им (зам.) - угоди (гл.)

Во едно друго писмо (ова е напишано од Бугарин) вака ни пишуваат: „Едночудо празноглавци, глупаци и подлеци се зафатиле да посеат раздор меѓу јужните славјани и да им угодат на нашите заеднички непријатели; но нивните напори ќе останат јалови зашто честите и здравомислешти мажи се смеат над исторските шарлатанства на архимандритот Пелагиќ и над „ереминиот плач“ на неодамна починатото многублажено „Право“.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Нејзе и беше битно да им угоди на Госпоѓа и Господин Амбросели.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Македонецот успева во тоа, замислете, без при тоа збиените камења да ги повреди, успева дури и да им угоди, ненарушувајки го нивниот комодитет, при тоа свое пробивање цело време се грижи за тоа: На другиот да му биде добро!
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Пред другите се обидував да бидам поинаква одошто сум, за да им угодам. а и затоа што тоа (нејзиното јас) беше толку исполнето со омраза и разурнувачки потенцијал, што сѐ што ќе влезеше во него не ќе можеше да опстане.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Работите уште повеќе се влошуваат бидејќи целта на економските науки не е да им угодат на луѓето туку да му угодат на Неговото Величество – Профитот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ги прифаќа и тој шишињата што му ги тутнуваат в раце и одлево и оддесно, им прави чест на добродушните селани, лизнува по малку од ракијата, а тие гледаат на сите начини да им угодат на гостите од градот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Додека помалиот син се растрчуваше меѓу публиката да им угоди уште со по некоја чашка, која тие ја прифаќаа како коктел, а тој самиот си ја сфаќаше како задушница, една старица во црно, склопчена надве врз едно столче во ќошот, гледаше во празно задумана во тајната врска меѓу смртта на детето и мажот, во ѓаволската судбина на таткото кому пред очи му умира синот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Молчеше, молчеше, па најпосле реши да им угоди: - Па добро, имајте го и тоа!
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Така ме викаат другите, ама јас не се согласувам со додавката на моето име, оти мислам не сум толку добар и не ќе бидам добар до колку не им угодам на прекрасниве суштества, што сум ги создал, а нема со кого да играат...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)