го (зам.) - пронајде (гл.)

Зеленилото се уплеткало, шума, џбунови, високи треви, го криеја гробот. Никој не можеше да го пронајде. Си заминаа... за Кочани.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Ако не го знаете местото, тешко ке го пронајдете.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Читателите на Исмаил Кадаре, на Борислав Пекиќ или на Бранимир Шчепановиќ ќе го пронајдат овде истото кровно прозорче отворено кон митовите, кон истото значење на фабулата што е омилена во балканските литератури...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Пред некој ден ги расчистував старите работи во гаражата на татко ми во населбата, која сега веќе е одалечена само неколку минути возење од старата зграда што не му потклекна ниту на земјотресот и го пронајдов плишаното зајаче што ми го купи чичко ми од првата плата. Преживеало!
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Најмалиот брат на татко ми секогаш доаѓаше со полн багажник играчки од Германија.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Порнофилмовите (увоз од Скандинавија) како и поп-артот (увоз од Англија), значи, беа европски изуми, кои најплодното тло го пронајдоа на американскиот пазар (кој беше поподготвен од нивниот). Couch изгледа екстремно аматерски и во склопот на Ворхоловиот опус.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Имено, во Vinyl, 1965, е изведен садо-мазохистички ритуал, а во Couch, 1964, околу каучот во Фектори дефи­лираат голите претставници на андер­граунд сцената, покажувајќи се во различни пози, меѓу другите и Ален Гин­зберг, Грегори Корзо, Питер Орловски, како и Џек Керуак; филмот содржи и порнографски сцени, па и експлицитен хомосексуален фелацио - тогаш сè уште незамислив за порно филмовите што почнаа да пристигнуваат од Европа - и не беше наменет за јавно прикажување.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Со раката напипуваше по ѕидот за да го пронајде копчето за лифт.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Во почетокот на новото доба човекот бара нешто што нема да го залажува, и мисли дека тоа го пронашол во едно јасно, разложно и дисциплинирано нумеричко мислење.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Општеството мора повторно да го пронајде патот кон самото себе и да ѝ погледне в очи на сопствената вистина за да може во минатото да го остави она што таму и припаѓа и да гради иднина што ќе биде ослободена од заборав и лаги.”
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Без адреса, без никакви други податоци, лесно го пронајдов, речиси, во десетмилионскиот Париз - Кире карикатуристот.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Тој веруваше дека во комбинациите од букви го пронашол новиот светски поредок, и тоа многу години пред дадаизмот.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Христијанската доктрина учи дека човекот мора да го загуби својот живот за да го пронајде, и тоа не е чиста софистичка проповед од Отсекот за изгубени и пронајдени работи, бидејќи човек стварно може да пронајде нешто што претходно не изгубил: паричка во трева; порака во шише адресирана на некого; совршено добар пар женски наочари за сонце на пет метри длабочина на еден корален остров и, плутајќи блиску, палимпсестна страница од некој роман или кус расказ (повеќе читлива отколку разбирлива, барем вон контекстот, наспроти потопувањето), како некоја сирена да е прекината среде читање; сјаен нов животен партнер; наративен глас со кој може не само да се почне туку и да се продолжи понатаму и понатаму и понатаму предвидливата приказна.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Сега вие гледате - и не бидете изненадени ако барајќи ја загубената нитка го пронајдете Загубениот акорд, Загубената генерација или Загубениот баталјон од Првата светска војна, десетте изгубени племиња на Израел (коишто во своите ранци ги носат двете загубени книги на првобитното Седмокнижие), загубениот континент Атлантида, Луј XVII (Загубениот дофен) од Франција, илјадниците исчезнати од латиноамериканските диктатури на нашето време, делата од класичното доба изгубени во христијанскиот мрачен Среден век, загубените ремек дела од уметноста и науката коишто веројатно би ги произвеле жртвите на нацистичкиот холокауст, загубените градови во Африка, разните загубени илузии, прилики и цели, загубената младост и сон, загубените уметности и јазици, загубеното време кое никогаш нема да биде повратено или надокнадено, целиот восок којшто Бенвенуто Челини го изгуби додека излеваше накит според методата која се вика cire perdue, а на што вашиот автор без пиетет се сеќава секогаш кога ќе ги здогледа рекламите за производите на живинарскиот концерн од Мериленд, „Франк Перду“.