го (зам.) - скрши (гл.)

Имено, неможејќи повеќе да го истрпат понижувач­ кото однесување на новопечените газди и нивните послушници, скоро сите „порцеланци“, како што имаа обичај да се ословуваат меѓу себе, решија да организираат штрајк против условите за работа и да бараат исплата на заостанатите плати.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
251 По неуспешните обиди, преку манипулации, лажни ветувања и заплашувања, да го скрши штрајкот, но и по добивањето медиумски публицитет на случајот од неколку локални и национални весници, радија и телевизии – Владата на РМ реши да го раскине договорот за приватизација на оваа компанија, склучен со австрискиот инвеститор [кого и кривично го гонеше и за кого распиша меѓународна потерница] 3 – поради последователно неуплаќање на повеќе рати од истиот и непочитување на предвидената динамика за инвестирање.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Штрајкот беше поведен од штрајкувачки одбор во кој беа избрани десетина нај- чесни и некорумпирани работници, докажани храбри борци, меѓу кои и Б.А.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
- Ех, - воздивна трговецот, - тој непрокопсаник, Даскалот Дамјан Груев, кога беше во Солун учител, ми зеде на заем 500 лири и не ми ги врати, вратот да си го скрши.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Ете, да можам да добијам некоја белешка- признаница, писмено признание.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Џорџ кркореше со некој кркот што не кажуваше ништо разговетно, а Жабе пак дури и се наведна и зеде од земја едно паднато праче, го скрши и, пак, бесцелно го фрли настрана.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Типот побегна по скалите, колку што можеше побрзо - го мрзеше да го чека лифтот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Тогаш Тејлор слизна од него, ја грабна капата од мојата глава, отрча до прозорецот со капата преку неговата тупаница, го скрши стаклото и почна да вика: „Помош! Полиција!“
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Погледнавме низ прозорецот и го видовме како влегува во автомобил и заминува.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Дека е уморна, дека има уште работа, а потоа само сака да заспие, и сето тоа му го скрши настроението за љубов што таа му го прочита од светнатите очи и погледот кон неа со кои дојде од крчмата.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Се зачешлав, едно влакно ми падна од косата и го скрши мијалникот.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Врати се, мора да го скршиме!
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Ситуацијата која балансира на раб од нож или тревката што може да ѝ го скрши грбот на камилата се метафори за животните нестабилности.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Беше јасно, како ден, дека Мирон Донски сакаше да го намали, но не и докрај да го скрши Татковиот елан зашто тоа, сепак, не ќе беше во интерес на Архивот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
А најглавното беше Бојан да издржи, да ја победи снежната опсада, да се зачува од сите зла што сакаа да го потчинат, да го скршат.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А кога си помислив дека среќата престорена рунтаво добиче, може да му пријде на моето кревко стебло на радоста да се издрапа од него и да го скрши, се свртив и панично викнав:
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Се фатив за некој исушен корен и притаено гледав тие црни сеништа стапка по стапка како ми се приближуваат вртејќи се околу себе, скокајќи кон ѕвездите, гребејќи и нуркајќи в земи, сѐ дури одново тоа грозно завивање не ми го скрши сонот и ме разбуди со меч со кој на крајот замавнав и на себеси За да се најдам скаменет во прекрасна болка - Скршен меѓу усамата и раната.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Братучедот Герман ќе мора да се сети дека откако ќе го скрши стаклото, ќе треба да се поткачи на нешто и со некоја железна прачка направена како ченгел на едниот крај, или со нешто слично, да ги потфати железните лостови од едната па од другата половина од вратата што ја држат залостена, да ги тргне нагоре и тогаш вратата ширум ќе се отвори само со едно поттурнување...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Прво треба тој да се отвори, а за да се отвори тој, треба однадвор човек да се поткачи и да го скрши стаклото.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но вие сте повиканите што одредуваат колку се снаоѓам во оваа улога?“
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
„Точно е, јас сум неговиот професор и имам задача да поставувам прашања и ништо повеќе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Посебно ми се чини привлечна иако нејасна дури и облачна онаа претпоставка: дека иследникот, во настојувањата да го скрши моето спротивставување и самиот не одбива да дружи со моите размисли упорно следејќи ги.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Лошина: една птица што прелетуваше над улицата да се претвори во тежок камен да падне и да го скрши излогот на блиската слаткарница.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Младене, зошто го скрши прозорецот?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Таа е исто така неверојатно слична со приказната за смртта на Пјетро Аретино, познат ренесансен сатиричар, кој толку силно се засмеал по една шега по вечера, што паднал од столот, си го скршил черепот и умрел. За Дишан, се чини, единствената смрт што му одговарала е да умре со насмевка на лицето. 118 Margina #4-5 [1994] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Скоро да звучи премногу добро за да биде вистинито.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Пенчо одново се наведна и зеде камен, нанишани и го скрши и другиот прозорец а врапчето со млитаво висната глава и изгаснати очи го стави во џеб.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Кој ти го скршил прозорецот? Ние не сме апаши а ти, ако сакаш, тужи нѐ в полиција.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
А тие, итроманите, распрашувани од Преспани за тоа каде им е стоката, им велеа гајле да не берат зашто сега е во сигурни раце и ќе им се врати кога на Грамос нашите ќе му го скршат вратот на непријателот и сите ние ќе се вратиме дома.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Немам разбирање за тие, кои сѐ уште не го скршија од усните печатот на молкот и јавно и отворено не признаа и не покажаа со прст на виновникот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Тука не ѕвонат леринските камбани и не повикуваат на молитви, на помен и намнисување; тука не гори оган во спомен на тие чии соништа беа исполнети со надеж и мечти... тука пече болката... тука се молчи и се уште никој не го скрши печатот на молкот...
