го (зам.) - сочинува (гл.)

А, пак, кога за утврдување на составот на судот, правото на изјавување ревизија и во други случаи предвидени во ЗПП е меродавна вредноста на предметот на спорот, како таква се зема предвид само вредноста на главното барање; додека каматите, парничните трошоци, договорната казна и другите споредни барања не се земаат предвид, ако не го сочинуваат главното барање (чл. 28, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ако тужителот во тужбата не ја назначи вредноста на спорот, судот ќе постапи согласно со закон- ските правила за „неуреден поднесок“ (чл. 176, ст.2 и ст. 4 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во преобразбата дојде до испаѓање на старосемитското sadhe од грчкото писмо и до создавање на неколку дополнителни знаци за одбележување на вокалите Грчката, латинската и кириличната азбука на Палатино, 1548 г. од грчкиот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Бидејќи секој систем на писмо, а особено алфабетот, претпоставува имплицитно претходна фонетско- фонемска анализа на јазикот од страна на составувачот на писмото, тогаш секој систем на писмо претставува најстар пример на лингвистичко истражување во конкретниот јазик.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
На тој начин, архаичниот грчки систем од 23 знаци во алфабетски ред, кој завршува со симболот ypsilon, го сочинува она првобитно општо јадро, од кое подоцна ќе се развиваат сите останати варијанти на грчкото алфабетско писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Како резултат на таа дејност, моделот на писмо во јазикот за кој се создава писмото, индуцира определено множество од фонетски единици, чија целокупност го сочинува планот на содржина на новото писмо.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Низ едноставниот одвивачки образец на космичката еволуција, кој претставува вистинска историја на човечкиот род, а кој го сочинуваат: почнувајќи од геа- суперниорниот, атомите, Земјата како макроскопска материја, свесноста, преку менталното себство и универзалниот дух,па сѐ до квантниот вакум, можеме да се пронајдеме себе.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Умирањата и раѓањата го сочинуваа календарот на нашето семејство.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
На едната страна беа децата од чивчиите, занаетчиите, бавчанџиите, и чифлигарите, кои живееја во Варош-маалото, а вториот “табур“ го сочинуваа децата од беговите, агите и чорбаџиите, кои живееја во Долното-маало.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Салонот во кој Агата и нејзините ученици музицираат, го сочинува мебелот наследен од татко ѝ: неколку комоди, две тешки фотелји, два шемизета, на другата страна пијанино со два свеќника обликувани во југендстил, а отспротива и маса од темно буково дрво со шест трпезариски столици со ногарки обликувани во лавји шепи, тапацирани во тежок црвен сомот со вегетивни интарзии.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Напред оди предводникот држејќи во цврстата десница моќен пастирски стап по примерот на Мојсеј, патриархот на избраното божјо стадо на Израелот, номадскиот народ што го сочинуваат илјадници старци, мажи, жени и деца.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
И покрај добрите односи на христијаните и јудејците коишто впрочем со векови живееа заедно на островот, ѕидините остануваа како наследство што потсетува на едно некогаш јасно и цврсто подвојување.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Во градот кој го сочинуваше мнозинското грчко население, покрај припадниците на други народи, постоеше и сосем одвоено еврејско гето, опколено со цврсти ѕидови, додуша наследени од минатото и уште во тоа време почувствувани за непотребни.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Елементите кои го сочинуваа филмот од овој жанр не ми се допаѓаа, елегантни салони, раскошни скалила, луксузни соби за спиење итн.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Со она свое лице кое јас го нарекувам „лице на комичар”, не можеше да предизвика возбудување - барем половината од времето не верувате во она што се случува пред вас.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Ќе се сретнеме со тоа: ова пречекорување и ова бришење ја имаат истата смисла, тие се еден ист феномен.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не постои означено кое ѝ се измолкнува на играта на означувачки упатувања која го сочинува говорот, освен можеби за повторно да падне во неа.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ботеро Мал Каталог Бања, масло (197 х 125цм), 1993 okno.mk | Margina #8-9 [1994] 209 Балерина 210 Margina #8-9 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во рамките на кругот кој го претставува светот, ги гледаме концентрично поставените зборови кои го сочинуваат насловот на книгата и посветата на надвојводата Фердинанд, исто како на насловната страна на Ars magne.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Знаењето не е замена за талентот, но талентот потпомогнат со големо техничко знаење го сочинува книжевниот мајстор.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа исто така е и мелем Ben Gay, кој го пронајде францускиот доктор Bengue, со сите еротски конотации што го сочинуваат тој мелем, чијшто денешен еквивалент е „Deep heat“ (голема горештина); Ben Gau се рекламира во Америка во вид на карикатура на зелено џуџе (наречено Peter Pain of all names, Петар Бол од секој вид), кое прободено во болно место отскокнува поразено, и додека малечката жена ги масира неговите болни мускули со Ben Guz мелемот, тоа вреска: „Проклетство, повторно наседнав!“
