кој (зам.) - дотогаш (прил.)

4 Работната атмосфера, особено по доаѓањето на новите газди и смената на дотогашната сопственичка структура, почна забрзано и значително да се „вжештува“: беше поставена нова директорка која ги тераше вработените да работат и за викенди, без да бидат 218 соодветно платени за тоа; се работеше и по цели денови – од 7 часот наутро до 21 часот навечер, под образложение дека на вработените „им фалеле работни саати“ за да ја остварат предвидената норма; перманентно некој од вработените работеше и на празници – без за тоа да добие надоместок [дневница] или, пак, слободен ден; а беше вршен и перманентен мобинг врз работниците – преку разни средства на вознемирување (на пример, тие беа тенденциозно казнувани за измислени „прекршоци“ и дисциплински повреди; често, при пописот на лековите, беа лажно обвинувани дека имаат наводен кусок, односно „минус“ во касата – дури и по неколку илјади денари, а којшто потоа требаше да го надокнадат од свој џеб; беа терани солидарно да учествуваат во плаќањето на сметката за фиксен телефон кој го користеа исклучиво за службена комуникација и сл.).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
5 Згора на сѐ, вработените – кои дотогаш земаа плата од околу 13.000 МКД, вон сите стандарди на добро деловно однесување и надвор од законот, практично беа присилени да потпишат бланко договори за вработување (!?) – по што отпосле, од страна на работодавачот, беше напишана сума од само 10.000 МКД.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Кучето, овчарскиот шарпланинец, кој дотогаш беше многу мирен сопатник, се вознемири...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Вчера се уверив дека подбишегата, за која дотогаш само насетував дека тргнала, веќе е проширена во Маказар.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ернст возеше низ густа завеса од дожд и мрак, а јас веќе ги бев исцрпел сите теми со кои дотогаш ја разбивав монотонијата на возењето.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
— Е шо велиш ти, шо велат тие умните глави, како да работиме? — праша Толе, кој дотогаш ги голташе Атанасовите зборови. — Тоа е друга работа сега!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Затоа ошче отсега ти ќе си почниш со таа работа.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Во текот на 1941 во делот на Македонија кој дотогаш бил под Кралството Југославија поради отпорот пружен против окупаторот, биле уапсени 1.537 лица.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Дел од нив биле ослободени, поголем дел интернирани во сто и трите логори формирани во Бугарија.
„Џебна историја на македонскиот народ“ од Група автори (2009)
Сите дела посветени на историјата на писмото оставаат место за проблемот на воведувањето на фонетското писмо во културите кои дотогаш не го употребувале.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За тоа ќе зборуваме подоцна, по повод книгата на M. -V. David.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За овие проблеми, спореди и G-G. Granger, Pensée formelle et sciences de l’homme, p. 38 sq.. и особено pp. 43 i 50 sq. ( за Renversement des rapports de la langue orale et de l’écriture). 2).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Акиноските, стриковците и братучедите Максимови, кои дотогаш и не ја напуштаа Потковицата, освен во исклучителни случаи, кога одеа да закопаат некого свој во Битола, или кога одеа во Прилеп или во Битола да оженат или да омажат своја челад, преку Прилеп, Битола и Солун,се раштркаа, во Софија, во Цариград, во Русија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Седумнаесет години откако ја вовел новата религија, фараонот умрел.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се прашуваше зошто еден таков угледен човек би ја напуштил својата земја заедно со тие “доселени, културно заостанати дојденци”, и наоѓаше одговор: Мојсеј бил поклоник на првата монотеистичка религија, воспоставена од фараонот Ихнатон, кој во четиринаесеттиот век пред новата ера го забранил многубоштвото, со смртна закана спречувајќи го својот народ да им се поклонува на боговите во кои дотогаш верувал со милениуми, а за еден и единствен Бог го прогласил Атон.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Заспа. Беше топол септемвриски ден, но јас знаев дека нејзе ѝ студи, знаев дека тој студ ја тера да сонува зима и мраз, сонува како е оставена некаде сама, и на неа паѓа снег.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во еден миг рацете, кои дотогаш цврсто ги стискаа држачите на столот, се олабавија, а главата полека се навали нанапред, како длабоко да се поклонува некому.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Според мене, скептичниот пубертетлија, за човек кој дотогаш водата ја почувствувал во ленинградските бели ноќи, на Нијагарините водопади или во оазата сред Сахара, ова беше пресмела изјава.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Како евтин парфем, значењето му испари од шишенцето на формата во која дотогаш мирисаше и со својот мирис му ги исполнуваше деновите.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Кожата околу устата и се растегна во грч, телото ѝ се оптегна и таа заофка со глас кој дотогаш не ѝ беше познат.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Еден силен писок, кој дотогаш постојано се доближуваше, почна прво да крчи, како дивината да имаше проголтано некое остро парче коска, тука, во нивната стреа.