го (зам.) - леб (имн.)

Mos i bjer bukës me këmbë! (Не гази го лебот!)
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тале викна: - Мајко, мајко! - Појди со Трајчета на фурна и земи го лебот. Многу сум гладен.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Можеби баш такви, прецизни треба да бидат и нашите молитви, за да бидат услишани: „И дај ни го лебот наш насушен, ама немој со адитиви“.
„Најважната игра“ од Илина Јакимовска (2013)
Во бутинот избиј го маслото, исчисти ја куќата, смети го дворот, испечи го лебот и потоа дојди.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Напати некој глас ќе ми се чуе: стани, мори Небеска, земи си го лебот!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кревајќи го лебот во ноќвите си помисли - И тие сами двете...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Навалува глава врз кундакот и, нишајќи се, полека затвора очи и во неа се раѓа желба не да дремне, ами да заспие со вечен сон, да се изнаспие не само за оваа ноќ, ами за сите ноќи поминати во долгите војнички маршеви под снег и дожд, во магла и во жега и во долгите бдеења на исчекување да почне бојот и за сите долги неспиени ноќи по бојовите; да се изнаспие и за себе и за сите кои мечтаат да спијат, заборавајќи го лебот и не мислејќи на вода...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Бамстед“! рикна гласот. „2713 Бамстед Ј! Фрли го лебот!“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)