го (зам.) - стегне (гл.)

- Еве го! Го најдов доаѓам! –возбуден Кире довикна, зашто стравот гласот му го сопираше, го стегна в грло нешто горчливо...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Женката се стиска во ѕидот така што мажјакот не може да ѝ ја префрли и таа нога што е услов за да може да ѝ го стегне.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Гоце скрцка со забите, уште еднаш цврсто го стегна кундакот од малихерката и извика: - Удрете на поробителите!
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ти се чинеше дека е жив и дека ја целува земјата со своите врели усни.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Дојдов овде за да го стегнам животот во една повест, а гледам дека тој е нешто што се живее или не се живее.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Бев го стегнал меѓу прстите, како залепено.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но конецот го стегна за шијата и го штрекна изненадено.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Го стегна уште посилно тагарецот и го напипа писмото. Тоа си беше на своето место.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Овој помило му се насмевна и така го стегна под мишката та речиси го поткрена...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Силна болка му го стегна челото. Тој беше ранет.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Го стегна челото. Миг - два премислуваше.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Опасно ќе биде за него и за стоката, ако малку разјужи или сонцето го смекне горниот слој на снегот, а ноќниот студ го стегне и направи цврста кора.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Стана, зграпчи грст снег, го стегна во грутка и замавна удолу, кон поточето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Старецот стана и влезе во тремот од колибата. Го зеде секирчето, го стегна стапот, па излегувајќи пред колибата извика: - О, Бојанееее, оооо!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Студот што може да настапи ќе го стегне, ќе го одложи неговото топење.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Тогаш поинаку, - рече Бојан па повторно ја фати овцата, ја опчекори, ѝ го стегна вратот со колениците и ја подметна нежната, изгладнета Снежанка да цица.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
И не знам зошто, ама некоја грутка ми го стегна грлото, градите ми се скаменија од јад и некоја мака, некој голем с`клет ме фати по тие наши пусти и крвави планини...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ме погали по глава, моето тупаниче го стегна во својата дланка и ме поведе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Ќе седнам во окопата и ќе си речам во умот: еј, Јоне, Јоне ејди главо главино, стравот ти го стегнал газот, а ти ги опулил само очите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По зајачето трчаше зашто кога ќе го стегнеше со забите, тоа испушташе глас како вистинско зајаче.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но Марко Проказник се изменил и им се доближил со брчките на своите години: Стана некако лесно и го стегна олабавениот колан.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Александра го стегна пикавецот од цигарата на жолтитот столб и направи мала црна точка.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Го стегнав фустанот пред себе на градите и отидов да затворам. Во тој момент Симон ме пресретна.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И и дојде бесот сега да го стегне и да го задави како мачка пиле.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Тогаш Шишман онаков несмасен и несмасно пречекори напред ширнувајќи ги рацете, го собра Љакета во прегратката со целата негова расфрланост и го стегна качејќи му го глуждот во крстот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Го стегна лактот кон кундакот и рече: - Едно, - рече и зачека малку.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Овчарот се поздрави со Анѓелета, го стегна за рамото и му шепна нешто.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Земи ја, Нумо, ќе ти притреба.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- Што има да се подготвувам? Само ременот да си го стегнам, патерицата под мишка и ајде. Ни шинел, ни капа, ни ќебе...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Татко му, во одговор, само го прегрна и го стегна кон себе.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Го стегна држачот на мечот. Почувствува како низ испакнатите жили надоаѓа некогашната сила, уривајќи ги браните на покорноста.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Питите ѝ одеа малку потешко. Ама со годините и времето научи да го стегне кр’нгот и в раце да го заигра сукалото под кое добро измесеното тесто се сучеа кори за пита со пресул, со праз, со кастици, со кромид и свинско пржено, пита со тиква, со урда и праз, со коприви, со корки мешани со урда и јајца... сучеше и кори за бурек плескан со по четири или пет кори со урда, сирење, бурек виткан окол-закул со сирење и кори за бурек - плетениот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нешто го стегна за грло, а Ѓорѓи почувствува како му се ежи косата, како ладна пот му потече по чело и лице и нозете веќе не го држат.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ја довлече левата рака до слабината на противникот и го стегна. Почувствува олабавеност.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Го стегна нешто Мечета во грлото и само што не залипа на глас.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Го прегрнав. Го фатив околу вратот и го стегнав, од задоволство.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)