го (зам.) - сочува (гл.)

Видовме, исто така, во случајот на Џоан, дека нејзиниот идентитет беше она што таа очајнички сакаше да го сочува.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
По исчезнувањето на Татко, библиотеката беше будно, како вистинска татковина, вардена од Мајка која се грижеше да го сочува последниот распоред во неа.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Ајде мамо, не зборувај така.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Од моментот кога слушнав што ни препорачува размислувам само за тоа дека ти и јас сме повикани да го сочуваме она што тој се обидува да го растури.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Да си жив и Севишниот нека ти ги умножи годините и паметењето да ти го сочува за да ме спомнуваш по години.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Овие денови вежбам. Ти даваат пар дена за вежбање од почетокот и после отприлика третиот ден почнуваш да си разработуваш систем.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Еве. Совршен Џеб. Овој ќе го сочувам. Значи имам еден.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Јас сум таа, заедно со татко ти, која упорно го поткрепуваше твоето убедување дека човекот мора да си го сочува својот интегритет, да биде способен да ја забрани слободата од детските дни, и надворешните присилби да ги направи што е можно побезопасни.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Но, секој има право на стаклено ѕвоно, под кое ќе го сочува трепетниот копнеж…
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Ние не го трошиме своето здравје, својата способност за уживање, своите сили: ние се штедиме за нешто, а честопати ни самите не знаеме за што.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во кабинетот на брат ми насекаде беа расфрлани сувенири, книги, мали и големи кутии, антиквитети – сѐ она што некој некогаш му го подарил, а тој го сочувал.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се воздржуваме за да го сочуваме својот интегритет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Зарем тоа не е она најстрашното,“ рече Клара, „бидејќи она Јас кое едвај трепери, најболно посакува да биде сакано; нешто во оној чие Јас е растргнато знае, дури и кога не сака да признае, дека само љубовта може да го сочува неговото Јас, а стравот од љубовта е секогаш посилен од оваа свесност, и го турка сознанието во заборав, или го победува со уште поголем страв.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Се вратив во реалноста и почувствував страв - девојките на моето време, кога немажени остануваа бремени, се самоубиваа за да го сочуваат семејството од срам; или отфрлени од семејствата заминуваа од дома и заработуваа како проститутки; или тајно абортираа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Знаевме дека одат кон железничката станица. Влеговме меѓу луѓето, тргнавме со нив.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Зигмунд седеше на големата црвена фотеља на средината од просторијата и гледаше во предметите расфрлани по подот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ги гледав луѓето како цврсто ги стегаат торбите во рацете, некои од нив ги имаа опфатено со рацете, и ги имаа притиснато на градите, ги гушкаа цврсто како во нив да го имаа собрано сиот свој живот, и сега само се надеваа дека така зграпчен, така стегнат меѓу градите и рацете, ќе го сочуваат, ќе преживеат.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Во лудилото љубов може да се јави само кон измислена, измечтаена личност; љубовта кон вистинска личност, а тоа значи вистинска и реална љубов, е неможна, затоа што да се љуби другиот за лудиот значи да се биде ист со другиот, а да се биде ист со другиот значи да се изгуби самиот себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Лежев на болничкиот кревет, со рацете на стомакот, и гледав во белиот таван над себе.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден шепотел дека сиромавиот премногу знаел за животот, него го учел од свети книги некој калуѓер, друг рекол дека ќе му ја земе на покојникот амајлијата од под гуша - земја од три рида в крпче, таа земја чува од болештини, трет со горчлив подбив прашал дали амајлијата го сочува старецот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сега лежел на десетина чекори од нив, без свој човек над глава, вдовец но со три снаи и десетина внучиња, сам, под дрипава гуња, мудро насмевнат.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таквата машина би го сочувала секој детаљ од податоците за листовите на јасиката и боровите иглички.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Било ставено за да го сочува само сонот дека сѐ уште може да се продолжи да се оди, но и за да утепа токму со тоа, за да увисне, или барем да натера на папсување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Можеше да го сочуваш како изненадување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Надежта твоја почна мозаикот да го склопува, телото од пропаст сака да го сочува.
