во Ефес конечно се смири, не заради верата во Бога, туку заради стравот од Рим, повторно, по којзнае кој пат омален со духот од тага поради тесната врата кон Спасението, која слепоста на неговите браќа ја заклучуваше и ја замандалуваше со своите идоли од злато и од сребро наместо да ја отвора со својата љубов, тој повторно замина за Македонија.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
- По Вирово сме ние. - По Вирово иди Мренога. - По Вирово којзнае кој иде, вели Лазор Ночески, оти војната е облак, порој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Може од утре да не бидеме заедно, вели, којзнае кој куршум не мисли отаде ридовине, вели. Ја кревам главата и гледам отаде ридовите. Во празното небо, оголено и изгребано.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На денот, со ранецот на рамо, со спортски патики и впиен тексас на своето тело, Рада за последен пат како прваче ја слушаше по којзнае кој пат лекцијата од Светлана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
По којзнае кој пат се прашуваше зошто ова пријателство не се искачи степен повисоко.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Уште една ноќ по којзнае кој пат ја раздиплуваше чергата на својата судбина.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Не сте го сонувале зададениот сон, туку некој друг, којзнае кој. Но, не грижете се. Тоа ништо не пречи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ќе Ви биде потребна само една. Ставете ја в чанта.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И никој веќе не се сомневаше дека најпосле и на овој проблем ќе му се стави точка, кога однекаде пак, по којзнае кој пат, се јави нејзиниот глас, рече: - Ајдете, - ни довикна, - што сте замрзнале, одете!
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Највисоките претставници на дипломатскиот кор беа построени како убаво наредени и украсени големи саксии со цвеќе во свечената сала на УНЕСКО.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
По којзнае кој пат ме обзеде размислата за луѓето и историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Понесен од овие мисли, испратен од погледите на моите деца, појдов кон главната врата на резиденцијата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Национализмот претставува облик на војна, се сетив по којзнае кој пат на зборовите на Франсоа Митеран.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со Бешир по којзнае кој пат јуревме кон Картагина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Овде посилно од секаде замираше жолтото есенско лисје, паѓаше врз рамената на белите статуи, кои идеа од различни епохи на француската историја.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се очекуваше да стапат добитниците, претставниците на лутите противници - Израел и Палестина, решени најпосле, по којзнае кој пат да се договорат за формулата на трајниот мир.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ова е само законски потег во корист на охрабрување на т.н. „штрајкбрејкерство“, со кој законодавецот, по којзнае кој пат, се става на страната на работодавачите – коишто и така, во секој поглед, се помоќни субјекти од исплашените и неорганизирани работници.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
По којзнае кој пат неправда нова на народот обесправен, страден сакаат обезличен да го видат до смрт да го остават покорен и гладен
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
По којзнае кој пат уште еден пораз но поразот не значи изгубена битка учен е народот поразен да биде но за инает не се откажува од игра
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Којзнае кој ќе ги прави јајцата во пуљките! се огласува Борис Биџов од најкрајниот ќош.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Од Мајка и од браќата, кога дојдовме по којзнае кој пат до манастирот Свети Наум за да си ги видиме куќата, градот, татковината, сакав да дознаам како заминавме со чунот, по кој пат пловевме, како втасавме.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Заминував, по којзнае кој пат, во Франција, земјата која со децении остана закопана во тишината на нивниот егзил...
