Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Мајка ми, небаре ја следеше сенката на сонот на татко ми, до колку и неа не ја повтасала дремката, ќе дојдеше, ќе ја изгаснеше ламбата, ќе ја оставеше книгата настрана, означувајќи ја последната прочитана страница, ќе го покриеше полека татко ми, за да не го разбуди.

„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)

Едно рано утро, откога Никола отиде да ја отвори меаната, Султана го разбуди Гоцета и кроце му рече: - Ајде, сине, ајде Гоце!

„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)

Се симнав по скалите, спуштајќи ги нозете така што да не правам тропот, божем постоеше некој кого би го разбудил и, по патот што нагорнуваше, отидов до местото каде што беше бунарот.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Тој е единствениот жив остаток од Леон. Самуел Ароести го разбуди силно тропање по вратите. Веднаш знаеше што е.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Врати се, мора да го разбудиме на време нашето осумнаесетгодишно детенце кое повторно се успа и задоцни на училиште!

„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)

— Нѐ истепаа ноќеска Турците, господин војводо, — му се поплака момчето и му ги покажа сињилата по образите и вратот од Расимовиот камшик.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Андон се прости ноќта со жената, ги избакна децата и таман првите петли пропеаја, го разбуди Толета и заедно отидоа во племната, откаде ја измодкна берданката и пиштолот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

И навистина така стана. Уште по полноќ дотрча еден од мелничани и стори абер дека аскерот излегол и се наоѓа во нивното селце, но никој не смееше да го разбуди Толета дури не пукна зората.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Истиот ден, околу два часот по полноќ, не можејќи од возбуда да склопи очи и да заспие, Панде го разбуди анџијата, кој ’ркаше како некој стар, со години неподмачкан чекрк, истркалан малу подалеку од него на сеното, под скалата, до вратата.

„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)

Како низ лут чад што штипе во очите, пред поткосените коленици му се прелеваа една во друга некои сцени препознатливи, а далечни: замрсено клопче од отуѓени луѓе со забавени движења што плетка нешто во безгласна кавга каде да се легне мртовецот - дали да остане на троседот или да се испружи на масичето со висната глава и подвиткани колена додека да дојде нарачаниот ковчег; помалиот син, Гоце, кого не можат да го одвојат од постариот и кој не само што му ја стиска туку и му ја тресе раката, постојано повторувајќи „бате, бате” во пуста надеж дека некако ќе го разбуди; жена му, не помирена ами умртвена од смирувачките средства, веќе забрадена во црна шамија, одеднаш остарена, преполовена и смалена, стопена како грутка снеговна на дланка, со прачки од раце во празниот скут; свеќата што гори над дамкосаното чело на Нако, што станува восочно до проѕирност; миризбата од козметиката на снаата, нешто меѓу темјан и колофониум; мувла од пештерска црква, а сè во мансарда од новоградба; испиени лица на светци од икони а само смртни грешници со подуени модрини под очите.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Во тие клети, балкански времиња, речиси секој можеше да си заспие невин, а да го разбуди полицијата, уште рано, во мугрите, па Судот да го прогласи за виновен.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

Ах, кутриот, пак заспал над книгите и над сиџилите, работејќи, си рече, повеќе за да си се утеши, но тивко, да не го разбуди.

„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)

По првиот сон го разбуди студот, па како што беше лесно облечен, цела ноќ скокаше, се виткаше, си ги триеше измрзнатите меса.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

„Човекот се качува до мечтата во сонот по скали од возбуда Тешко му на оној кого предвреме ќе го разбудат“.

„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)

Мајка му го виде дека заспал но не го разбуди. Само подобро го покри, да не настине...

„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)

Но, тој продолжи без да чека на моја реакција, верувајќи дека сигурно ќе ја предизвика: - Кога конечно нашиот Водач насети дека остануваме повторно сами, изолирани во историјата, без пријатели, а опкружени само со непријатели, тој во народот го разбуди вечниот одбранбен инстинкт...

