Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Присуството на мајка ми го тераше да размислува за козите не само филозофски туку и крајно конкретно, реално, каков што беше и самиот живот.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Човекот и низ населбата го пушти гласот и почнаа луѓето да доаѓаат кај сопственикот на кучето, да го тераат да се одмазди, ама сопственикот се колеба.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Не да јавам по патот, кој ми се гледаше премногу тесен и премногу рамен, туку скршнував лево и десно, го терав коњот да цапа низ реката и да се препиња, излегував од водата и пак влегував во неа.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Што е она, си велев, што го тера човека да биде, она што се вели, добротвор, да дава, да подарува, да гради?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Кому може да му користи тоа што двајца агенти на Гестапо во централната зградата на еврејската општина го влечат до тоалетот, заменикот на главниот рабин Хаим Хабиб, оној сериозен и скромен човек, кој да не беше Евреин, ќе беше уште и симпатичен – и како тоа да не е доволно, го исмејуваат и над Тората го тераат да одговара на нивните потсмешливи прашања за законот „заб за заб, око за око”, додека еден офицер на улица запрел некаков рабин, го однесол дома и му ја избричил половината од брадата и така го пуштил да излезе на улицата...

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Точно пред година дена, се сеќава Мертен, во центарлната команда самиот Фирер ги собра првите луѓе на рајхот и иднината на грчките Евреи беше определена, особено судбината на големата еврејска заедница на Солун.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Солунските угостители не го тераат гостинот да пие вино и пиво.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Во купето владееше пријатна топлина која уморниот патник го тера на протегање и дремка.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

И ако се влегува од кај „Виа Ѓургулу“ - а само низ оваа магистрала се влегува во Букурешт, кога се доаѓа од Русе - претставата за Букурешт, како за „мал Париз“, ја нарушува нераманата калдрма во улицата со стари куќарки, што го тера човека да се запраша дали навистина се наоѓа во прегратките на градот на градовите на Балканот.

„Патувања“ од Никола Кирков (1982)

Но од вчера вечер се измени нешто и го тера Марка да избегнува таков разговор.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Победна покорност што го тера да го спушти мрачниот поглед, дека тој се плаши за своите очи, печален свирач, еден браток, еден синок, на самовилско оро.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Таа намера го тераше да смислува најразлични начини како да ја оствари, но на сите патишта пак му се јавуваше потребата од посредник.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но иако сосем уверен во тоа и сега, нешто го тера пак да провери, да види да не пресилил во моментот.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Но нејќеше Петре така лесно да се помири, некаква силина се разбудуваше во него, некаква надеж се јавуваше и го тераше да верува во себе, во својата чудна предреченост, и да ја бара.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Нешто го тераше да му го каже тоа и в очи, но пак се задржуваше.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Девојката пак залипа, но стариот не мислеше да се смили, ами некаков бес го тераше да премине веднаш кон дејство.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Тетка Анѓа потскокнува на самарот, се тресе под мишките, а ние зад магарето замавнуваме со стапови и го тераме што побрзо да оди.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Му здодеа веќе уште од првиот мрак да сражари околу куќата, а и ветриштето што како бесно налетува и кине ветки по дрвјата, завивајќи како чакал, го тера да се пикне внатре, препуштајќи му ја стражата на кучето, врзано крај портата, како и на зората што наскоро ќе треба да стигне.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

Коле го повикува Калче и го тера по Васета.

„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)

— Хахаха! — прсна Толе да се смее. — Да не мислат пак да го тераат Толета да го брка Арслана и јузбашијата од Витолишча?

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

— Еднаш Толе влезе во таа стапица, ошче еднаш нека ми проштаваат!

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

За работа на чифлигот не мислеше, па ниту го тераа домашните.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Освен тоа, ова е и прилог кон нашата серија “Скопски раскази”, а и протест против очајно анахрониот концепт за расказ кој го тераат смешните арбитри од “Нова Македонија”.

„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)

Кој ѓавол го терал да побегне од својата родна земја?! Да остави рода и земја!

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Беше убеден дека волците не се во состојба да му нанесат зло, освен ако се решат со денови да го држат во опсада, во што не веруваше, и најпаметно решение би било да седи затворен во колибата и да чека да помине ноќта, но нешто во него се креваше и го тераше да се стави во активна борба со волците.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Само ја пушташ таа воденицата и таа меле сè, како песок го прави, и водата го тера низ сјуиџот.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

А не може да ги нацрта не дека не ги гледа, или дека не запомнил како изгледаат, или дека нема замисла како, туку дека умот му е раштркан, па наместо да се задржи на нив и на планот, го тера за сенешто да размислува...

