го (зам.) - роди (гл.)

Мајка му на Ленка го роди вториот син на Тодор, втор брат на Кире. Го крстија Стојче...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Мајка ми веднаш се замеша: – Белка, да ни е вечно бел денот, ни дојде како божји дар, Сталинка ни дојде кога го родив последново чедо. Ми изумреа повеќе деца...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но, тој пронашол дека мајка му го родила кај тетка му, која живее во центарот на горно маало.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
За тоа време, скриена од светот Горда го родила детето и го оставила да го чуваат јабанџии, ветувајќи им дека наскоро ќе се врати да си го земе.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Најпосле се договориле: таа да го роди, скришно и од своите, па да го даде на чување додека тој да се врати; а тој да појде во странство, па кога ќе спечали доволно и за себе и за неа, да ја прибере заедно со детето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Модерната филозофија го роди ова посмртно дете, на кое што веднаш му беше направена трансфузија на крвта (и покрај ризикот), пред да го однесат на крстилницата на слабата мисла.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И таков алипен, во умот си го роди и Димка свој.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бездруго оттаму, од ќотекот и од уплавот што ги добил мајка му тогаш, дојде и алипноста на умот Димков.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Јас секогаш ќе го почитувам покривот каде Кузман го родила Неда и каде што таа поднесува голема тага.
„Сердарот“ од Григор Прличев (1860)
А го родил Стефана со една жена од Кападокија, пред да се замонаши и да се одаде Богу.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И мора да мислиме само на тоа дека таа е болна и мора да ѝ помогнеме да оздрави и да го роди бебето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Кога била бремена, сретнала некоја стара жена која ѝ го прорекла токму тоа, и тие нејзини зборови, “голем човек”, често ги повторуваше.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Рајнер полека се приближи до креветот на кој години пред тоа седеше неговата мајка додека му кажуваше дека на него го родила.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„А ете, јас сум слушнала дека најголем дел од копитарите, ако не го излижат малечкото веднаш откако ќе го родат, ако не го обележат со својата плунка, со тој знак кој ним самите им вели: ‘Ова е мое, ова сум јас,’ тогаш го отфрлаат новороденото.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Таа уште пред да го роди верувала дека тој ќе биде, како што велеше, “голем човек”.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Тоа е дел и од природата: мајката е онаа која го носи детето во себе пред да го роди, од нејзиното тело тоа се храни пред раѓањето и по раѓањето.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Сѐ се разликува од човек до човек. Од мајка до мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Тоа ќе се влече по нив, ќе моли да цица, но мајката грубо ќе го оттурне. Ќе го осуди да умре од глад.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Стефан или Јеремонах Захариј, таткото на Спиридона, твојот дедо, кој го роди Петрета и кој те роди тебе, те дочекува и се радува, сине мој.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Трчав и се потсетував на театарот во земјата што го роди театарскиот гениј, Шекспир.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Што беше тоа мајка што го роди тој крвник чијашто рака го уби Ѓорчета.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Така си минуваше времето, а во кралството ништо не се менуваше и кралот шеташе по улиците во истото, во што го роди кралицата.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ако за некоја храна му велеа дека е многу вкусна тој не ја допираше, знаејќи дека ќе му се слоши.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
По неколку месеци царот не бидејќи тука, дошле двајца да се судат: на еднио беше му се ождребила кобилата под колата на другио и тој со колата му го земал ждребето ѓоа колата му го родила.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Џан'м, само ако је клаам в рака јас, да ќе је кажам незе греота - је рекол.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- И ние имаме кокошки, домаќине, ама пак бабана што има една кокошка, ама јајце као гускуно, со две жолчки.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Сама се мачев да го родам, велеше, сама ќе го закопам; така ми било пишано...
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
По неа јас - девојче Сара, па се родија Марија и Стефан на Споменка, а Светле роди син, но подоцна и не го знам неговото име... (Во „шестка“, во речиси исто време, Слаѓана го роди Александар) По 14 години, сите се запишаа во „Орце Николов“... и сите седуммина матурираа заедно.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
- Не го родив за да не знае, вели татко, мора да имам нешто згрешено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- А не ти пишало молба за да го родиш, му велат луѓето, кој се родил учен, бре Коте, му велат, а детето е уште мало за да знае и за да може да знае, му велат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Доаѓа Богдан до нивата каде што мајка му го роди и легнува на меѓата под грмушката каде што го пуштил првиот глас и го облева чувство како повторно да се раѓа; ги дише тревките и билките околу себе чувствувајќи ги како мирис на мајчино млеко; гледа во сонцето што се провира низ гранките над него и му блеска в очи како тогаш кога се роди, го слуша пеењето на птиците како да го прославуваат неговото повторно раѓање; слуша крај него кркори браздичка со вода како превртена стомна; слуша во далечина ѕвон на стада овци и добиток, милозвучен што ја разнежува душата; зеленилото му ги исполнува очите со спокојство и милина.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
За нејзиниот малечок син. Дали требаше да го роди? Можеби избрза?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Но, тогаш го роди и детето, па мислевме, зафатена е со него. Па и, така е со мало дете.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Хелвиг беше под такво нејзино влијание, посебно откако таа го роди синот, што комуницирањето со мајка му и татко му беше вистинска реткост.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Барем писмо и пари може да испрати без знаење на тие двајца монструми што го родиле.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Што ако тој не сака таа да го роди детето? Што ќе се случи меѓу нив?
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Не може да се помири дека ртењето ќе трае девет месеци и дека треба да го роди токму во одајчето, во испосничката келија на Димостена.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Мајка среќно го роди нашето братче. Го завикавме Агим. Зоран.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Едната ѝ припаѓа на ќерка ѝ , а другата требаше да биде за она дете од кое пред време се откажаа па таа и не се потруди да го роди.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Но не беше ни виновна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За она што го роди нејзината слабост не беше заслужна таа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Уште се чудам како не го родив во снегот. Детето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
О, боже, кога ќе го родам детево и да се вратам кај нив?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ќе одиш во слободна Македонија, ми велат, и таму ќе го родиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Никифор ми рече: ,Ќе го родиш и ќе се вратиш".
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Оливера Поточка пред сите кажува дека е трудна и дека не сака овде да го роди, а на Филип Хаџиевски одново му се одзема умот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И кога го родив Ивана паѓаше снег и кога го вратив откај умрените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ќе одиш во слободна Македонија, ми вели, ќе го родиш и ќе се вратиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
„Како! - викна родилката. - Како е детето во мене, кога штотуку го родив!“
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
На мојата свадба, пак, мајка ми беше бремена во деветти месец, на 52 години го роди брат ми Павле.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Во меѓувреме со скршено здравје го роди и третиот брат Стево.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Црното семе про’рти во мене, настапија денови кога си го барав крајот и кога одлучив да го родам семето на срамот, побегнав од неговото одајче на еден салаш за да се измачувам и заколната никогаш повеќе да не го видам во животот.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Богородица ме исчува тогаш тетко Персо, ама мојата сестра Добра подоцна, во оваа Македонија, го роди своето црно семе, едно убаво моме што го завикаме Ленче, а така и го крстивме! и продолжи дека Евгенија се родила во село Долнени, прилепско, а на школо заодило во Гаково, во рамната Војводина, онде каде што биле, оти од разни каришта, една малечка, малечка егејска Македонија, каде што таа, Пелагија, била стигната од судбината што се случила на ден Богородица, а се реализирала во рамната земја, во плодните ниви на селото Гаково, и молкнувајќи неколку мига, продолжува со тапа болка во зборовите Во мојата плодна нива дури таму, во рамната земја, ми фрлија црно семе!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)