кој (зам.) - пее (гл.)

Се разбира, знаат петте жени, а знам и јас дека кој пее зло не мисли.
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Бев на една концертна претстава во која пееше познатиот париски шансониер на протестни песни Мишел Сарду.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тоа за кулата и за Далиборка е народна приказна која секој прашки граѓанин со специјален пиетет ја прераскажува, како и за народниот пејач што ја испејал „Старата песна“ која пее за љубовта...
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Во делфиските храмови постоеле ликови на девојки, Хелиади, вештачки златни статуи кои пеејќи се движеле.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Одам по долината завлечен по облакот од дамнешниот чад над сниските покриви зад меѓите, зад грмојте, зад високите крошни на дабовите зад крушите што се сушат зад сливите што капат зад јаболката во кои пее есента та мириса сета долина на топли пазуви и тихи мусандри во оние стари градски куќи што се вишат во куќите изгубени во правта на калдрмата во куќите чии чардаци чии пармаци уште се свртени кон долинава во која бавно се враќам како во стара книга што постојано се превртува во дланките на осамата.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
14. КОЈ ПЕЕ НЕ МИСЛИ ЛОШО - и кој пие зло не мисли, но арно не прави, па затоа грлест со својот глас пошол во таквото отсуство на мисли да се дави... љубовта е како кашлица - од луѓето не се покрива!
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Колку што помалку Жилберт&Џорџ го правеа ова, толку повеќе нивното дело добиваше лична артифициелност, отпадок од нивниот секојдневен живот, толку поуверливи тие стануваа, како Живи Скулптури кои пеат, играат...
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Внатре во опишаната лична Космогонија во која тие оперираат, еден сет на приватни шеги проширени во јавната арена, Жилберт&Џорџ се отпорни на секаква критика.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Овде вчудовидува бројот на луѓето кои мислат сами, кои пеат сами, кои јадат и зборуваат сами по улиците. И покрај тоа тие не се собираат.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Расклокотени како тазе варено капучино Со лажичка свеж цимет Или свежа цанелла Како што би рекле оние кои сонуваат на латиница Кој како што доаѓаше од доселениците Секој својот сон си го теглеше и толкуваше Секој во својот сон си се олеснуваше И во туѓи соништа не буричкаше Отпосле се дозна и се запиша дека за своите исчашени сонови Некои страствени сонувачи Оделе на Голи Оток или на некој Гулаг По патеката на соништата Поплочена со петокраки И кајшто оделе песни пееле Паѓај сило и неправдо На нозе презрени од светот Си мислеле кој пее зло не мисли Ама не разбрале дека е поважно Која песна се пее И не разбрале дека на тие кои мислат Воопшто не им било до песна Па си останале такви Со недопеани песни во грлото
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Убаво го распозна францускиот јазик на кој пееја девојките и кој како да беше акцентиран со црцорењето на птиците.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)