го (зам.) - проѕира (гл.)

Оттука Качак почна да заостанува, да 'ржи и да го проѕира мракто со пламенот на комитските очи.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Оттука Качак почна да заостанува, да `ржи и да го проѕира мракот со пламенот на комитските очи.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)