го (зам.) - сфаќа (гл.)

„Луѓето тука почнуваат тоа да го сфаќаат и признаваат - не како во Англија каде што мислат дека ако на влезот од клубовите се стави знак „забрането внесување дрога“, неа ќе ја нема.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сигурно е дека активностите на Бирото за советување спречуваат болести и можеби спасуваат животи, меѓутоа никој не може со сигурност да каже дека им е загарантирана можноста за натамошна работа. 156 okno.mk „Секаде каде што има групи од млади луѓе, има дрога“, вели Херман.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
И додека ова го сфаќам, оние коњи со онаа колесница и времето во неа, удри покривот на мојата куќа, кровната конструкција попушти, но сепак куќата не се сруши, таванот не попушти под покривот и не предизвика понатамошно уривање.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Ама, брату“, реков смрзнат, „зар ти?“ Тој ме погледна зачудено како што се гледа човек кој не го сфаќа она што треба да се сфати, а кое е толку просто.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Оваа поента Рајт ја формулира во вид на прашање: „Како е можно да се знае што тука бара од мене правилото кое го сфаќам?“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
И само малубројните коишто таа свест ја оставиле зад себе и светот веќе не го сфаќаат како последичен ланец, туку како сплет од случајности, не осознаваат и не вреднуваат ништо во однос на напредокот и просветителството, туку футуролошки и системско-теориски или “структурално”, создавајќи модели по кои мнозинството сепак се ориентира.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Тоа е една од позначајните работи во македонската уметност во осумдесеттите, иако тоа некои сѐ уште не го сфаќаат, имаш таков впечаток?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Понекогаш го охрабрувал стадото да создава сопствена топлина, како тогаш кога рекол дека “секој човек може да биде уметник”, а понекогаш го прекорувал поради тоа што не ја чувствувал неговата топлина врз себе - што е проекција на неговите чувства за родителската рамнодушност.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Уметноста требало да биде радијантен симбол на топлината на телата. (Како момче од шест години, 1927 г.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Зборувајќи за wie man dem toten Hasen die Bilder erklart (Како да се објасни слика на мртов зајак, 1965), Бојс кажал дека повеќе сака да му зборува на мртов зајак поради тоа што публиката според него не е доволно жива и не го сфаќа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Добро, добро, но не е сѐ толку црно - се обидов да ги разгонам грдите мисли на Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дали го сфаќаш тоа, даскале: на природата наеднаш ѝ се присакува некои изгубени времиња да ги надокнади за да втаса таму каде што требало да се најде пред неколку месеци или дури и пред години?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Неговата смиреност посебно ме насрчи.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Прости ми другар Даскалов и веднаш речи ми дека не треба и не смеам да заборавам оти во животот никогаш ништо не се враќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За жал, кога е во прашање нашиот Иван, некој одредил веднаш да биде казнет - реков по мала пауза. - Веројатно со причина - додаде Даскалов.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со една мала забелешка: бев свесен дека не смеам да се залажувам со површниот заклучок дека станувало збор за знак или најава преку која некоја непозната сила се обидува да ми ја подотвори вратата на шпекулациите овозможувајќи му на она што еднаш веќе протекло повторно да се врати и да ми се придружи...
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но, да повторам, ова го сфаќаме прилично доцна. Откако ќе згрешиме“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ќе ти кажам и што се случи со мене откако заврши бурата: поостарев, станав повозрасен во разбирањето на нештата, а истовремено помислив дека на мојата кожа, (ова го велам најодговорно) животот запиша уште едно правило што го заслужува нашето внимание.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш, дури, пред сите рече да не го сфаќам разбојот како баба, туку како Тарзан, оти тоа е час по физичко, а не по ткаење. Сите се смееја; Луција најмногу.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
На почетокот тоа ништо не ми значеше, дури, во извесна смисла го сфаќав и како еден вид понижување, како одмазда која ми ја смислил Јан Лудвик; но по извесно време почнав да тонам во некакви непознати длабочини; мислев дека ќе се онесвестам, оти пред мене почна да се јавува некаква непозната светлина.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ми зборуваше дека боите веќе не се бои, и дека се само обоени; јас тоа го сфаќав како последица на потрес на мозокот, оти навистина Фисот не беше нималку нежен кон него.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ме излудуваа затоа што беа пресметани (и воопшто, Луција беше свесна дека е убава и имаше еден сосема јасно деклариран економски однос кон сопственото тело, чија убавина ја натценуваше токму со тие непотребни движења со кои истакнуваше делови од телото); но мене тоа не ми пречеше, туку напротив, го сфаќав тоа како сигнал кој ми ветува дека некогаш, кога и да е, ќе ја имам Луција.