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
На вратата на трлото кое зедно со сите добиточни згради се најдува на западната страна на Имотот, то ест кое заедно со сите добиточни згради го сочинува западниот ѕид на Имотот и кое како што се тие поредени една до друга се најдува прво до Западната порта, со запалена вивка в раце ги пречекува Лазор Перуноски, Вели Шест се објагнија и ниту една засега немаме изјаловена и низ овците (дени стојат и ги дојат јагнината, други лежат свиткани набере обрачи и имајќи ги свиткани и вратовите муцките ги имаат положени на предните плешки, а очите, темномодри, им светат во темницата) и преку средината ги одведува на другиот крај на трлото.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сето тоа, населбата со избеганите жители, улиштата и живината, како и целата Потковица, како и сето поле надвор од неа а кое и денеска го сочинува нејзиниот синор, беше своина на големиот и прекрасен имот подигнат на западните падини на Зедница, на родно земјиште.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Му се воодушевувам на ставот што го сочинува спротивставувањето на инвазијата со скрстени раце.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Можеме да видиме како се гледа; не можеме да слушаме како се слуша.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
И сочини Писмородецот точно триесет и две букви, триесет и две сликички за зборови триесет и два без кои не може ниеден владетел, и кои нужни му се во уката на владеењето со други, меѓу кои најважни се: „јас“, „власт“, „уво“ (доушник што значеше, човек што слуша кој што говори за власта и потем преподава кај царот) и други, а писмото тоа изгледаше целото вака: Кога виде отец Стефан дека е добро словото што со своја рака а со писмото новородено го сочинува логотетот, му предложи да издаде заповед: по целото царство да се изучат сите нови букви; писарите, отците, управителите и сите грамотни да ги заменат старите со нови букви, за да го разбираат владетелот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но, мачната многулисна потрага што го сочинува тој роман – Хамберт Хамбертовиот „подвиг... еднаш засекогаш да ја проникнам погубната чар на нимфичките“ – произлегува токму од опачната природа на привлечноста што раскажувачот ја чувствува кон пубертетликите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа ласкава слика за геј- културата – на гејството како култура – не е сосема нова, иако нејзиниот пробив во ткивото на примените идеи што го сочинуваат здравиот разум на стрејт- општеството е релативно скорешен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Неговото читање не бара примена и врз други мјузикли, а камоли врз други културни облици и ја губи поентата кога ќе се обопшти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Милер не артикулира некоја општа вистина: тој го опишува конкретното значење на еден конкретен општествен облик.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
На овој крстопат во развојот на анализата на квир-културата, секое средство на машка геј-идентификација – секоја реплика, секоја сцена, секој филм и мјузикл, секоја дива – треба да се изучува со сета негова особеност, за да може да се разоткрие значењето на единствената формална структура што го сочинува. ‌Во тукашниов случај, доволно е да се забележи дека во Милдред Пирс навистина се работи за изведба, конкретно за изведба на мајчина згрозеност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не беше лесно да се пронајде оваа одломка бидејќи таа звучи како квинтесенција на Борхес.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Деловите од таа замислена библиотека, собрани или смислувани почнувајќи од третиот век, го сочинуваат она што се нарекува Corpus Hermeticus...“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Веруваше дека само разумот може да ги урне илузиите, и своите претходници ги бараше во сите оние кои повеќе му верувале на разумот отколку на религиозните догми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
За да се види секој слој на таа текстура, за да се знае секоја состојка на сите тие слоеви кои го сочинуваат човечкото суштество, требаше да се направи првиот чекор – да се отстранат илузиите, а најголема од сите илузии, сметаше тој, е религијата со нејзините догми.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Без разлика дали секоја ноќ спиеме на различно место или до крајот на животот живееме онаму каде што сме се родиле - концептот на дом е во она што го сочинува, а не самото место - 26 okno.mk меморијата што ги чува конститутивните траги е изградена од слики на места и места за слики (Yates 1969).