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Гледајќи ги така онемени и сподавени во своите мисли, се запрашав: - Дали некој ќе го скрши молкот и во него ќе го најди одговорот?
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Таквите настани морале да бидат богати со тајни.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Со чувство на вина што не се простува, ноќта се распаѓала на резенки и претставувала уште само сенка на ридови и на ритчиња, премногу косопасни и соголени од чифлигџии и селски копуци за да минат запрегите низ шума или да се присокријат негде призраците на Самоиловата коњица, или на Крум или на Душан, или на кој и да е војувач на ова парче земја чиј народец го проретчувал кој како ќе стаса, најпосле врз неговата тиква да се струполи и топузот на Бајазитовите потомци, тој топуз да ги потурчува каменот, земјата и човекот со тапија потпишана одлево надесно и да граба од 'ржена слама машки деца - подоцна под сабјата на младите јаничари да дојде понекогаш родниот брат или татко, ни колачот ни закланиот да не знаат дека крвта пролеала своја крв.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Што разговарале, кој волшебен збор го скршил пркосот на младата осаменица?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Кога судбината ќе се обиде да ти го скрши вратот, тресни ја по муцка, со тврд глас рекол Пандил Димулев.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Погледни го пријателон, покажал со очи Онисифор Проказник кон постариот тревар. - Поцрнува. Или се лажам, а?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Голи биле ритчињата, можеле да се доголат и планините - утре ни беговите не ќе најдат дрво да обесат осуденик, ни копуците ќе најдат гранка да му го скршат вратот на бегот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Сега со нас игра нејзиното братче!“ „А тоа мене ми го скрши рачето!“ - простенка кукличето Калинка.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
Брго, брго се испрпелал над истурената вода Силјан; арно ама немаше да се натопи барем ич и си остана пак штрк.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Да што рекле стари: зла супраа - готоа штета, така му се сторило и на Силјана, дека силно паднал наземи и го удрил шишето на камено и го скршил, парче по парче, и водата се разлеала по каменот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Тука ги најде и остатоците од едно старо седело и огнето од нив сосема порасте, така што сега веќе можеше да му го стави и најсуровиот прат, што го скрши околу себе.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Тоа сосема го скрши. На ѕидот Језекил не можеше да стави повеќе ни една тула.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Со глава и тупаници ќе го скрши проклетството што му стои спротива.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И којзане до кога веселбата ќе траеше, ако на Бандо не му удри лакомијата во пиење: ја фрли чашата и зеде со котле да пие вино; кога го испи котлето, го стави на главата и почна да игра со него: го тресеше на главата, скокаше, сѐ додека некој на шега не го удри со рака котлето; тоа направи: пуф! втона и се навре на главата од Бандо; притрчаа луѓето да му го извадат, да му го истргаат, но беше попусто: тоа беше така заглавено, што ништо не го вадеше; при секој обид да се извади, Бандо офкаше зашто носот и ушите му запињаа и не даваа да излезе котлето; се обидуваа да го скршат, да го расечат котлето, но сѐ беше залудно, зашто при секој удар, Бандо офкаше. Боже, што стана ова, се чудеа луѓето.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
А, кога ќе ѝ го скршеа срцето, знаеше низ плач да рече: „Морее, кој плаче за деца! Камен да сум родела, поарно!“
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Може да ви е нарачана киската, вели Маса Кулумоска, дали клале леб на киската, како го скршиле лебот, вели, и дали фрлиле пушка?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Не знае кај да го удри побрзо Мисајлета Ковачот, не знае што да му скрши понапред: дали рака, дали нога, дали вратот да му го скрши.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А за првпат, иако Цане ми го скрши носот, не беше лошо - не му останав ни јас должен.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
He еднаш непријателот вршеше офанзиви за да го скрши отпорот на народот и да ја уништи неговата војска.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
Со првиот поглед веднаш ми го скрши срцето, ме разоружа не давајќи ми можност ниту да трепнам, ниту да претнам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Обично со часови така стоеја со летната глава, како некое младо, тенко цвеќе на кое лошиот ветар му го скршил стебленцето, па се свиснало, вене. (Но можеби тоа доаѓаше и од гладот) Особено тоа се забележуваше кај девојченцата.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Како е да сум јас Со твојот поглед го скрши моето огледало.
