го (зам.) - насмеа (прил.)

Необичноста на оваа состојба го насмеа.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Дедовиот полуцилиндер го насмеа од срце прочуениот Мишчивиќ од „Силуети“, кој, покровителски потчукнувајќи ме по рамениците, ме испраша во возбудувачката rock an`roll авантура . . . ***
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
– А вие Мариовци јадите леб и симид, а? – М-море к-к-камо го сссимидот тта јјјас и бббез леб ггго јадддам – почна Трајко да го дроби јазикот и пак се изгоре како некни од шербетот, што агата силно го насмеа, та ги викна комшиите да се понасмеат со будалата Мариовец.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)