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Станете едно со непријателот, разберете го, или никогаш нема да можете да го пронајдете излезот од лавиринтот... (...) � Т.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Благодарејќи им на карипските обивачи го изгубив својот дневник на некакви пост-марокански патувања и подоцна го пронајдов, од сите неверојатни места, на дното на џакузито крај плажата, но и тоа е приказна која треба да се бара во некој друг некогаш одамна, а не во овој; исто како и приказната за губењето на мојата омилена капа, една баскиска беретка, во застрашувачкиот Тахо де Ронда во Андалузија, и за нејзиното подоцнежно неверојатно враќање. 72 okno.mk
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
За Лакан, само светецот со својот аскетизам може да го пронајде уживањето коешто не е поврзано со големиот Друг.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тоа е “особената рационалност на собирачите и трагачите која се појавува тогаш кога ќе го пронајдат она што можеби ќе им биде потребно”.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
За да ги надмине практичните пречки, човекот го пронајде компјутерот, со што теоретските проблеми се израдикализираа.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
НАКИТ - Некој намќорест наметливец наклеветил некој кит дека го проголтал загубениот накит. Китот се накострешил и намуртил поради оваа глупава навреда. Така налутен, во еден налет, успеал да налапа 666 намќорести наметливци (по 333 од секој), кои, по долготрајна потрага, во внатрешноста на китот не успеале да го пронајдат загубениот накит. „Само пар нараквици, еден балсамиран наланџија, два магнети, господинот Пинокио и неколку рипки. Накитот го нема“, рекол еден од намќорестите наметливци откако излегол надвор. „Од сега сум наклонет кон китови, иако малку накиснат“, рекол друг. Ете, накусо, уште една нарација.
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
- На полицајците не им беше тешко да го пронајдат пиштолот и да се посомневаат во моите документи.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Додека Боге и Кате си ги криеја погледите еден од друг да не се издадат, ја превртуваа мукавата од сите страни и сите краишта да го пронајдат името на испраќачот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Меѓу зимските алишта што ги чуваше мајка му здиплени лете под нафталин на дното од креденецот, го пронајде својот омилен сив џемпер, продрснат од носење и закрпен на лактовите, па го оддипчи и сосе нафталинот во него ги завитка цокулите и така стуткан го пикна во раницата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Ташко ќе го пронајде излезот од својот внатрешен лавиринт доколку на ја прифати и не ја разбере сета комплексност на својот идентитет.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Но ние веќе знаеме ако таа е неименлива, дека тоа не е привремено така, затоа што нашиот јазик сѐ уште не го пронашол или попримил ова име, или затоа што би требало да го пронајдеме во друг јазик, вон конечниот систем на нашиот сопствен јазик.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ако за Бојс, маста и медот беа доживеана реалност, животно искуство, за московската концеп­туална школа овие два материјали беа обид за афирмација на правото за културно и национално себе-поседување.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Каде го пронајде тој?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Се фаќаме себеси како гледаме во некој друг okno.mk | Margina #11-12 [1994] 189 правец, од страв да не станеме љубоморни, како затвораме очи од страв ѕидовите да не ни изгледаат празни.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Како што вели Дерида (5 стр. 26): ... différance нема никакво име во нашиот јазик.