го (зам.) - спаструва (гл.)

Ете, во нашево државиче, нема фестивал што е почнал без нивен благослов и покрај тоа што текстовите за нивното отворање им се копија на оние што некои ги напишале пред десет-дваесет и повеќе години, па фестивалот што има триесетгодишна традиција, го спаструваат во бебешки пелени, односно му врзуваат пионерска шамија околу вратот.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Спастрен човек првин си го спаструва сонот - од студој, од џимкања, од говоранции и викања – време е да се надува воздушното перниче, време е, како не било време да се наметне ќебето и да се молчи, молчи (малку ли се изназбори во соништата за Трансибирската) кој молчи може да си најде алтанче од Алтајската Гора, а има и реални шанси да го види Солжењицин како се враќа дома, баш со Трансибирската.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)