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
Ти си му го скршил срцето на то мило, нежно, прекрасно суштество!
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Сѐ што чинеше тој во тоа време, кога на Голи Оток не му го скршија рбетот и покрај сите маки на светот што ги доживеа, не му го скрши достоинството ниту првин во основното училиште каде беше вработен како наставник по француски јазик, за корка леб, ниту во Институтот за фолклор, ниту во Државниот архив.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Во стапицата на ноќта врескавите гласови ги морничавеа живите; пијаните ветуваа дека на попот ќе му го скршат грбникот, не ќе купува тој и потаму женски души за шарена басма со напечатени цветчиња и пеперуги.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потоа, како допирот на нејзината половина да ја потсети на нешто, бркна во џебот од униформата и извади едно мало парче чоколада, го скрши на половина и му подаде едно од парченцата на Винстон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можам да ти го скршам вратот како да е морков.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
На крајот, упорните гласови го скршија повеќе и поцелосно отколку чизмите и тупаниците на стражарите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Споредени со нивните претходници од минатите векови, тие беа помалку грабежливи, помалку наклонети кон луксуз, пожелни за гола власт и, над сѐ, посвесни за она што го прават и порешени да го скршат отпорот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Би можел да ја следи додека да стигнат до некое тивко место и тогаш да и го скрши черепот со камен од калдрмата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ја пушти раката кон едно цветно гранче што допираше до прозорецот; го скрши; пред да го помириса, забележа пчела нурната во цветот; го остави гранчето на прозорецот и почна да ја набљудува пчелата; ја гледаше колку е занесена во цветот што не узна дека гранчето е оделено од дрвото и дека се наоѓа во неговите раце; дури и кога со сламката ја помрдна малку, таа не одлета; цветот ѝ беше како рудник во кој длабеше: кога го собра сиот сок, кога го испразни, излета и зафати да врти низ лабораторијата, да зуи оддавајќи немир, паника.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Само еднаш, тој и Љуба успеаја да се најдат на “онаа моментална височина” каде како да светнале вистински страшните зборови на Љуба “Нашиот малечок син денес со топката го скрши огледалото”.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
БАРБОШИН: Контра-клиентот може во тој случај да си го скрши вратот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
А ние знаеме дека нивниот син веќе три години е мртов, а Трошчејкин и Љуба со усилбите на духот се истргнаа од јавето зад “ѕидот”, а таму зад тој ѕид умот создава чуда: ним им се чини дека “синот денес го скршил” огледалото.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Проклето детиште, со топката го скрши огледалото!
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
ЉУБА: Нашиот мал син денес го скрши со топка огледалото.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
И кога дедот Стале го скрши и ова кандило за да го свети Илија пак да седи во темница седум дена, тој побрза и ноќта ја „доведе“ лисицата пред манастирската порта и тука, „потфатена“ од сите четири нозе, ја налегнаа пците и со кожата ги плати кокошките, а дедот Стале му нареди на Стојка да кладе веднаш чаша во кандилото и да му го запали рано пред вечер, оти свршил работа, го накажал арамијата што ги украде кокошките.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Покрај Стојка Катин напнал гајда и Крчо Косов да посвири, да земе некое тврдо јајце, оти откако Ристе Попов му го скрши борецот тој веќе не најде друг да се занимава со тоа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Голема желба во животот имам на струшки вечери поет да бидам на езеро ладно пиво да пијам на струшки ручкови у фаца да им ждригам Не, јас неможам во Скопје да седам неможам шмизли и шминкери да гледам запалив кола во Струга ја летнав да одморам душа од џунглата штетна Облеков шорц на плажа отидов Гавазова Сузе на кајче ја видов решив да пријдам го скршив мразот и видов паун тетовиран на газот
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Мразот го скршив и од предметот пеење кога морав да пеам соло што се вели пред самиот класен, оти, иако се изнасмееја сите, а и тој, сепак не ми стави слаба оцена. Како за почеток, вели, добро е!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Луњи да кршат и да не го скршат Земја да се тресе и луди ветришта и суводолици тоа да расте над нашата несреќа високо - На него да се обесиме!