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кон крајот на 70-тите, почеток на 80-тите, творештвото на Кабаков во Русија се одвива паралелно со она на Бојс.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Едноставно го пронајде тој предмет и му го даде своето име.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За да го пронајдеме концептот ние треба значи да се загледаме во интенциите, односно, во свеста на изрекувачот. (Свеста значи станува некој вид на присутност.) Но што би нашле, доколку ги испитавме интенциите на изрекувачот?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Каде го имав оставено?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тој без секое сомневање ги идеализирал и доста подготвено ги интернализирал, од очајничка потреба, но во емоционален поглед тие навистина биле фамилија, племе, стадо во кое бил повикан да се приклучи.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тие го негувале, тврди Бојс, околу осум дена, му го спасиле животот замотувајќи го во маст и кразно, сѐ додека не го пронашла германска спасувачка група.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Анархија?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На трупот се напишани зборовите: Моето име е Ozymandias, Крал над Кралевите: Погледни ги моите дела, ти Моќнику, И очајувај! што очигледно имале сосема поинакво значење во нивниот првобитен контекст. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 59
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Неофицијалната советска уметност се обидуваше да се дефинира, да го пронајде своето место помеѓу Запад и Исток.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Идентификација.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Не е тешко да се согледа проблемот што тоа го предизвикува.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ја почувствува и топлината на Татарите кои го спасиле кога неговиот авион 1943. година бил соборен над Крим кој бил под снежна покривка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
И ако би го побарале значењето на овие зборови ние само би добиле повеќе зборови.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„Животот насекаде на ист начин тече - си мислеше доктор Коста, додека син му одеше угоре да го пронајде Бојан, - Раѓање, растење, радости, таги, борба да се преживее, да се надживеат болести и несреќи и на крајот -крај!
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Во претходниот ден на ова место инженер Александар беше откопал мраморно стапало од човечка нога, па сега, нестрпливи да дознаат понатаму, зафатени од истражувачката треска, сите копаа со мисла: ќе успеат ли да го пронајдат и телото од скршеното стапало.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Беше темница, но по миризбата го пронајде вртипопот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Некакво брливо теле беше исчезнато пред ден, два, па тоа утро уште рано, пред сонцето да го позлати Гогов Валог, Бојан доби задача од деда си да ги „претрчи“ ридиштата и кориите наоколу и да го пронајде избеганото теле.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Па така, неизмиен, со парче сув леб во торбичката, нешто за себе, нешто за да го мами телето ако го пронајде, со главичка кромид и неколку зелени пиперки, тргна да ги обиколува ридиштата и доловите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Телето сосем го изуми. А и по она што му го рече чичко Добре, изгуби секаква надеж дека ќе го пронајде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Така, уживам во сликите каква што е Стрелачката гилда на св. Ѓорѓи од Франс Халс, кадешто можете да го пронајдете и автопортретот на самиот сликар.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Премногу учтиви, сите ние во некоја мерка сме следбеници на Пруст или Бергсон; мислиме дека во нас постои нешто, што не може да го пронајде излезот во просторот, некоја „должина“ која во својата природа е повеќе музичка, отколку што е ликовна, која во суштина не може да се замисли.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Во тој свет, уште не се случи класичната поделба на субјект и објект, материјата уште не го пронајде својот предметен израз, не стана податок, не се скрати, таа, напротив, се наоѓа во состојба на експанзија...