„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)

Го тераше коњот ко молња и без да го запре.

„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)

Што е тоа што го тера да гледа црно во она во што ти и јас гледаме бело?“

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Зашто само ако го одржува тој поларитет, ако ја промовира таа противречност и ако го тера секој сплет вредности да му противтежи на другиот, може да ја одржи вистинската и неопходна удвоеност на перспективата благодарејќи на која сите остануваат разумни. ‌Тензијата меѓу егалитарната етика и хиерархиската естетика ja проникнува машката геј-култура, се протега преку нејзините демократски и аристократски склоности, нејзините женствени и мажествени идентификации, нејзините поделби на женчиња и бучови, на кралици и трејдови.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Таа настојува да ги одржи тие меѓусебно опречни вредности во трајна, противничка рамнотежа.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Тој е како фатаморгана, низ него со поглед можеш да поминеш: тоа е безбројната, бесформната содржина на ништото кое постои, се движи, зовриена движечка сила што го тера телото да се движи.

„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)

Не бев убедена дека тоа се причините што го тераат татко ми да размислува за женидба.

„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)

Конечно, се чини дека толеранцијата воопшто не е возможна, бидејќи оној што ја практикува го тера или кон противречење на самиот себе си или кон самоуништување.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Ако на нетрпеливоста одговори со нетрпеливост, го прекршил своето начело, а ако ја трпи се подложува на уништување.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Па сепак, тешко е да се најде некој кој е подготвен јавно да се одрече од позитивното вреднување на толеранцијата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Но, независно од таквата согласност, неговиот поетски инстикт го тера да не ја нарушува вистинитоста на стварноста, и токму таа да биде неговата појдовна точка.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Потоа, го стега грч, му стежнува, го тера на повраќање. Одвај се додржува.

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Ноќта кај два - три саатот, дошол богатијот со една ластегарка, го открил, му удрил неколку по плеќи и саноќ го терал да 'и пренесуат камењето од гробот, од еднијот крај на гробиштата до другијот.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

- Ами со двете како си: скраја, али близу?

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Откога свршил царот разговорот со стариот, си повел по себе мезличот и си ошол на сарај.

„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)

Сега и не му беше толку тешко да ги слуша тие зборови. Го тераа да мисли на шегување.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Не, тука немаше место за никаква лутина, а Змејко го имаше и во себе истото тоа чувство, што го тераше татка му да ги стега вилиците така.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

И зеде да се смее. Смеата му ги цепеше градите и го тераше да вреска. Долго не можеше да престане.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Од тоа понекогаш почнуваше да боли по лицето и под очите; беше некакво самосожалување и го тераше да солзи, онака гладен, онака заздишен, онака бессилен и онака сам пред тоа нагорно море од снег, крај тие скочанети стебла, од чијшто допир му мрзнеше преклонетото чело.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

А нешто внатрешно го тера да не може да ги одбегне и заборави. Тоа е некакво тескобно чувство.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Арса го зафати некое чудно треперење што го тераше несвесно да се тиска кон оџакот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Се туткаа потоа со човекот што го тераше во долга просторија, без достатна виделина.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Глигор тоа не можеше да го стори, тој ја чувствува како се расплиснува крвта, како лудо удире во слепите очи и таа непокорност на крвта го тера да ја бара вистината за човечката совест.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Бродот чека и ќе чека, зашто во неговото присуство се таи нешто големо и важно, она што го тера да се рие сега во мракот.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