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Туркаше на вратата за да го скрши резето и да излезе.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Кога работата стивна Србин го праша Шишмана: - Да не му го скрши крстот, море, како на оној во Влашко.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
На орелот што леташе во височините, неговата кела му се причини карпа (се сјаеше со сонцето) и фрли на неа желка, како што сите орли работат, да ѝ го скрши оклопот.
„Младиот мајстор на играта“ од Александар Прокопиев (1983)
Кога неговото уморено тело на крајот го откри она што долго време го сметаше за тајна, се чинеше дека тоа и конечно го скрши.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Го скрши излогот? - се изненади таа. - Те виде некој?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Морав да го ослободам - се обидов да ја смирам.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ветрот го скрши дрвото каде што живеев, па сега немам ни куќа, ни храна.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Тој, мислејќи дека е вистинско слонче, го скрши стаклото со сурлата и си го зеде.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
А потоа, посебно зачудуваше она објаснување: дека тоа злочесто чудо ја напуштило собата низ затворен прозорец а без да го скрши.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
3. Нерамна игра Триаголниците поаѓаат од ист центар квадратот го ништат, правиот злокобен агол еве ја шестката – превртливиот и бескрајно лажлив круг со кука со јаречки рог на врвот наполу слепи, наполу видовити прстите кратат очите врзуваат но, ја преминат ли/ кревката мрежичка на видливото заборават ли на Играта, Домине ќе гргнат невидливите нумери сефироти, корени и децимали деливи и неделиви ќе го скршат јајцето под конец бележитото ќе го издвојат и неверното фикцијата од тристашеесетишест степени ќе ја расцепат на две-три-четири ќе добијат полутки опозиции, ѕвезда до ѕвезда квадрат во квадрат – круг магија, вавилонска перла ниска по ниска алка по алка, ала – слобода.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ќе ти влезе во свеста ќе ти се пикне под кожа ќе забега во зоната на интимата и оп, еден ден ќе му појде од рака да го состави она што ти си го скршила да го препише она што ти си го избришала да го ископа она што ти си го потиснала длабоко во тебе, со луд ум на лавина да го открие она што си го забранила за јавна употреба;  ќе ги размрсува и повторно ќе ги замрсува знаците-јазли на твојот личен и на македонскиот синдром ќе си поигрува со преобразбите од дамнини до иднини од лично до колективно ќе ги претвора софистицираните искази и поетските евокации во егзистенцијални слики за да ја долови речито сочноста на твоите исконски мори на твоите детски занеси на твоите судбински застранувања;  можеби ќе те надмине со помош на вродената смисла да глуми да ја игра улогата на другиот да се губи во другиот небаре голтнат од ништото.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
И кога ќе ја осетиш на својата кожа болката и неверството, јас ќе бидам единствената на која ќе помислиш кога ќе ги затвориш очите.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Нашиот свет го скрши на милион ситни парчиња кои се распрскаа низ суровата тишина и засекогаш исчезна во длабочините на времето.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас и Манол го направивме гревот, вели, го скршивме џамчето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ајде, да го скришиме мразот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ти го скршив срцето како кревка лубеничка.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
На улица го сретна момчето. „Не те сакам“ – му дошепна наместо поздрав. Му го скрши срцето.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
О се разлути и го вртеше обрачот околу половината најсилно што можеше; толку силно, што си го скрши ’рбетот.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Би сакал сега да ѝ кажам колку е глупаво нејзиното суеверие, но таа умре истата вечер кога безуспешно се обидов да го скршам огледалото.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Се налутив и го зграпчив. Му го скршив вратот...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
На полигоните постојано беа убедувани дека ќе им требаат само два - три дена, најмногу пет за да го скршат и поразат противникот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Кога ќе се ослободиме - таа ја прекина тишината и го скрши молкот, но со глас во кој сите почувствуваа тон на комесарско предавање - тогаш, другари борци, по сите села ќе изградиме толку домови на културата, колку шо сега има цркви.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Понатаму разговорот се оддалечи од Димостена, мајката Роса имаше големи новости, таа токму затоа денеска е кај нив, нема поблизок од Пелагија, ја смета за шеста ќерка, толку многу ѝ се има напикано во срцето и ете таа и Деспина сакаат во овој убав неделен ден што го скрши жешкото лето со нив да ја споделат најголемата радост!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
И да не сакам, ме тера да си ги откривам деталите што не ми се допаѓаат. На пример, нозете!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Толку се сневеселувам што понекогаш ми доаѓа да го скршам тоа злобно огледало што ми се смее и потсмева како од него да се клешти онаа лошана кралица- вештерка од приказната за Снежана.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Лошина: една птица што прелетуваше над улицата да се претвори во тежок камен да падне и да го скрши излогот на блиската слаткарница.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)