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Тоа исто така е и мелем Ben Gay, кој го пронајде францускиот доктор Bengue, со сите еротски конотации што го сочинуваат тој мелем, чијшто денешен еквивалент е „Deep heat“ (голема горештина); Ben Gau се рекламира во Америка во вид на карикатура на зелено џуџе (наречено Peter Pain of all names, Петар Бол од секој вид), кое прободено во болно место отскокнува поразено, и додека малечката жена ги масира неговите болни мускули со Ben Guz мелемот, тоа вреска: „Проклетство, повторно наседнав!“
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Рута што скита низ морињата за да го пронајде твојот потонат сон.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Везден ја прелистував книгата на родените сѐ дури не го пронајдов и оној ред во кој се препознаваа и буквите на моето име – синџирче од глуварчиња што го плетат децата пролети.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Диме помисли дека не го пронашол па си одлетал.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И навистина: подоцна, под тој шатор, во тој совршен круг, јас го најдов својот душевен мир; го пронајдов центарот на светот, се пронајдов себеси во тој центар, израснав како маж.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И покрај сите вакви збунувачки размисли, за нас смртта не е веќе она што претставувала за татко ми оној ден кога го пронашол својот помал брат во сенката на една од крушите кај Желкин рид потпрен со грбот на стеблото на престарената круша и со матарка вода во раката.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Стариот велеше дека имал впечаток оти неговиот помал брат си заминал од овој живот без да е свесен за тоа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сметам дека во Џаспер Џонс го пронајде својот вистински духовен син; всушност Џаспер Џонс на овој или оној начин, во своите слики внесуваше некаква слика која потсетува на Дишан.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Притоа внимателно ни го свртува погледот кон необичната литерарна жилавост на застарената реалистичка постапка која го пронашла своето секундарно прибежиште во заостанатите културни зони и национално- литературни провинции.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Кажете дека тоа не е Дишан, свртете го тоа, и еве го.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Од неговиот збиен коментар проговорува специфичната еснафска солидарност: макар што не ги одобрува, тој настојува да ги разбере оние литерарни проповедници на епскиот дискурс кои, како залутан пустиник, ја преспале симболичката бура, па безнадежно се обидуваат да ја воскреснат оддуваната референцијалност.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Тогаш разочарувањето преовлада, победувајќи ја сета негова надеж дека ќе го пронајде Чако, нели пак да го скроти.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Не ни можеше да помисли дека тоа е неговото сопствено изморено битие кое желно прета, целосно запоставено талка низ пустата гора, надевајки се дека сопственикот, еден ден ќе го пронајде.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Животот е проба на духовната претстава -Човекот, создавајќи слика, претстава за светот, во животот која е проба на претставата за која не се знае дали и кога ќе се игра, цел живот се обидува да го пронајде најдоброто.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Каде беше цел ден? -Ќе ти раскажам како за еден ден го пронајдов мудрецот...
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Разбудените можат да го контролираат својот духовен свет, знаат дека во себе го носат и детето и мудриот старец... - говореше Еразмо... - треба да се трудат да го пронајдат мудрецот во себе...
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
-Каде беше цел ден? -Ќе ти раскажам како за еден ден го пронајдов мудрецот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Цело време ќе споредува, ќе бара нешто засекогаш изгубено и не ќе може да го пронајде во мене.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Каде авторот го пронашол овој податок? Дали ова му изгледа пологично од она што го кажува Симеонов и го прифаќа Силјанов?
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Дали времето од палењето на фитилот до експлозијата било доволно Орце да излезе од бакалницата и, криејќи се од стражарите, да го пронајде директорот и потоа целото семејство безбедно да се оддалечи од зградата.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Бидејќи минале два-три дена, а одговор од Евангелидис немало, Орце загрижен отишол во Деде-Агач, но никаде неможел да го пронајде трговецот.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Понекогаш, кога мојот страв ќе ја создадеше помислата дека тој ќе си го одземе животот, сакав да побарам пари од брат ми за да можам да отпатувам, да го пронајдам имотот близу Минхен, каде Рајнер израснал и каде што сега веројатно беше, но знаев дека за да дојде во мир со себеси, за да дојде до одговорот на „Кој сум јас?“, му беше потребно да биде сам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Затоа и заминувајќи од градот не ја зеде мојата адреса, не ми ја даде ни својата, и така ниту преку писма не можевме да си кажеме како сме и што правиме.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Еден ден се собраа кај „бездното“ најхрабрите момчиња. Едно по едно се фрлаа во водата за да го пронајдат тајниот пат.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Првото што се пренесе беше тоа дека бикот, носен од својата болка, го пронашол тунелот, лавиринтот низ кој во дамнина опседнатите на Калето полнеле вода од реката или по долги опсади низ тој подземен пат некаде исчезнувале.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Во длабочината на старинското огледало тие го пронајдоа и го препознаа вашиот „Автопортрет“ изрежан со фосфоресцетни линии на амалгамот на дното од огледалото.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
По неколку години од возбудливиот настан со сестра Ангелина, почувствував некоја чудна сила која ме тераше да го пронајдам и извадам портретот, повторно да му се навратам, да го поправам, да си го окајам гревот. Големиот грев.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
На неговото прашање „Каде сум?“, мислата му го пронајде познатиот рефрен...