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
А ние, пома­лите деца, ја чекавме гледајќи го, по којзнае кој пат, истиот филм.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
XX Мајка, загледана од чардакот во солунските галеби кои повторно се враќаа и застануваа на малото островче на реката, продолжуваше да го прелистува, по којзнае кој пат, својот каталог на италијанската стоковна куќа Ла Ринашенте, од пролетната мода во Италија, во 1949 година.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
И тие војски, како некогашните легионери, требаше, по којзнае кој пат, да ги разместат судбините, границите на Балканот.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Таа го раздиплуваше своето минато, по којзнае кој пат, но секогаш со некоја нова, непозната епизода.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко во разгорот на овие мисли, по којзнае кој пат, ја започна големата ревизија на својата библиотека.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Наеднаш,торзото на Росана се појави по којзнае кој пат од рамката на вратата.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Таков беше заклучокот што го изведе по којзнае кој пат.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Бев многу несреќен кога сфатив оти во идниот момент ангелот ќе одлета а јас по којзнае кој пат ќе останам сам во темнината.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Се спуштав во подрумот, го отворав сандакот, со она слатко чувство на таинственост и по којзнае кој пат, пребирав по неговата внатрешност.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
- Мене судбината ми одреди да одам на југ, и во тој правец ќе тргнам, кон Солун - се јуначеше со тенок глас човечето Крсто.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Навистина никој не те виде? - праша по којзнае кој пат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Околу нив постојано протрчуваше сниското слабо човече Крсто, еден од деградираните командири на партизанската војска, и го раскажуваше по којзнае кој пат оној случај кога тој божем имал храброст да го изведе својот вод пред бригадата и да изјави со полн глас дека одбива да замине со борците на Сремски фронт.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Колку ми е тешко да те гледам ваков - рече, но јас навистина не ја сфаќав потиштеноста со која го кажуваше ова.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
„Дали се плашиш од твоите желби?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Често го правиш тоа што не го сакаш“, му реков еднаш на татко ти кога ми го спомна по којзнае кој пат тој Јенков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Растојанието треба да го почувстуваш како предност и да ја опишеш лутата сапуница на надежта во душата што ти влегува по којзнае кој пат те зазема како што се зазема туѓа територија те присвојува како што се присвојува туѓо дете и за сето време на мис-мириса.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Меморија: страв - расказ – Од ден- на- ден сѐ повеќе стрепам: овде сум, а по којзнае кој пат сонувам дека никогаш нема да бидам.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сурово природни затекнати во немајкаде онемени, од вџашеност побелени можеби од премногу живот и дарба можеби од премногу набожност, паганска или премногу смрт, нагла, неправедна само се наѕираат - маргина до маргина диск до диск за вчитување на изгубеното аз, буки, веди, глаголи, добро ест живете... алфа, бета, гама, делта... алеф, бет, гимал, далет... сличности на претек претци а, наоколу по којзнае кој пат преродена исчезнатата флора риган, рик, реа ни смртта не е вечна, ни смртта!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Некои ненапишани песни извесно време се по патничките торби на пазар, за да се издвојат симболите од цените меѓу нераскренатите здолништа и мирисите кои исчезнуваат меѓу каишите разлабавени како случајни желби меѓу знаците за распознавање заштитени со поединостите од сонот според ноктите, грбот и забите според нозете и легенот го менуваат описот на младоста и се подготвуваат еден ден под којзнае кој агол и облик да се јават :
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
О, малку морфиум анестезија додека ти ја режат татковината на живо по којзнае кој пат овој пат дома - помрачениот ум реже заслепен од белината на светлината од себеси, Боже суетата е клопка осуети ја избегни го последниот чин на македонската мелодрама смени го жанрот направи нешто!
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сфатете, предупреди еден меѓу нас кога народот ја претчувствува мемлата во говорот, офтиката несомнено насетува неслобода осој, таму кајшто треба да припекува слободата на зборот и мислата сласта на грлото кога го испушта гласот милозвучен ништо подлабоко во човека не пробива од јазикот во него е сѐ она што по којзнае кој пат било не само овде и не само во нас.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ова, којзнае кој пат ними им е затвор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Којзнае кој Михајло го бара.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И, којзнае кој ѓавол ќе им влезеше в глава, ќе се погледнеа како затвореници разделени со јаки железни шипки и со олкави солзи, ќе се изнаплачеа.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Одбивам да раскажувам такви нешта по којзнае кој пат!
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Сето тоа не допираше до Д кој занесен гледаше во којзнае кој дел од светот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Е, па, - почнав јас, преправајќи се дека ми е многу здодевно што морам по којзнае кој пат да ја раскажувам необичната авантура, - тоа се случи пред неколку есеци, кога зедно со татко ми и мајка ми бевме во Египет.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- А, вие пак по ваше, скитате со мислите којзнае кој каде. - Да – се насмеав – баш така се случува.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Килимите ги продаваат низ сиот свет, којзнае кој и на каков начин ќе ги користи, а нашите ткајачи остануваат во своите ткајачници и ниту го познаваат светот, ниту пак тој знае дека постојат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Никој не ме слушаше, ни природата, ни Мила.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А, ние, нам ни е важно да научиме како се концентрира. И учиме. Потоа телепатијата е лесна работа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, и да сакаме, веќе не можеме да се извлечеме без да нѐ забележат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Којзнае кои се и какви се овие чудни луѓе, којзнае што може да ни се случи ако нѐ откријат во грмушките.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Глупави потоци, глупава водо, и шумо, и птици глупави, што се радувате, што сте толку весели, знаете ли вие што ѝ се случува на мојата Мила? – им зборував во себе. – Мила моја, не смееш да ме напуштиш – ја молев по којзнае кој пат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Најмногу од сѐ ми фалеше дада ми, затоа што поради којзнае кои причини со неа се чувствував помалку осамено.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Ехе, што е убаво! - слатко се проѕевна едното. - Како да сме вистински дома! - со тивка тага одговори другото, кое можеби се потсеќаваше на својот, по којзнае која причина изгубен дом.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)