Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Оваа војна ќе го предизвика зајакнувањето на веќе започнатиот турски национализам, предизвикувајќи депортации, односно чистење, подоцна и етнички, кои понекогаш имаа димензии на масакри на населенија.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

И јас заличив на инженер, облечен во виндјакна, со чевли планински, со повисоко грло, и со една капа со сенчило, која понекогаш ја ставав, а понекогаш ја вадев.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Контакт-адресата речиси е обврзувачки дел од мејл-арт работата, но постои и тнр. „еднонасочен“ мејл-арт кој често се одвива на начин и испраќачот и примателот на пораката да не се познаваат, или примателот да не го познава испраќачот; едноставно повеќе-помалку случајно некому му се испраќа некаква мејл-арт порака, и толку, не се бара фидбек; постојат и специјални случаи, тнр. „енигми” или „истраги” кога во мејл-арт пораката (или во низа пораки) се разоткрива некаква мистерија или шифра која понекогаш значи, на пример, само откривање на контакт-адресата, но понекогаш богами шифрите носат прилично дубиозни уметнички пораки (постои еден генијален „поштенски“ роман на мистериозниот американски писател Томас Пинчон, „Објава на бројот 49“; самиот роман можеби и (не!?) може да се смета за мејл-арт, но во секој случај тој е инспирација за многу мејл-уметници).

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

По цел ден биле на градилиште, работеле и над нормата, а веднаш по работниот ден, кој понекогаш траел и по дваесет часа, се враќале во хотелот и, од умор, немале време ниту да се навечераат. Сонот го надвладувал и гладот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Хоризонталното поклонување пред господинот телевизор и дремката, убавата и мирна дремка, се работи поради кои понекогаш успевам да го преживеам умирањето на неделата.

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

Таа може да се најде, на пример, во неговото асоцирање на германското Ich (“јас”)19 со хебрејското Ish (човек).

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Бидејќи тие исто звучат (за него), во неговото поврзување на А од différance со пирамида,20 или во целосната структура на неговиот Glas: секоја страница од неговата книга содржи нееднакви колумни текст, едната за Хегел а другата на Џин Женет, кои понекогаш се чини дека се поврзани една со друга а другпат дека се целосно раздвоени.21 Со модернистичката недоверба во здравиот разум и предрасудите е поврзана одбојноста кон авторитетот и традицијата.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

За претходните генерации се верувало дека не го разбираат светот толку коректно и потполно колку што го разбираме ние.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

ВОЛШЕБНИ ПЕЧУРКИ (MAGIC MUSHROOMS) Форма: свежи или исушени печурки кои понекогаш се ставаат во јадење, како во омлет на пример, или од нив се прави чај.

„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)

- мислам слушнав како размислува.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

- Извини, но осаменоста, војната, опасностите во кои понекогаш ќе втрчавме неподготвени...влијаат да станеме жртви и на предлози што не ги почитуваат нашите принципи и правила...

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Исто како што џезот и хип-хопот првобитно ги измислија (како веќе композитни форми) Афроамериканци и исто како што и тие се обликуваа, вирееја и се развиваа во и преку животот на таа конкретна општествена група – за на крајот да ги преземат и други, кои понекогаш ги вградуваа во нови и хибридни форми, а понекогаш ги разводнуваа речиси до непрепознатливост – така и кампот за првпат го разработија геј-мажите како колективна, внатрегрупова практика, пред да си го преземат и други општествени групи за сопствени цели, откако му ги препознаа субверзивниот потенцијал и широката применливост.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тот е прикажуван како систематски опортунист, кој понекогаш застанува на страната на Озирис, а понекогаш е против него. Тој исто така е и бог на смртта.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Тот не само што го надоместува живиот јазик, туку освен тоа е задолжен за мачната работа на мерење на срцата и душите на мртвите; тој е бог сметководител, кој освен тоа е изумител на игрите на среќа и криптограмите.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

А сепак тоа идилично постоење не ја намалувало тагата на Рајнер.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Раснел близу до Минхен, а доволно длабоко во природата; додека татко му сликал, тој бил покрај неговиот штафелај по полињата, до потоците и во шумата во околината на домот; остатокот од денот го минувал со мајка си, која понекогаш му читала поезија и му свирела на пијано.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

„Навистина така мислиш?“ ѝ рече, а кога таа потврди со главата, се насмевна уште еднаш и со онаа иронија, која понекогаш ѝ се чинеше дека ја има само овде, на Балканот, промрморе: „Никој не е доволно заштитен од судбината на својот народ...“

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Иако млад, речиси момче со фес и со јатаган во црвеномодриот појас, не бил брз - поткривнувал од стара рана од која понекогаш едната нога останува покуса.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Стрелецот, не стасувајќи повторно да ја наполни пушката, се исправил од зад сипаничава карпа и потрчал кон недалечно дрво за чија гранка со узди бил врзан оседлан белец.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Тоа е веројатно чиракот од казанџиската работилница, еден жив момок кој понекогаш го сретнуваше и секогаш му се насмевнуваше пријателски.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Довеслаа до брегот на реката од која понекогаш ќе се џитнеше риба по инсект или, просто, заради задоволство.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Пишпирик и Барбут- бег ги доближија главите и веќе пееја со издолжени шии: Трговци сме чесни, продаваме чуда, по достапна цена ви нудиме рудар.

„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)

Седејќи во градината Богдан се чувствува како одново роден, ослободен од секакви грижи и од четирите ѕида на собата во која понекогаш ја доживува како ќелија, како затвор.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Еден од начините на коишто овие реакции можат да се посматраат е и „судирот” на теориските движења кои понекогаш се означуваат со имињата „модернизам” (како „заштитен знак” на колонизацијата, хомогенизацијата и универзализацијата) и „постмодернизам” (како отклон од модернизмот и обид за укинување на секоја хомогенизација и универзализација).

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Јовановци беа познати и по тоа што се занимаваа со сточарство и производство на млечни производи: во истото слепо уличе, ама од спротива се наоѓаше аурот во кој живееше добитокот на Јовановци: кравите кои понекогаш најмалиот брат на Томето – Лазе ги носеше на пасење, а најчесто момокот Васе.

„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)

Симона често практикува вакви авантури, кои понекогаш и ги снима.

„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)

И во суштина, иако не беше употребена за ниедна од тие цели, туку само за автоматски процес на производство - произведувајќи добра кои понекогаш беше неможно да бидат дистрибуирани - машината навистина и значително го подобри животниот стандард на човечкото суштество во еден период од околу педесет години, на крајот од деветнаесеттиот и почетокот на дваесеттиот век.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Неизбежни се и делата на американскиот специјалист за Хичкок, кој понекогаш е наивно фанатичен, DONALD SPOTO, The Art of Alfred Hitchcock, Hopkinson and Blake, New York 1976.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Седеше тука разочаран, ниту малку подобар од летен чадор против сонце, зелен и отфрлен, напуштен од немарните излетници кои понекогаш бараа засолниште во неговата проѕирна сенка.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Не затоа зашто сум била да речеме неприемлива за неговите резони, како што тој тврдеше, туку еноставно затоа зашто од тоа здание и од таа градина, секој ден како од некоја пештера излегуваа на јаве чудни, неверојатни приказни, во кои понекогаш се замешуваа и смртни случаи, па и цели семејни трагедии, а не беше редок случај, помеѓу сите тие приказни, да прошетаат и имиња на видни граѓани.