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
И вистина, еден ден селото се возбуди. Дресерот при вежбата ги отпушти кучињата од раце, и тие, кога го пронајдоа Дукета, син му од кафеанџијата Јандро, во грмушката каде што беше скриен - му се нафрлија како ѕверки, како диви животни гризејќи го за раце, за нозе; му ги раскинаа алиштата и почнаа да го гризат по сето тело.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Ќе го пригушам нежното распаѓање на мислата... „МОЖАМ СЕ“ Ко капка роса на лозов лист, ќе го пронајдам патот, за да ги збришам сите темни дамки во твоето срце...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Сѐ на сѐ, може ли воопшто од некои од овие взаемно противречни поговорки да се исцеди некаква смисла, без оглед дали би била тривијална или не; Или пак се потполно неупотребливи, барем што се однесува на некакво согледување за тоа како мојата сопруга или јас би можеле да се чувствуваме во текот на тој продолжен период на разделеност; За да го пронајде одговорот на овие прашања британскиот психолог Карл Тајген во 1986 година приготви еден ингениозен експеримент.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Сега го запали фенерчето и го пронајде.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Своето здивено срнче го пронајде целото закопано во една од неговите стапалки и сега, многу потешко од секогаш, му успеа да го фати и да го однесе нараце во својата собичка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Требаше, сега ти можеш многу добро да го знаеш тоа, требаше, со чекичот, што го имаше заборавено в појас кога тргна по коларот, а патем го пронајде таму и го зеде в рака да не ти се истресе некаде, требаше, со тој чекич, што се меткаше сега во твоите празни, издолжени, тешки и увиснати раце, требаше со него, по главата и да го пропаднеш на днуземи, тогаш, додека стоевте.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Беше еден начин да се остане увиснат меѓу голите гранки над сивата провалија, го пронајде во сонот и продолжуваше и во тоа полујаве да го води својот разговор со онаа притаена, ранета ѕверка под себе, која му одговараше со своето тивко, жаловито завивање.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Ниеднаш не пожелеа ништо, сето го чуваше за себе, дури ни за сето време, додека гледаше како му се отвора пред погледот таа очекувана долинка, на чиишто млаки помисли уште првиот миг, кога го пронајде дирата.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
- Залудно се мачиш со твоите сомневања. - Ох, мили, скап мој, како да го пронајдам оној збор што ќе го изрази она чувствување на жената како мене, слезена вака ниско.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И, го пронајде, тој и тој, женет тогаш и тогаш, за таа и таа и... чекај, да, да тука имаме уште еден брак, па уште еден.... па уште еден.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ова е крајот на еден мини есеј посветен на сараевската поп школа, кој што го пронајдов во лексиконот на ју-митологики.
