ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

За овој свет кој ќе дојде и за она што во него ќе ги натера да затреперат вредностите на знакот, на зборот и писмото, за она што тука го води нашиот futur antérieur, сѐ уште не постои мото.

Мошне определен однос, и покрај неговата привилегија, и покрај неговата нужност и отворањето на полето кое тој го уредувал во текот на повеќе милениуми, особено на Запад, дотаму што денес и тука може да го произведе неговото распаѓање и самиот да укаже на неговите граници.

Мнозината конвенции се запоставени, па затоа луѓето поседуваат само фрагменти од вештините за произведување и толкување на голем број облици што можат да се користат за писмено јазично изразување - нешто за што тие стануваат свесни и што мораат да го „платат“ во моментот кога ќе се соочат со задача како што е правење на Маргина 36 185 плакат или некој друг визуелен материјал за општа употреба и кога ќе сфатат дека не се во состојба да го обезбедат ефектот што сакаат да го произведат.

Оттука па натаму, крекот прераснал во дрога за широка потрошувачка посебно во седумдесеттите, кога корисниците почнале сами да го произведуваат.

Еве веќе дваесет години научниците и инженерите работат на ова нешто сега наречено „виртуелна реалност”.

Откриј го точно она што тие се обидуваат да го произведат.

Дека неговиот литературен текст на безброј места се пресекува со реалноста, која е надвор од него, е факт лишен од секаква контроверза.

Спорна е меѓутоа околноста што нашиот автор наивно се обидува токму со помош на „референцијалната илузија“ да го произведе ефектот на стварното.

Тоа што самиот вчера го произвел.

Теоремата може да се спореди со бисерот, а нејзиниот доказ со школката: бисерот е ценет заради својата едноставност и својот сјај, додека школката е комплексното животинче кое кое го произведува таинствено едноставниот драг камен.

„Скриени... “, додаде со најнормалниот глас што можеше да го произведе, „и од самиот уметник”.

Тој е конкретно намислен да ни предизвика конкретен ефект кој, всушност, не го произведува.

Може да навлезе во формата, но не и во нејзината содржина.

Секој предмет или активност го ракотвореле и го осмислиле луѓе како нас со внимателна намера и со макотрпна промисла.

Критиката на црната серија (филм ноар), и покрај сета своја префинетост и сите постигнувања, не може да ни помогне тука; нема што да каже за особеното значење на овој стилски елемент во контекстот на овој филм.380 ‌Точниот ефект што тој кадар, осветлувањето на лицето и самото лице го произведуваат го надминува она што техничката анализа на визуелната реторика во кинематографијата ни овозможува да го доловиме, зашто визуелната анализа не може да навлезе во контекстуалната, општествена димензија на сликата.

На крајот на краиштата, не се занимаваме со мистериите на вселената и со чудата на природата; се занимаваме со човечки културни производи и со нивните значења, со сопствениот општествен свет.

Што тоа пренесува ова крајно стандардно црносериско средство?

Па зошто не можеме да наведеме кој е тој ефект?

Но кое значење?

Но дали ова значи дека во Русија, Бугарија или Украина денес е на дело постмодерното општество? Не мислам дека тоа е случај.

Тоа беше она што комунизмот не можеше да го произведе.

Се разби-ра, спиеше будно: секој час ушите ги начулуваше при најмал шум што би го произвел стопанот превртувајќи се во постелата или менувајќи го ритмот на дишењето.