го (зам.) - испотен (прид.)

Мајка му на Димка се искашла и бришејќи го испотеното чело со црвена крпа богомолски зареди: - Жени, за дигање на црквичка што ни ја наречува мајката божја да придадеме по некоја паричка. Еве јас прва.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Уште малу и горе сме. - Најтешкото доаѓа на крајот! - рече Бојан, бришејќи си го испотеното чело со ракавот од кошулата.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)