го (зам.) - расколеба (гл.)

„А тој? Таткото?“, прашував јас и тврдоглаво настојував да го расколебам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но Даскалов не отстапуваше: „Можеш да мислиш што сакаш, но јас сум уверен дека Иван е плод на здрава љубов, за жал настаната во чудно време во кое на љубовта не и било дадено да одлучува“, ја разлагаше Даскалов упорно својата теорија.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ја отвори устата и само што сакаше мислата да ја претвори во зборови Ти дедо Костадине пристигна?... кога гласот што излезе од човекот го расколеба да ги пушти зборовите.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Всушност, Миха веќе беќе решил, само го одолжуваше одговорот не толку за да го изненади стариот колку да го стави пред свршен чин, кога не ќе може ни да го премисли ни да го расколеба.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)