го (зам.) - успокојува (гл.)

Сестрата го чука по образи, го буди да не им пречи на другите и го успокојува.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Скокнува, се разбудува уплашен и гледа збунето во татка си кој го успокојува и му ја брише потта од челото; гледа во автобусот, во подот што потскокнува, во луѓето кои молчат замислено, или дремат, во тилот од шоферот кој исфрла чад од цигарата што ја пуши, во прашината која влегува низ цеповите кога автобусот посилно ќе заграби по патот; гледа повторно низ прозорецот надвор и збунетоста сè уште му трае.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Нешто сепак го успокојува Соколета. Лажна е осудата и не мисли тој грешно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Жена му и син му Ном го успокојуваа и му велеа дека нема ништо, дека така му се причинува.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Но жена му Профимица го успокојуваше: „Не брани им на децата нека се земат“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Рамномерното дишење на децата го успокојуваше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)