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Сакаа да го пронајдат коренот на својот ген.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Од друга страна, Рада сакаше да го пронајде покајникот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Само ти ќе можеш да го насочиш водотекот кон вистинскиот правец и да го пронајдеш патот кон моето спасение.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И остана само уште да го пронајде неговиот дом.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
За жал, не можеше ништо да смени. Желбата да го пронајде се претвори во апатија.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Е, кралот! Или останал без коњ а не доаѓа, или некаде залегнал и чека јас да го пронајдам.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Му веруваше на тој искусен водич, кој секогаш знаеше да го пронајде излезот низ лавиринтот на скалила и цветни тераси.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Конечно, по стотици непроспиени ноќи, го пронајде својот свет грал. Надежта беше дарувана со реалност.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Сите претходни обиди за да го пронајде причинителот на нејзиниот кошмар останаа безуспешни.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Разбра кога тргнува возот за Белград. Патот за Качарево го пронајде кога веќе се најде на автобуската станица.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Рада проба да го пронајде излезот од ќор-сокакот, да излезе од лавиринтот кој самата го создаде.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Чудно беше, иако беа оддалечени еден од друг, славениците длабоко во својата потсвест скришно посакуваа да го пронајдат подградното место на онаа која им вдахна животен здив.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Некој од нив, воден од сочувство, одлучи да му помогне на Акакиј Акакиевич барем со добар совет, велејќи му дека тој не би пошол кај реонскиот началник, зашто може да се случи реонскиот, сакајќи да заслужи пофалба од претпоставените, и да го пронајде на некој начин шинелот, тогаш шинелот сепак ќе остане во полицијата, ако тој не им достави законски докази дека шинелот му припаѓа нему; туку дека е најдобро тој да му се обрати на едно значајно лице, дека значајното лице, откако ќе испрати писмо и ќе се поврзе со оној со којшто треба, може да направи работата да тргне поуспешно.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
За ова би требало прво да поднесете молба во канцеларијата; таа би стигнала до шефот на одделението, до началникот на одделението, потоа би била предадена на секретарот, а секретарот веќе би ми ја доставил мене...
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Акакиј Акакиевич навреме ја беше почувствувал задолжителната бојазливост, малку се збуни и, како што можеше, колку што му дозволуваше слободата на јазикот, разјасни, со уште почесто додавање на зборчето „онака“ отколку другипати, дека шинелот бил сосема нов, и дека сега е ограбен на најнечовечен начин, и дека му се обраќа нему, за да се заложи на некој начин онака, да му напише на господинот полициски врховен началник или на некој друг и да го пронајде шинелот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
За на домаќинот никако да не му падне на ум да го задржува, тој тивко се извлече од собата, си го пронајде во претсобјето шинелот, и со жал виде како лежи на подот, го истресе, го симна од него секое конче, го наметна на рамената и по скалите се симна на улица.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Во постмодерната ситуација во која што доаѓа до губење на авторитети, може да се забележи „своевидна ‘несериозност’ на поединецот“, уште повеќе, може да се зборува за еден механички непетрифициран поединец или за идиосинкратичноста на поединецот („за карактеристиката на поединецот да ѝ се измолкнува на шемата на идеологијата, да ја негира нејзината претстава за неговата пластичност“).
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Пред една година, претурајќи по старите работи, го пронајдов својот стар буквар од 1957 година.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Според Саркањац, со забрзувањето на општеството, особено со зголемувањето на идиосинкратичноста на читањето на идеологијата од страна на субјективитетот, сѐ помали се шансите на идеологијата да го пронајде „идеопластичниот“ поединец, нејзината делотворност се намалува, и таа сѐ повеќе се доближува до царството на „чистата идеологија“.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Филозофската оправданост за огорченоста на Кундера, во мене не го пронајде своето светилиште.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Сигурно некој го видел како се мушка низ дворот, му го пронашол скривалиштето, деноноќно го демнел.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
И затоа кога мајка им подолго време не ќе го видеше Богдана и се јадосуваше, тие трчаа на сите страни за да го пронајдат.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Решението што го пронашол по матурирањето му помогнало да се здобие со цврста поддршка од медиите.”
