го (зам.) - сопнува (гл.)

Зад него се влечело рапаво, пискаво, гровтаво и секакво кикотење и го сопнувало, чиниш ќе се заниша побелен и ќе падне.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Господи, мене ли ме определи за ново распнување?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Преданието го сопнувало во чекорењето низ животот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Онисифор Мечкојад уште го бранел својот дедо и го повикувал и господа за сведок.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сѐ уште се надевал извлекувајќи го јатаганот од појас: можел да стаса до својот коњ побрзо отколку гонителите до него. Многуте гласови како да го сопнувале.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Иако млад, речиси момче со фес и со јатаган во црвеномодриот појас, не бил брз - поткривнувал од стара рана од која понекогаш едната нога останува покуса.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Малиот го сопнува.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)