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ова е поимот што ја опишува недостоинствената алтернатива на трагичното страдање.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во секој случај, веќе имавме можност да набележиме многубројни слични тврдења.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ниту во еден миг не претпоставувам дека нивниот однос кон филмот е суден да биде и да си остане однос на неквалификувана ревност, на некритичка, буквална идентификација и гледање во огледало, небаре не се способни да внесат во филмот сопствен камп-сензибилитет.301 Она што го велам е просто дека нивниот однос кон филмот не е нужно, неминовно ироничен; понатаму, филмот силно им ја поттикнува неироничната идентификација.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Емори, кампот, му враќа: „не се носат петици кога се креваш на бицепси“.230 Шегава има голем општествен и културен полнеж.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Играњето улоги не е во согласност со пројавата на суштински идентитет – на вистинското битие на поединецот – па затоа изведбеноста нужно подразбира неавтентичност и отсуство на вистинска сериозност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И покрај бележитите исклучоци како што се Естер Њутн, Џудит Батлер и нивните следбеници, многу феминистки – особено стрејт-феминистки – се склони да гледаат на иронијата како на слабо алиби за повторното ширење и продолжувањето на погрдните стереотипи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако кажеш дека некој е „мелодраматичен“ или дека нешто е „мелодраматично“, ти одбиваш да му ги удостоиш страдањата со достоинственоста што ѝ прилегаат на трагедијата, која општествено повластените луѓе или оние што се стремат да заземат положба на општествена повластеност, се стремат да си ја чуваат за себе. ‌Страдањето што не може да тврди дека е трагично мора да излезе патетично.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Бидејќи логиката на сексуалниот поредок досега толку длабоко се вкоренила во еден неописливо широк спектар на општествени институции и бидејќи се вкоренила во најстандардните прикази на светот“, забележува Ворнер, „квир-борбите не се стремат само кон толерантност и кон еднаков статус туку и кон предизвикување на тие институции и прикази“.468 Квир-политиката нишани право во срцето на нашиот модернитет. ‌Геј-мажите, како сите настрани, нужно се откинати или отуѓени, барем донекаде, од хетеронормативната култура, како и од примените облици на лично и општествено живеење што хетеронормативноста ги обликува, ги издигнува и ги нормализира, правејќи ги „главнотековни“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само луѓе што задоволството не го сфаќаат сериозно ја прават грешката да мислат дека тоа во суштина е скапо. ‌Сигурно, вкусот подразбира хиерархија на вредноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
За разлика од хетеросексуалците со нормални желби – кои (да се послужам со зборовите на геј-поетот Френк Бидарт) „живеат како, иако она што го/посакуваат е токму она што од нив/се очекува да го посакуваат, божем тие самите да посакуваат“ – геј-мажите не можат да си ја побркаат желбата со некаква потврда и ратификација на нивниот субјективен суверенитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Нејзината стратегија е да ја презапоседне веќе деградираната женственост и иронично да го редефинира тој деградиран статус, за да го оспори сплетот вредности што се одговорни за неговата деградација, да го разглоби туѓото полагање право на достоинственост, а со тоа и да го израмни теренот на општественото игралиште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-живеењето не се согласува лесно со основните премиси на хетеронормативноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште подраматично, гејовите напреднаа од тоа да мора да наоѓаат скриено значење во главнотековните филмови – некако идентификувајќи се со подостарената главна кампеста глумица на начин што останатата култура не го сфаќаше – до тоа сите, и оние геј и оние стрејт, да го сфаќаат и да учествуваат во вицот на некој лик како што е Големиот Геј Ал од „Саут парк“ или Џек од „Вил и Грејс“.143 ‌Штета што никој не се потрудил да им каже на моине студенти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Смеата не е соодветна реакција на трагедија и на ужас, но ако земеш да го сфаќаш сериозно патетичното страдање, тоа значи да наседнеш на сентименталност, да ѝ подлегнеш на вулгарната привлечност на мелодрамата, емоционално да се внесеш во кич, а сето ова е грев кога се суди според мерилата на добриот вкус. ‌Женственоста е тривијална, несериозна (истиот суд важи за секого што го сметаме за понедостоен од себе), сигурно затоа што е мошне изведбена.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете зошто машкото геј-идентификување со аристократијата во смисла на неговата пројава не зависи сосема од потрошувачката моќ (иако вишок приходи би бил корисен).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Оваа истовремена коинцидентност на страсната внесеност и на отуѓената збунетост, толку типична за машката геј-култура, е она што ја структурира реакцијата на геј-мажите кон сценава. ‌Се разбира, немам намера да имплицирам дека не може и жените да имаат иронична и оддалечена перспектива кон Милдред Пирс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Само откако ќе мине извесно време и ќе настапи соодветна промена на вкусот или на модата, на многу жени им станува полесно и речиси неодоливо да не го сфаќаат филмот направо, онака како што геј-мажите никогаш не можеле да го сфатат.