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во неговата темнина, низ ликот на оној, што го викаше просто Брате, се родија и многу прашања, кои дотогаш во него останувале постојано нерешени, а изгаснати.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Еднаш меѓу Змејковите прсти во конзервата се срони една шарена сува пиперка, која дотогаш стинееше на прозорецот, од неа запрже слузокожата во носот.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тогаш врагот, кој дотогаш, закачен со опашката за катарката, висеше со главата надолу и, невидлив, гледаше што се случува на бродот, веднаш го зеде ликот на тој човек.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но тоа му даваше можност да ги искушава луѓето на тој начин што со нокотот ќе црта крстови и ќе ги претвора во злато.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Беше обземен од дилемата на својот живот: како да најде излез од кругот на утопијата, југословенската комунистичка утопија, која дотогаш убаво функционираше и му го осмислуваше животот.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Разговорот продолжуваше во доверлива искреност, во различни варијанти, но секогаш со истата суштина! Но Арафат остануваше верен на своите мировни ветувања.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За првпат успеа да го интернационализира палестинското прашање, да придобие и голем дел од американската јавност, која дотогаш ова прашање го сметаше за маргинална бегалска историја, како многу други во Америка!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Имаше во него некаква атавистичка сила која го влечеше напред, често кон непредвидливото, можеби во пресилно верување во источниот фатализам, можеби...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
При секоја средба со палестинскиот водач не престанувам да си го поставувам прашањето: кој беше вистински и суштински овој човек што со својот човечки живот, лимитиран со време и моќ, да ја води својата, на моменти донкихотовска борба за создавање на независна Палестина, и кој си го беше жртвувал однапред животот за големата цел!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како да беше Арафат во договор со Бога кој дотогаш му го штитеше животот во ситуации кога секој друг би загинал, а на крајот ќе ја заштити и Палестина.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој како да излегуваше од сите можни шеми и типологии на владетелите во светот кои дотогаш ги познавав.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Климент Камилски кој дотогаш замислено и внимателно следеше, нешто запишуваше, одеднаш живна и го прекина Татко: Ете зошто треба да побрзаме со нашиот проект, ние конечно ќе треба да се ослободиме од опасните зборови во нашите балкански јазици кои потсетуваат на мрачното минато?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Руската револуција дозволи да влезат во употреба голем број туѓи зборови кои дотогаш биле употребувани главно во писмена форма.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Која била причината за толку големиот прилив на туѓите зборови? запраша зачудено Татко. Се разбира, имало повеќе причини.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Никој во семејството не смееше да го буди цариградското време, ниту Мајка, ниту ние, децата, ниту неговиот најблизок пријател Климент Камилски, кој дотогаш му се исповедувал на Татко за најскришните настани од животот збиднати во Франција, Шпанија, во борбите во земјата, во затворот на Голи Оток.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ататурк го именува Али Фети во октомври 1921 година за министер за внатрешни работи на новата турска влада, но тој ќе се најде и во пресудните преговори со Франција и Англија, кои дотогаш ја чинеа најжестоката алијанса против Мустафа Кемал и неговите соборци.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тогаш како да беше тоа нашиот придружен хор, целата стара куќа учествуваше во песната, во која дотогаш суверено царуваше тишината.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сакав да го спомнам Шефот, но се откажав кога забележав дека по лицето на Ема ѝ прошета и брзо ѝ згасна желбата за насмевка и во истиот миг таа ги собра веѓите и го спушти погледот кој дотогаш упорно ме опсипуваше обидувајќи се да го разбие мојот молк.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Којзнае можеби еден ден станувајќи рано в зори ќе бидеш сведок на некој неверојатен настан кој решил да се случи за токму тебе да те направи славен а ти суетен поет кој дотогаш само за природа си пеел и мислел дека си главен неверуваќи им на своите очи ги затвориш кепенците од куќните одамна дотраени прозори и нишајќи со главата во негодување на она што пред тебе животот го точи длабоко ќе воздивнеш велејќи: – одамна заминаа моите возови 2006
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Сега требаше да навикнеме без нив, да се надоместат нивните протеини, витамини, калории, кои дотогаш ни го заблажуваа горчливиот вкус на сиромаштија­та.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Во тие долги и полумрачни коридори на Министерството за надворешни работи крај кејот на Сена, кој дотогаш ми беше најпознат по епопејата на вечните букинисти, јас откривав светлина во кабинетите кои гледаа или кон реката или кон еден од центрите на Париз и во лицата на дипломатите кои ме примаа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)