им (зам.) - тежи (гл.)

На газдите не им тежи многу - едно, две и ајде со здравје да се видиме, - додаде и замолча. Молк.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Археологот и инженерот со тешка мака ја искачија Гола Глава, ги измори брзото одење, а им тежеа и годините.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Долг беше патот до Беласица... мачно беше барањето низ сосечените - уште помачно да ги препознаеш - најмачно врз нив да грамадиш камења со нокти корнати... грамадата ем да им тежи, ем да ги заштити од мршојадите... ем да ја поткрене Беласица кон небото стежнато... три камени грамади - а јас премален, обессилен, душа заизлегла - ама ми дојде мисла - Ме чекаш, Ѕвездо моја, од небески висини за мене падната...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Го покрил челото со дланка. Искинатите зборови без значење му замирале в грло, замреле, стивнале со танок писок.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Никифор Ганевски го потсети дека абердарката има два краја: едниот пука, другиот може да падне врз тилот на тој што ѝ го стиска чкрапецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од појасот му ѕиркаше змиулест сор, алатец силен и за гранки и за човечки жили. И на неговите шепи им тежеше крвта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Гледал низ разбранетост на златни и зелени риги кон купот секакви глави, кон очите во кои животот со свој знак го обележил најтемното во човекот, суровоста, алчноста, себичноста, или само му се чинело дека гледа и дека знае колку им тежи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Најмногу им тежеше неизвесноста до кога ќе ги држат во затворот. Co нетрпение чекаа да ги изведат пред султанот, со надеж дека ќе ја разбистрат работата и ќе бидат ослободени.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Ги гледам мачно ми дишат, болеста им седи на градите, им тежи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)