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, признаваат дека „тоа ги вознемирило“, дека е како „крш“; и доволно сериозно го сфаќаат за да го гледаат одново и одново и да наоѓаат во него „зборови за животни девизи“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Поимањето дека „гејството подразбира многу повеќе од сексуални партнери и практики“, дека „некои од својствените димензии на машките геј-животи (одат) подалеку од сексуалноста сама по себе“, дека она што ги прави геј-мажите поинакви од стрејт-луѓето лежи во „несексуалните димензии на природите на геј-мажите“ и дека машката хомосексуалност затоа може да се сфати како конкретно културна практика, а не само како сексуална, претставува клучно согледување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Гламурот и луксузот си се во ред и несомнено многу пожелни, но не се нужни.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Односно, сме скривиле во вкусот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Достоинственото страдање е трагично; недостоинственото страдање е патетично.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тој јаз, како што тие го сфаќаат, ги дели, сосема предвидливо, „луѓето кои имаат над триесет години“ – оние што може да се видат како „брзаат на најновата драма од Пол Радник или како вечерта шмугнуваат во некој жив пијано-бар“ – од „настраните што имаат дваесетина или помалку години (кои) немаат толкава потреба да му припаѓаат на нешто друго, освен на поширокото општество.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„Изгледа навидум несразмерното присуство на геј-мажите во заштитата на историското наследство го доживував како граѓа за стереотипи. И така, не го сфаќав сериозно.“
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А ако, во својата изопаченост или во својата љубов кон мелодрамата, инсистираме да го сфаќаме сериозно она што треба да се смета за начисто патетично, ако инсистираме да не го третираме нетрагичното страдање како патетично, туку како достоинствено, се осудуваме за сентименталност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Тоа што решив да го започнам поглавјево расправајќи за неговиот приказ на културните практики на геј-мажите и наведувајќи ги моите несогласувања со него е зашто му се восхитувам на делото и зашто сериозно го сфаќам тој предизвик.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А колку што општествените протоколи на нормалниот или на хетеронормалниот живот и понатаму им се туѓи на геј-мажите, толку геј-мажите не можат да си го сфаќаат сопствениот свет здраво за готово онака како што можат стрејт-луѓето. ‌Во таа смисла, геј-мажите се отуѓени и од „природата“, односно од општествените дефиниции на природното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ги нагласува типично мачоистичкиот неслух на каубојот за иронија, неговото целосно немање свест за можната двојност на неговиот говор; открива колку упадливо нема дух (што е и недостаток и, барем за да биде бучот привлечен, крунска доблест); ги вкрстува, на класичен камповски начин, кодовите на мажественоста и на женственоста231 (спореди со апокрифната приказна за тоа како за време на една литургија Талула Бенкхед му спуштила на некој свештеник кој го нишал кандилото: „Срцка, мантиичево ти го обожавам, ама чантичево ти е џиш“); ја разбива атмосферата на мажествена сериозност околу стрејтерската машка атлетска изведба и нејзината еротска привлечност за геј- мажите; сведочи за неспособноста на кампот дури и да си замисли машки свет во кој ќе живеат исклучиво „нормални“ мажи; ја изместува насоката на разговорот од здодевно, неиронично мажествена кон иронично женствена; го спушта каубојот преправајќи се дека божем го побркал со заиграна дрег-кралица, а тоа значи дека го става неколку скалила подолу на лествицата на сексуалната престижност од онаа на којашто навистина се наоѓа; но и имплицитно ги кара другите присутни мажи што толку сериозно го сфаќаат Каубојот, а сепак не прават ништо за да ја сменат привлечноста поради која и понатаму е предмет на нивното еротско интересирање. ‌
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Феминистките, се разбира, го сфаќаат тоа, но многу од нив се склони да бидат неуверени во него, неубедени во мудроста на кампската стратегија да се прифаќаат, запоседнуваат, призиваат и прекодираат омразените претстави.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
„За многумина од нас“, пишува, „имаше нешто по име ‘геј-култура’ и тоа ги подразбираше кампот како дискурс и музичкиот театар како предмет на восхит“.425 Но тоа било одамна.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако машката геј-култура ја пригрнува дисквалификацијата на женственоста, тогаш, таа тоа го прави за да ги осуети и за да ги прекине некои од најотровните последици на таа дисквалификација, за геј-мажите, ако не и за жените.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Мажественоста е подостоинствена од женственоста, исто како што повисоките сталежи се подостоинствени од пониските (иако вториве понекогаш се квалификуваат како подоблесни од првите).