„Од дното на душата“ од Александра Велинова (2012)
Оживувањето на фонтот не претставува целосно имитирање на поправениот фонт, туку внесување на нови суштински одлики со кои суптилно ги сменил буквите, а воедно го сочувал есенцијалниот карактер на фонтот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во Југославија, во врвното раководство, кое го означуваше крајот на Титовата генерација, со аманет да го сочува самоуправниот социјализам, братството и единството, како и неврзаната политика, веќе се насетуваше центрипеталната националистичка контаминација.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Во светот се насетуваше крајот на биполарната епоха, се наѕираа првите пукнатини на Берлинскиот ѕид, крајот на Варшавскиот пакт и СССР, продолжуваше да живее. Движењето на неврзаните, макар што нејзините основачи Нехру, Насер, Сукарно, Тито и други беа исчезнати од животот и политичката сцена.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но, и народите на Балканот го сочувале зачувале овој збор, со блиска, но никогаш различна конотација? рече Камилски, насочувајќи го разговорот кон ставот кој требаше да се заземе за зборот табиет.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јудеошпанскиот би можел да се смета за вистинска реликвија на средновековниот кастилијански.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Табиетот ќе си остане табиет во владеењето на Балканот, времињата ќе се менуваат, но табиетите ќе си останат табиети, а нам ни преостанува да ја оставиме отворена судбината на овој збор во нашата листа!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие ќе го сочуваат зачуваат нивниот кастилијански јазик, кој ќе еволуира во повеќе јазици (еспаниол, ѓудезмо, јудио, ѓидио, шпањолит, ладино итн., но ќе се развијат и јудеофранцуски, јудеоиталијански, јудеотурски и други).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Сите тие сакале да го сочуваат стеблото мало, не повисоко од една педа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Господ нека го сочува ќе ја дочека ли слободата на својот народ? Р.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Но кога истото би ми се случило денес, би го сочувал.“ „Е јас не би“! рече Џулија.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Но ти ќе можеш да учествуваш во таа иднина само ако го сочуваш жив својот разум, исто како што тие го сочувале живо своето тело и ако ја шириш тајната доктрина дека два и два прават четири.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Што ќе стореше со него, дури и да го сочуваше?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Оваа дива желба да го одржи вниманието по секоја цена и, како што тоа самиот го вели, да го создаде, а потоа да го сочува возбудувањето за да ја одржи напнатоста, ги прави неговите филмови многу посебни и неповторливи, бидејќи Хичкок врши влијание и доминира не само врз силните моменти во приказната, туку и врз сцените од експозицијата, во моментните сцени и врз сите инаку вообичаено неблагодарни сцени во филмот силно се чувствува неговиот „ракопис”.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Обележан од краткото, но значајно пријателство со Игора Лозински, Татко не престана да се среќава со Цветан Горски, кој водеше своја битка во тешките времиња, за да го сочува споменот на Игора Лозински, да го отвори неговиот музеј, да се бори за животот на неговите идеи.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
(Им ветил дека ќе го сочува нивниот шеј по секоја цена). Татко ѝ тоа ѝ го рекол.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Јас ги отфрлив грижите. Но љубопитството го сочував!
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Вредноста на ваквите проекти, што треба да ни го сочуваат паметењето, не треба да се оценува според нивната убавина туку според вистинитоста на прикажаното.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Чудната љубов на Јана и Самоников, за која случајно узнав и сосема малку знаев ме потсетуваше на слика сместена во медаљон а Самоников се бори тој медаљон да го сочува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А ако бил во прашање самиот Генерал и неговата личност, постоеле начини Трајчеица да си го сочува само за себеси.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Нека си го однесе дома и нека го затвори во гостинската одаја.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И ќе го сочував ли, ако не беше љубезното момче, тој убав пролетен ден во Прага за спомен и за долго сеќавање?
„Кревалка“ од Ристо Лазаров (2011)
Тој е единствен во својата способност да каже сѐ и сепак да го сочува своето јадро на неприкосновен интегритет.
„МАРГИНА бр. 10“ (1997)
Како две рози во есента кои венеат и полека го губат мирисот, да го сочуваат и скријат тие незнаат, а не знам и не сакам ни јас да ја скријам оваа болка.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ги пронајдов твоите очи меѓу замаглените ходници, ме опи твојот мирис меѓу загушливите простори, го осетив твојот допир меѓу острите ладни ѕидови, моите сетила те посакуваа, а моите чувства им дадоа лик на тие немири.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Иако многу посиромашни со природни убавини, тие се трудат она што го имаат да го сочуваат и да го разубават.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Можеби јас сакам да го сочувам манастирот повеќе од него.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)