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И така, заклучи Камилски, откако ја исцрпи својата потрага во речниците и енциклопедиите, чини (ini) значи кинески, кинески порцелан, порцелан воопшто (шолји, чинии и сл.), додека денеска значи керамичка плочка (за обложување) фајанс, порцелан, од керамички плочки, поплочен, порцуланисан итн.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ја споделуваше со своите книги својата голема среќа дека на Балканот го пронашол својот вистински собрат по книги, со кого можеше да го сподели чувството на триумфот во поразот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Се занесуваше следејќи ги облиците кои го сугерираа излезот, но никако не можеше да го пронајде.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Камилски го пронајде податокот, кој со нетрпение чекаше да му го пренесе на Татко, дека според бројот на кинеските експонати (10700), Топкапи Сарај се наоѓа на трето место во светот (по пекиншкиот и дрезденскиот музеј).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ќе го пронајде патот - јас му го осветлувам... ***
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Арно ти вели баба - Ако ти е суден, ќе го пронајде патот до тебе...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ноќта пред да ја напуштиме Аризона, Ерик исчезна. Насекаде го баравме, но никој не успеа да го пронајде.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тогаш го пронајдов во една малечка мексиканска црква, која се наоѓаше на некоја пуста полјана, опколена со планини.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Откако го пронашол ваквиот код, следниот чекор за Гедел бил во детали да го трансформира парадоксот на Епименид во некаков формален израз од теоријата на броеви.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Вујната Клементина ќе излезе речиси преобратена, но и убедена дека го пронашла вистинското училиште за својата внука, која си ја сметаше за свое чедо, небаре изгубено во балканското стадо, сакајќи да го врати еднаш засекогаш.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Зашто и ако не го пронајде загадочниот Едо Бранов од Сан Диего, со овој Едо Бранов од Охрид, тој пак ќе има задоволитено бројка Едовци. Сакаше бројката да биде непарна.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ако авторот го пронајде, таа на Интернет ќе внесе понатамошни податоци...
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
И навистина се покажа забавен тој Дине кога го пронајде ресторантерот Трајче.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Стануваше сиот мисла исполнет внатре со судрувања и искри, гол и неуловлив за себе, и далечен, се подалечен кога сакаше да стаса до себе, да се испита и да се провери, во тоа проверување да го пронајде она непознато, она што го бараше толку време, или можеби во последните две ноќи.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
А ние децата, и натаму во нашите соништа трагавме по можниот пристан на нашиот загубен чун, кога стариот капетан му се враќаше на вечното Езеро, трагавме по можноста да го пронајдеме патот на јагулите, да стасаме до Америка пред нив или по нив. Секој со својата среќа…
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Од рибарската задруга првин пребаруваа по брегот, но вашиот чун, никогаш не го пронајдоа...
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
А не сфаќа дека за да го пронајде она што го бара првин треба да се пронајде себеси“.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Можеби ќе го пронајдете во некој од џебовите, или негде во близина ", сериозно го посоветува службеното лице и дури стори движење со кое како да сакаше да почне со пребарување по неговите џебови, но Филип Д. навреме отстапи чекор- два, а за секој случај и рацете ги подаде пред себе јасно давајќи на знаење дека ја одбива таквата помош.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Кај него можев да го пронајдам „Чајлд Харолд“ што веќе го нема по библиотеките.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И кога стаса до крајот на животните и луѓето, се сврти и погледна во друг правец, гледаше како нешто да загубил и не знае каде да го пронајде.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Мајка ми не се плашеше толку од небото прекуден, но ноќните ѕвезди сакаше да ги згасне, и понекогаш скоро како да ја гледав како посегнува кон прекинувачот во главата што никако не можеше да го пронајде.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Ќе го пронајдам, размислуваше, и ќе го уништам, сите нив ќе ги уништам.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Само раката го пронајде патот самата од себе за да ја фати рачката од косачката.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