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
По оваа долина каде што природата дала сѐ, недостасувала само вода за пиење.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еднаш кај него дошол постар човек и му рекол: „Господару, знам дека твојот живот знае само за победи и гозби.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Девет пластови земја биле ставени врз неа; девет реда делан бигор го сочинуваат гробот на Струма што и денеска стои на крајот од селото Баница, на околу два километри западно од Струмица.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Имаа прекршен изглед кој се добива кога некоја крута хартија, веќе свиткана и притисната со преса, се превиткува во спротивна насока, по должината на истите рабови што го сочинувале првобитниот преклоп.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
2 И двете, објектот и сликата, овде се виртуални, и го сочинуваат планот на иманенција во кој се разложува актуалниот објект.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Во една пригода, верувајќи во својот предлог Арафат ќе истакне дека во рамките на движењето Фатах, Палестинците и еврејските сафарди, кои го сочинуваат мнозинството во Израел, и имаат многу заеднички обележја и би можеле среќно да живеат ослободени од ционизмот и арапскиот национализам Арафат набргу официјално ќе го напушти својот сон за создавање на една обединета и демократска држава, кога на 15 ноември 1988-та, во срцето на Њујорк, на Ист Ривер, пред двесте дипломати и други поканети ќе го заврши својот говор со зборовите, со стиховите на поетот Махмуд Дарвиш: Ви носам маслиново гранче и пушка на борец за слобода.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
За разлика од кривата на владетелите, со јасна линија на подемот и падот, Арафат ќе оствари повеќе такви криви на владеењето, со чести полети и падови...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Но и Татко и Камилски во доменот на ориенталистиката признаваа дека се автодидакти, но гордо си признаваа дека се балканофили и балканолози, кои со богатите искуства од нивните животи, Татковото источно искуство и Климентовото западно искуство, го сочинуваа најцврстиот духовен мост на Балканот, стоејќи настрана од идеолошките и националистичките историографии.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
На Татко му беа добро познати кажаните и други податоци за маалото, но тој, сепак, со внимание го слушаше Камилски.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тие имаа неподелено мислење и за тоа дека Балканот бил вообличен од византиското и османското наследство.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Не може да се рече дека Камилски беше задоволен од одговорот, но додека неговата сопруга ги послужуваше парчињата од петаникот, пита којашто беше од фамилијата на тикушот, но со разбирливо и предвидливо име, Татко се обидуваше да ја доразвие својата мисла: Пред малку ја разгледувавме судбината на зборот модар патлиџан.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Како што, мој пријателе, во одделни јазици постојат одредени темни зони, коишто остануваат непреведливи и кои, всушност, го сочинуваат самиот идентитет на народот што го говори тој јазик, така и зборот тикуш може да биде темниот, непреведлив збор на идентитетот во доменот на прехраната.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Маалото обично го сочинувале педесетина куќи, но во Цариград, на пример, маалото Фанар претставувало мал град...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Селскиот совет, засега таен и сепак многу грижи за иднината на селото, го сочинуваа двајца. марко проказник и геле накотник.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
И покрај сета релативност на својата целовитост или единственост само животот и настаните во светот што го сочинуваат ја дава моќта на означувањето, правејќи од настаните нешто повеќе од факти што инертно постојат.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Погледот му се сосредоточи во триаголникот што го сочинуваа блиску поставените очи во неговата глава и тенките, собрани усни.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Видете!... Ова општество или општествата што го сочинуваат светот,како сакате, ние се развиваме во повеќе правци.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Одеше полека загледан во бујното зеленило крај патот што го сочинуваа семсекакви диви самоникнати растенија, меѓусебено заканувачки испреплетени.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
25 Границите не служат само за разграничување помеѓу „пријатели“ и „непријатели“, помеѓу „граѓани“ кои имаат одредени права и обврски и „странци“, туку тие исто така го сочинуваат она што е блиско и прифатливо за заедницата, како спротивно на она што заедницата сака да го негира, стигматизира и депортира, да го отфрли од своето тело.
„Простори на моќта“ од Зоран Попоски (2009)
ЈАКОВ: Времето идно, времето минато и времето сегашно го сочинуваат времето театарско.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)