„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)

Да, вчера и тоа ми го рече.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

„На смртта тоа ѝ е намерата: да го разбуди и последното тровче несигурност и страв во нашите меса“.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ги зари своите прсти во неговите раце во бесвесна надеж дека ќе го разбуди од здрвеноста, од која тој беше маѓепсан.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Дишеше тивко за да не го разбуди Даниел бидејќи тој ќе го откриеше туѓинецот на креветот со нив.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

За да не го разбуди бебето, Даниел тивко ѝ рекол на својата невеста.”

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Токму пред зори таа го затресе Даниел за да го разбуди.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Директниот и искрен поглед на очите на брат му досегна до него со магнетна моќ и го разбуди неговото битие од чудната рамнодушност.

„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)

Двамината вооружени со автомати во мугрите го разбудија генералот.

„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)

Додека чекорев натаму, замислував како Густав лежи на креветот по мозочниот удар, лежи во бессознание, а Клара седи крај него, знае дека тој заминува, и првпат го гледа не како свој брат и заштитник туку како свое дете, се обидува да го разбуди од она што не е сон и од што никогаш нема да се поврати, му зборува и тоа веќе не е гласот на сестра која го моли да ја заштити од мајка им, тоа е сега глас на мајка која се обидува да го утеши своето дете во неговата нема болка, тоа е глас на мајка различен од гласот на нивната мајка, глас со кој Клара се обидува да го увери дека сѐ ќе биде добро, дека ова ќе мине, заборавајќи дека така се обидува да се разувери самата себе.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

Гледав во неа, и таа гледаше во мене; молчевме.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

И сега гледав во оваа Амалија која немаше ништо заедничко со онаа Амалија, немоќта на оваа жена која умираше ме потсетуваше на мојата некогашна немоќ, а јас не сакав, или не можев, во себе да го разбудам ѕверството кое во себе некогаш го имаше таа и со кое ме тераше да тонам сѐ подлабоко и подлабоко, ѕверството со кое – ако го разбудев во себе - навистина ќе бев нејзина ќерка не само по крв, ѕверството кое требаше да ја натера да страда заради сопственото ѕверство, моето ѕверство кое требаше да ужива во нејзиното очајно каење.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

А потоа, кога дознава за загинувањето на двата најстари од малите Густави, нема да може ни себеси да се разувери.

„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)

На разденување Ливајн го разбуди силна бучава, ужасен татнеж, некаде од средината на тревниот квадрат.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Му доаѓаше во тишина, без збор, ако спиеше ќе го протресеше за да го разбуди и ќе го употребеше како што би употребила кое било средство за мастурбација.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Музиката му го развесели и чекорот – звуците чудесно му дадоа ритам на неговото чекорење и на неговото постоење во тој миг, и тој знаеше дека ништо не може вака да го разбуди освен волшебноста на музиката. Или речиси ништо...

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Тој никогаш немаше сила да ја одбие.

„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)

Попусто Онисифор Проказник се обидувал да ги натера да појдат.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

Стоеле неподвижни и во исчекување нешто друго да го разбуди времето во нив.

„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)

ИВАН: И... не го разбуди?

„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)

Тоа наеднаш го разбуди од неговата притивната прибраност.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

- Дај од твојот! - му рече откако го разбуди. - Нарачав, ќе донесат.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

Жена му исплашена скокна од спиење и почна да го удира по лицето, да го тресе мачејќи се да го разбуди.

„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)

Мирисот на кафето и чадот на евтината цигара го разбуди Томо.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Стенкањето меѓу солзите го разбуди Томо. - Срцка! Што е со тебе? Зошто плачеш?

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Хармоникашот зад нив допре со ковчестите прсти некаков остар и болен мол и го разбуди бревтањето на замрената локомотива зад станицата. „Во дворот на еден оџа власта денес откопала дузина митралези“, рече еден од браќата. „Затоа ноќе мачките лаеја како пци.“ Отец Симеон ги склопи очите и се заниша.