„Е, прдни ѝ сега на цевката!“ ќе му речеше и по цел ден го тераше да гаѓа на коњско влакно и да вежба.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Но Профим си го тераше своето верување и, спрема него, на секого од своите домашни му ја претскажуваше судбината.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Куќата е на еден кат, со задниот дел свртена кон селото, а со лицето кон езерото; кога ја градеше куќата, жена му го тераше да кренат уште еден кат, но тој не се согласуваше; ѝ велеше: „Куќата е како дрвото: за да се крене повисоко - треба да пушти подлабоки корење, а ние сме тенки во парица: не можеме ни надолу да одиме, ни нагоре“.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Дојдоа и кај нас на патот, кај што работевме. Прашуваат да не има некој мака, да не го тера некого понадвор.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ќе се изукаат и ќе се опулат нагоре дали иде ручекот и до кај дошло сонцето. И јас што ќе правам, нема да се тепам, си го терам редот пред себе.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И дека татко знаел колку сакал многу да свири Јоше Свирачот, постојано го терал да му свири одозгора.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Дали од жал, или ракијата го тера.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Што ми се криви луѓето, а и Јон не ми е крив. Може и тој не сака така, ама нешто го тера, го турка Тој натемаго.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Зад нас Чако прилајува и го завраќа телето, го тера да не заостане.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Тој пак не ме гледа, си го тера редот, фрп, фрп, прави со српот, наполни ја раката, остави ја на пологот.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Не знам колкупати го терав да ми ја кажува оваа приказна татко.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Студот, како да го буткаше пред себе во неизвесност, го боцкаше со безброј ситни, невидливи игли, го тераше да чекори.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

- Виното на крив пат го тера човека, воздивнува Митре.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Капсула, до појас стегнат во меки гумени чизми, го тера дедото да му се качи на грб да го пренесе до ѓумето а овој се буни, одбива, но тоа сѐ некако тихо и неуверливо, плашејќи се внукот да не го послуша и да не го остави да ја гази водата леко пориена со тенка стаклена кора.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Му палам цигара и го терам да расправа.

„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)

Во тие денови не едно од децата туку ќе се штрекне среде ноќ, туку ќе скокне од креветот, зар мислите се виѓаваше во каква жалосна состојба се наоѓа, - просто го тера нешто и тој летајќи излегува од спалната. Птица.

„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)

Решава да ја пушти брадата како дедо му Аврам кој велеше дека секој што пушта брада, нешто го тера на тоа.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Навистина Богдан не можеше да сфати зошто сите го земаат на нишан, зошто постојано демнат на него, постојано се расправаат со него и го тераат да ветува ова, да ветува она, да им бацува рака на сите дома за да му простат, кога тој повеќе сака да му удрат шлаканица, да го натепаат, отколку да му зборуваат и тераат на покајување.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

И продолжи како и порано да го тера своето, понекогаш стануваше кроток, мирен, а понекогаш одненадеж избувнувајќи и вадејќи нож.

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

Дедо му Аврам велеше: „Љубопитството го тера...

„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)

На слепоочниците ѝ избиваа модри жилички и го тераа и неа да ја замислува бледа и студено вкочанета.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Шумовите во собата го тераа да мисли на Јана и да ја сонува, не в парк, каква што ја знаеше, туку в кревет со тој црн лекар, одмерен и пресметан дури и во љубовта.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Потоа македонската поговорка: Кога мажот ѝ се лути на жената, инаетот го тера на децата!

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Камилски кажуваше и други поговорки, фразеолошки синтагми, повеќето со хуморен ефект, но коишто јасно го оцртуваа јадрото на значењето на балканскиот инает во сите негови варијанти кај различни народи.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Царот си го тера своето. Ако не изѕидате таква кула ќе ве изнаденам на кол и ќе ве расчепам со кобили.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Студот, како да го буткаше пред себе во неизвесност, го боцкаше со безброј ситни, невидливи игли, го тераше да чекори.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

На периферијата од градот, северозападно од Метрополата, во Дренок, Ниротакис имаше фабрика за текстил (таа беше специјализиран оддел што ги опслужуваше неговите фабрики во Пробиштип и Виница), а Авни својот бизнис го тераше во златарата “Карат”, впечатлива по мермерната фасада, во непосредна близина на фонтаната “Ангел”, во центарот на Старата чаршија.

„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)

Дали тоа нешто од внатре го тера или е сè толку едноставно црно-бело?

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

На крајот би сакал да признаам дека по неколуте темелни читања на оваа поетска книга, во огледалото ми остана едно по малку зачудено „смајли”, како халуциноген потпис на оваа ретка поетска објава, на оваа силабичка брканица, која ме потсети на големиот мајстор на џезот, Телониус Монк, на оваа длабоко доживеана и искрена лирска понорница, која проблеснува со силината на Пикасовиот и Клеовиот „свесен инфантилизам”, кој е врв во артикулацијата на најчистото, најпримарното и најиманентното во човека, кое го тера да создава и пресоздава...