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но моделот на човечкиот живот што го претставува и што таа го промовира како хоризонт на стремеж за секој исправен човечки субјект, нема да го снема со озаконувањето на геј-бракот и со можноста на нехетеросексуалците отворено да служат во армијата на САД. ‌Ете зошто квир-политиката е толку многу подалекосежна, толку многу попреобразувачка од политиката на геј-правата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Самите настрани новинари на ТОНИ нагласуваат дека околу прашањето што е денеска геј-култура може да се јави голема неизвесност поради она што го викаат „сеприсутниот генерациски јаз“, кој „може да изгледа особено длабок во нашава заедница“.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бидејќи и самиот сум дете на стоунволската доба, инстинктивно и мене ми доаѓа да барам политички или општествени објаснувања зошто геј-мажите се такви какви што се, а не биолошки, психолошки или вродени причини, а сакам и да ја изнесам средишноста на истополовата еротичност во машката хомосексуалност, а не само настраниот или трансродовиот сензибилитет. ‌Фелоус наметнува полезен предизвик за стандардното постоунволско гледиште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Геј-научниците и геј-критичарите воопшто не се понесклони кон тоа од другите геј-мажи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
128. Иако Мисирков зборува и одделно за Срби и за Хрвати, сепак повеќепати двата народа ги смета како еден во типолошка смисла, како што и српско-хрватскиот јазик го сфаќа како таков. 129.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Колку е големо, сето тоа. Јас сум го сфаќал тоа уште многу одамна.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Она што е главно не го сфаќа. Неговата свест забележува нешто неважно, споредено, нешто што нема ни боја, ни линија, ни мирис.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Од стабилна особа која имаше став за сѐ и знаеше што сака, станав шалабајзер што никој не го сфаќа озбилно.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
„Мислев дека ме сфаќате“ студено го дочека Иван и, за миг, во очите како да му блеснаа црвени кандилца. Одлично го сфаќаше.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Преку преносот на телевизија, преку публикацијата на вашиот Секретаријат, преку милион извештаи на весниците, луѓето немаат друг избор освен балот да го сфатат онака како што и го сфаќаат – минато, иднина, сегашност.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Дури мислам дека тоа си го сфаќа лично, се закикоти Бојана.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
А сепак, во смислата во која тој го сфаќаше зборот, не ја издаде.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Онака како што го сфаќаше таа, животот беше сосем едноставен.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Од некои добиваше одговор, од некои не; некои му се восхитуваа и го тераа да продолжи, а некои не го сваќаа, не го разбираа и му велеа дека има само бујна фантазија, особено по прашањето да создаде жива материја по вештачки пат.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Во повеќето општества на земјата постојат методи, со коишто луѓето го сфаќаат животот низ радикално поинакви реалности, поинаку го сфаќаат времето, низ ритуали и слични начини.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Го сфаќам самоукиот сликар. Неговиот филозофски експеримент е зрно на една вистина.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Учењето за развитокот како за „самодвижење“ и покрај тоа што Хегел под ова го сфаќаше само „самодвижењето“ на логичките категории, е најгенијалната придобивка на класичниот идеализам, којашто и ја изведе преродбата и му даде силен полет на дијалектичкиот материјализам.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Кој во други дела или фрагменти од тие дела, одделно од „Логиката“, го сфаќа или го присвојува Хегел, тој никојпат не го разбрал.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Нашите мисли се зборови. Ме чуди како не го сфаќате тоа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го сфаќаш ли тоа - се наднесе Роза преку масата. - Доаѓа по полноќ, влегува како крадец. Ниту да го слушнам, ниту да го видам.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го сфаќаш ли тоа? - праша Роза заборавајќи сосема на присуството на сервирката.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Го сфаќам таквото нејзиното однесување, иако не ѝ верувам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Иако најголемиот број корисници на оваа порака не го сфаќаат нејзиното основно значење.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Но човек не може да објасни нешто, што ни самиот не го сфаќа.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Така, Беркли тврди дека спознанието е поделено - сѐ што запазуваме, запазуваме или непосредно или посредно: со осетите или со разумот и рефлексијата’ (12), но ‘ние го сфаќаме нашето сопствено постоење со внатрешно чувствување или рефлексија’ (13).
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Синот на Тајко имаше едно својство кое, додека не се сретна со Марин Крусиќ, и не го сфаќаше толку сериозно.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
„Здравјето е незгодна работа,“ рече овој, „денес го имаш, утре не. А таа тоа уште не го сфаќа.“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Брат ми влезе во својата соба и уште долго потоа гласно сам во себе си зборуваше, дека нема правда, дека него никој не го сфаќа, дека сè мене ме бранат и сè тој излегува виновен ... и такви некои нешта.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го употребуваме само ние двете и таа добро знае што јас подразбирам под “дружење”, а јас пак исто така многу добро знам дека мајка ми понекогаш намерно се прави дека не го сфаќа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)