„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)

Зарем веќе направените ѕверства и на едната и на другата страна не се доволни да го разбудат човечкиот инстинкт на отпор спрема овој општ пад во животинство.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

И откако водачите на масата ќе ѝ го вратат „достоинството на народ”, откако ќе го разбудат национализмот, во иднина спрема секој ненационалистички исказ на тој народ се однесуваат како да е закана за самата „судбинска линија” којашто тие ја намениле за народот.

„МАРГИНА бр. 36“ (1997)

Од полубудниот сон го разбуди кукуригањето на еден упорен маалски петел којшто другпат и не го слушаше.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

На една недела пред свадбата, стрико стрико Благоја го разбудија од сон тешки удари во залостената врата.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Можеше за неа да се каже баш она што бев го прочитал некаде во некоја книга дека сѐ што е благородно, самото по себе е од тивка природа и како да спие, сѐ додека не го разбуди некоја противречност.

„Братот“ од Димитар Башевски (2007)

На зазорување со јајцето за домата го разбудила Петрета, домаќинот свој: - Ајде, домаќине мој, Величетврток осамна.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Лежи неподвижна наплеќи, со притаен здив небаре се плаши да не би да го разбуди Петрета, домаќинот свој, цврсто заспан до неа.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

- Нека пеат трети петли - си вели баба Петра со притаен здив, да не би да го разбуди домаќинот свој, - нека пеат, уште малку најаве да си го досонувам сонот, за онаа убавина кога остана домаќинот мој во домата.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Долго те чекав, мил мој... му ги бакнува очите - да го разбуди - да ја погледне со тие очи - замижани... гласот да му го чуе - па да разбере дали е насон или на јаве.

„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)

Лутината му ја потсилуваа и многу други работи на кои се присетуваше; се присетуваше како силен уплав ќе добиваше кога ќе стапнеше во коритото вода крај креветот кое мајка му го оставаше за да го разбуди да не шета ноќе...

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Изутрината Мил го разбуди порано за да го пречекаат на џадето автобусот што тргнуваше од крајезерскиот град.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

А ете, Марша го поттикна. Го разбуди. Му доплати на адвокатот. Се поздрави со него. Си замина.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Се облече. Го разбуди и го облече Карл и се упати во Собранието на градот.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Попот се исплаши, брзо го запали кандилото, но бидејќи пак се смири, не го разбуди.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Повторија другите петли уште по еднаш и два пати и Илко веќе едвај се стрпе да не го шибие дедот Петка и да го разбуди да бегаат што порано.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

14. О однесете го нека спие долго со долг сон и закопана песна во црвеницата на својто мртво око Но не под врба проклета ко војник чемерен и заборавен од секој и не ко мома со жолтица на усните Исправен беше до задниот миг со песна стројна како `рбетот строен ко дрво извишено в лет Спуштете го под бука бушава лисје да падне да го разбуди ветер да вејне да го распее Зашто тој пее слушате ли пее та пее во вас неговата смрт со жал ве храни и надежи нови О однесете го нека спие долго

„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)

Веројатно го разбуди сеќавањето на чувството на неудобност со кое измореноста го кутна во сон.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Сакаше некако да го разбуди, но ко кога виде дека нема никого да го налути поради тоа, не се загрижи.

„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)

Бојаџијата не беше сигурен дали го разбудиле чекорите на студентот или крцкањето на вратата, но кога ги отворил очите и наближил до прозорчето Ѓошо Савев веќе бил на полјанката омеѓена со карпи што се спуштале дури до поројот.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

„Нешто не е в ред?“ најпосле го разбуди нејзиниот глас.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Потоа допушти да го разбудат.

„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)

Чуварот подоцна, без да го разбуди, влезе во кафезот и го зеде слончето-играчка.

„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)

Потоа од џебот ги извади своијте бројаници, клекна и полека, небаре да не го разбуди русото, му ја поткрена главата и му ги стави на вратот.

„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)

Необичната врева што настана го разбуди малиот Мартина исто како кога замислено одите некаде, а некој одеднаш ве тупне по рамото одзади.

„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)

КЕВА: Не знаеш, Спиро, дека треба да го разбудиме чорбаџијата за на лозје?