„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)

Кога виде Мил дека Богуле ќе остане левучар, реши со вежбање да му ја разработи десната рака: му ја врза левата рака да не може да фаќа ништо со неа, а го тераше сѐ да чини со десната.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

За да го ослободи од стравот, татко му му купил играчки со тие животни и го терал да си игра со нив; да ги фаќа, да ги клоца, фрла, да им чини сè што сака; и детето, малку по малку, се отстрашило, и кога ќе ги сретнело животните - веќе не се плашело од нив.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Има некоја мака што го тера на спиење, што му олеснува во сон...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Тоа го нервираше Мил и постојано го тераше да ја употребува десната, да се служи и со неа.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Од некои добиваше одговор, од некои не; некои му се восхитуваа и го тераа да продолжи, а некои не го сваќаа, не го разбираа и му велеа дека има само бујна фантазија, особено по прашањето да создаде жива материја по вештачки пат.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Потоа луѓето се нафрлија да купуваат алатки за работа: искупија плугови, гребла, копачи, мотики, сорови, клинци, шари и зафатија да ги поправаат куќите и плевните, да ги ораат нивјето, да сеат, да садат, да ги режат овошките; го тераа добитокот да пасе по планините и високите места каде што тревата беше чиста.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

„Ама тврдо спие вој Ристе, бреј!" — си рече Крсте и продолжи преку овци да го тера магарето.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Кога го тераше Митра Илка да се жени, таа ја предвидуваше оваа беља, ама еднаш си велеше: „ќе му даде господ деца", а деведесетидеветпати се тешеше, оти е веќе попрекршен од годините, та белким не ќе кукне некој помлад.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Се некој го терал во црквата да пали овеќи за да има светлост, и дури кога клал чаша и го запалил кандилото, тогаш престанал да го тера да пали свеќи.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Секој носи по еднодве шишиња ракија или вино и при една таква средба појакиот го тераше послабиот да се врати.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

— Објаснува Дано и се чуди каде да го тера стадото од 3 овци.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Апла, отворено ќе му речиш оти не го тераш Анѓа да а земе, ами ако сака да се жени пак со неа, со Рожденката, ќе го прибериш.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

А сега главната работа го тера да оди кај него.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Ги симна торбите со лебот, некое парче старо сирење, сол, лук и кромид и накачи горе Влајков Шопур да набере дрва, да не го тера празно магарето, бидејќи вејќи немаше во колибата.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Нека си зборуваат што сакаат. Ним работичката им е арна и си го тераат животецот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Така него го воспитуваа десет години, и тој си достоја на дадениот збор во конакот на прилепскиот кадија пред самиот себе дека се ќе слуша што ќе го учат и ќе прави што ќе го тераат, само и само да остане голем човек-кадија, баш на местото на оној што го плени.

„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)

Се залепил до каминот...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тој едноставно не можеше да ги репродуцира звуците што беа снимени на плочата, затоа што тие звуци го тераа да вибрира силно сѐ додека не се скрши.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Не мрда повеќе отаму...

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

А: Но тоа е чудно, нели ?

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

„ Сака да се подигне малку... напорот го тера на ждригање.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Го носеше на гробот од свети Наум и му ги покажуваше фреските да види какви сѐ болни светецот излечил и го тераше да го лепи ушето на плочата за да му го чуе срцето, да му помогне светецот, да му даде и нему спас.

„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)

Утредента се разбуди наспан и расположен да го тера денот во духот на поговорката „Пуљи си работа“.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Запнаа еднаш Македончето ќе го тераат да пее.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Нешто го тераше да брза и тој тргна да си оди дома...

„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)

Во време на распустот, Мирко без никој да го тера, научи сѐ што имаше пропуштено.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

"Ама мене ми пееја песна, па ти како сакаш", си го тера Рајна своето.

„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)

- Желбата го тера тоа да го прави...

„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)

Можеби затоа – му проблесна другарот од детството кого родителите со сила го тераа да вежба пијано, пукаше по врапците на жиците.

„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)

Забите и усната празнина ми беа како да сум јадел суво месо или риба,што човекот го тера да џвака уште повеќе.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Тврди дека ова и може да го поднесе, но помислата дека ќе полуди од хипнотизерите, го тера во лудило.

„МАРГИНА бр. 10“ (1997)

Филмот продолжува, глумците го тераат својот дијалог, кажуваат некоја шега и тој се насмевнува.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Се викал Гијом и многу сакал да јаде чоколадо.

„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)

Таа си го тера само тоа што го знае.