На натрапникот што го имав забележано повеќепати се сетив дури идниот ден.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ми го покажа писмото, објаснувајќи дека претставувало благодарница, или нешто слично, а му ја испратил некој од несреќниците кој негде во раната пролет седел на истиот стол на кој сум седел и јас.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Нели, чудно е тоа задоволство што те обзема кога ќе го пронајдеш негде во дворот магаренцето што те донело дома здраво и живо, со сите твои делови - беше оптимистичкиот заклучок што му ја поттикнуваше срамежливата среќа на Господ.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А се разбира, кога го пронајде, не прочита ниту ред.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Всушност ја следела само својата добра намера; сакала да му покаже на Пачев дека патот на другото време е сместен негде повисоко, а неа ја мачела токму таа тајна: да го пронајде тој пат.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А замисли си што се случило. Не успеал никаде да го пронајде Штабот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Беше мајстор да ги измеша конците па да не умееш од измешаното ни крајот да го пронајдеш, ако веќе не можеш да го пронајдеш почетокот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го прашувам татко ти во врска со овие откритија на Рајна: "Што мислиш, руски човече?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дури и во Свети Николе свратил, а пред тоа и на Ежово Поле, нели оттаму, пред Војната, летнуваа авионите; дури и на Овчеполската станица дошол.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Ја обикновениј дурак“ повтори тој можеби во единствена намера да го совлада срамот со кој беше исполнет до врв, „како полно шише вотка“, така самиот се изрази, и јас веќе знаев дека тој смета оти го пронашол лекот за својата болка.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Што се вели, го пронашла најлесниот начин да ги доарчи сите пари што ѝ останале од калапењето тутун.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Ја загубила мајка си а сепак го пронашла татко си.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се разбира, јас го немав видено детето подолго време, но кога го изговори Рајна името на Ролан, наеднаш ми светна, знаев дека таа го пронашла одговорот на мојата зачуденост.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Го пронајде вистинскиот начин да умре исмејувајќи ја правдата.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Мислам оти и роднините на дед Павел, од Русија, оние што одвреме-навреме му се јавуваа со писма, намерно ја криеја од него вистинската положба.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Во кон­фликтот меѓу единката и институцијата, единката мора да се подреди, да се одрекне од својата лична самостојност и да го пронајде своето место во општествениот организам, кому му припаѓа и кој ја дава смислата на нејзиното постоење - најголемата вредност е онаа, кон која чувствуваме припадност (belonging).
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Тие што страдаат тие ја знаат и силата на љубовта.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Убиецот бара прошка: „Како да се молам и како да простам кога омразата си го пронајде своето почивалиште во моево срце.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ако е искрена таа ќе го пронајде зракот светлина и повторно ќе се роди во срцата кои знаат да страдаат.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Во шепотот на утрото ќе го пронајдам мојот сон.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Јас го пронајдов центарот на моето постоење, оската околу која се врти мојот свет, гравитација е љубовта доволно стабилна за да трае и да продолжам да живеам.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Освежувачки, смирувачки ноти во нови утра кои ни вдахнуваат енергија, кои не воздигнуваат и ни даваат сила слободно да се нурнеме во прекрасната, идилична, раскошна светлина и светоста на новиот ден.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
И што да напишам, кога сѐ е напишано. И што да речам, кога сѐ е речено.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Дали сум сега среќен човек, дали во ноќите носталгични и дождливи ме заспиваат сопствените сонови или црни демони гребат по моите перници!
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Вака, сами ние двајцата, можеме без брзање да си го пронајдеме купето, седиштата, удобно да се сместиме, па дури ни остана време и да купиме по осминка бурек со јогурт што го јадевме седнати крај прозорците на вагонот.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Спрема Peladan, на пример, хермафродитот е „уметнички пол par excellence” и Leon- ardo го пронашол „Поликлетовиот канон”: „андрогинот”. Gioconda, според него, би била оној универзален симбол во кој се здружуваат „церебралниот авторитет на мажот” и „магичната сензуалност на жената”.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Го адресирав пликото што го пронајдов во фиоките заедно со другите празни плика и хартии на мајка ми, со надеж дека ќе стигне во Гоа, тогаш кога Игбал ќе биде таму.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го испратив веднаш утредента, подготвена на долго чекање на одговорот.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Баш ги разгледував книгите за да се запознаам со материјалот и некако чудно го пронајдов како разбирливо и концизно.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Го пронајдоа во близината на мравјалникот, пикнат под еден сув лист.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)