кој (зам.) - допрва (прил.)

Точните износи кои треба тужениот да ги плати беа утврдени по спроведеното вештачење од страна на вешто лице – економист (В. Богатиноска). * 258
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тужениот „К. Ќучук“, кој ја изгуби парницата, беше должен на Љ. Х. да му ги исплати 11-те неисплатени плати [од февруари до декември 2008] – што e сума од 48.466 МКД (795 ЕУР) со казнена камата сметана од месец февруари 2009; и плус да уплати придонеси во ФПИО ПЕ Велес за 34 месеци [главно за периодот од 2006-2008] – што, пак, е сума од 109.549 МКД (1.795 ЕУР).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ова полномошно подоцна е дополнето со зборовите дека „работниците, сопственици на акции, му ги поклонуваат, односно предаваат на владение своите акции на директорот“ – што, пак, претставува класичен пример на измама, како „кривично дело против имотот“, а која допрва треба судски да се разреши.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Најпрво, со цел постигнување воедначен пристап при интервјуата кои допрва следуваа, беше направен интерен работен прашалник којшто, главно, опфаќа две групи прашања (демографски податоци за работникот и правни податоци за спорот) – кои, пак, понатаму беа класифицирани на неколку подгрупи.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Грот: Што мислиш за состојбата на стриповите во весниците? !
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Со Линда веќе зборувавме за новите клинци кои допрва се пробиваат и кои веројатно нѐ имаат како пример за тоа како брзо ќе станеме старомодни.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Согледувањето на самиот себеси низ времињата кои минале, но и низ оние кои допрва ќе дојдат, не е одлачено од стравот кој самиот себеси се тегне низ стиховите како товар и како сенка.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Химна на животот Семето на својот врат си го носи клучот на животот кој ќе го проживее откако претходно ќе никне од себеси за големите искушенија низ кои допрва ќе минува - тоа никого и ништо не прашува.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
По некој век и Исус го довикал Мухамеда соопштувајќи му го истото.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Ако прифатиме дека портокалот во кој уживавме утрово не е оној портокал во кој уживавме претходното утро и, понатаму, дека по природа на нештата, човек не може со бакнеж да се прости од портокалите во коишто уживал туку само од споменот на нив олицетворен во портокалот што го љуби и во кој допрва треба да ужива, освен во смисла на една носталгична антиципација (или во носталгија tout court ако на човекот веќе не му е дозволено да ужива во она од што се простил), можеби сепак може да се застапува ставот дека допуштањето на еден портокал да ги претставува сите значи да се занемарат не само чарлс и чикита портокалите, така да кажеме, туку и распознатливите задоволства на подвидот јафа наспроти мандарините, флориди, калифорнии и другите.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Одеднаш сфати дека тоа му е единствената сламка за која може да се фати во пребродувањето на тешкотиите што го траќаа и кои допрва наидуваа со уплавот да го потопат.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Преживувањето е неиздржливо кога помислувам на личните трагедии, на оние илјадници кои ги загубија животите, на оние кои исчезнаа, на оние кои се раселени, на оние кои избегаа, кога помислувам на жртвите по логорите, на децата, на оние кои го преживеале пеколот, на оние во Босна кои пеколот сѐ уште го живеат, на оние кои допрва ќе го живеат, на крвниците кои до неодамна беа само добри соседи, на жртвите од кои некои и самите ќе бидат крвници.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Исповед е ова. За вас, кои допрва доаѓате на лицето на земјата, пред лицето Господово.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Градат бараки за новите групи луѓе кои допрва ќе бидат доведени тука, или работат во градините за да имаме храна.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По тие дванаесет часа, кој не е мртов-уморен од работа, може да се занимава со она што го работел пред да биде доведен овде.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Бидејќи ние знаеме дека е книгата истовремено напишана и ненапишана, со белези на дамнина, претпоставуваме дека Рибоокиот или сака да ја украде книгата која од дамнина постои, или да го спречи појавувањето на книгата за дамнината, која допрва ќе настане, или обете нешто наеднаш.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
И тоа беше сѐ. Беше сета храна, што ја имаше за сите идни денови, во кои допрва требаше да ја пречека водата, а после да може и да поработи.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Почна пак Скрез да шета низ селото со бик како порано, но сега со друг бик, помлад од другиот, кој се учеше и кој допрва требаше да си ја покаже својата сила.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Улогите поделени по важност и способности, кои допрва ќе ги проверуваат клиентите (ако ги имаме), ги извежбавме на муабет до совршенство и слатко се изнасмеавме, со солзи.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Зборовите на госпоѓа Марилеа за Ема беа шокантни, но брзо се прибра, пред сè затоа што таа никогаш не сакаше убавите чувства да ги гарнира со лоши претпоставки и секогаш, особено кога беше во прашање милата госпоѓа, се држеше до првото ниво; едноставно не сакаше за причините да размислува врз основа на факти кои допрва треба да бидат осветлувани.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се покажува дека Ема била во право: јас сум Тој Некој кој допрва ќе ги испишува празните страници од нашите животи.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Еве, ова е почеток на романот што отсега ќе го пишувам.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Тука се луѓето кои ја имаат моќта да го контролираат мојот живот, си помисли Александар, животот на родените и оние кои допрва ќе се родат во оваа малечка земја.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Беспоштедно водам расправа за новите патишта и проколнетите мостови кои допрва требаше да се изградат.
„Записки“ од Милчо Мисоски (2013)
Може сум, може не сум, своевиден, а невиден, Може сум зрачок иден, соновиден Или оној кој допрва иде за да биде виден.
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Мислам дека во нашата единствена заедничка ноќ сфатив дека тој ги носи во себе разочарувањата што само иднината може да ни ги предочи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тој ѝ припаѓаше на онаа група несреќници кои живеат некаде во времето пред нас, во настаните кои допрва треба да се случат, па оттаму можеби и погрешното сфаќање на неговите постапки таа вечер.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Од неговите искри се множат оние кои допрва ќе горат.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Тројца сме: едноит го врзува коњот и потпевнува, другиот ја гледа таа иста месечина што некој, заминувајќи си, морал да ја остави тука, третиот осознава дека огнот е семе: од неговите искри се множат оние кои допрва ќе горат.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)