го (зам.) - притисне (гл.)

Станав јас тогаш, го притиснав тоа едно копче што му е на располагање на претседателот и почнаа сирените да завиваат низ кабинетите, канцелариите и ходниците на Парламентот, на владата и на сите нивни институции.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Јас го притиснав копчето. Одекна ѕвончето во станот на Христина.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ќе го притисне копчето во ходникот на четиринаесеттиот кат, вратата ќе се отвори, мрачна насмевка ќе го привика.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Го притиснав црвеното копче на далечинскиот управувач и се оддалечив од дома.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
ПРОШЕТКА НА КЕЈОТ
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Широката и права улица, големите трикатни куќи, врвелицата на многуте луѓе, пајтони и коли, големата ѓурунтија му го притиснаа срцето на горскиот паша.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По половина час пушката веќе не беше тајна за него, па зеде еден патрон, излезе пред колибата, го стави во цевката, го врати затворачот, ја крена цевката в небо и го притисна чкрапалото.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Тој сфати дека машината ги чекаше инструкциите за видот на цигарите што се бараа и го притисна копчето што се наоѓаше пред назнаката за видот на цигарите што сакаше да ги добие.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Потоа брза да си го врати, да го притисне до себе.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Кога малку повеќе би се оддалечила од брегот, кога би си дозволила да испуши еден Џоинт, трета или четврта цигара, можеби не би можела да се сети каде точно го оставила бебето, посебно не со сите тие растенија, лози и треви, грмушки и дрва, со сиот тој брег како болка од зеленило.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Нешто би можело да се вмеша, ненадејна промена на текот на реката или пак некој сокол.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Лежев така некое време, а потоа сум заспала.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Во истиот миг почувствував како плачот одново ме совладува, и силно го притиснав лицето на перницата, загризувајќи ја за да не може да ми се слушне гласот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
ВАЖНО, ваквиот прозорец на градски паркинг може да ве посрамоти зашто мора брзо да излезете, да го притиснете ливчето со „баркодот“ за да го отчита читачот и уште побрзо да се вратите во колата, да „убаците“ во прва и да ја фатите рампата додека е крената.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Одвреме-навреме полуорганизирана група на граѓани можеше да го притисне продавачот и да му каже в лице отприлика нешто вака: Дај бе од тоа робата под тезга, да ти ебам мајката, ги криеш а народот нема шо да јади!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
Болниот силно завреска, ја затресе масата, го притисна тешкиот череп врз тврдата потпирка за глава.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Но еднаш го притиснав татко ми... - Го притисна?
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Беше исполнето со нешто тешко, како песок, што се повлекуваше кога ќе го притиснеше.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„Го притиснав првиот лост“, рече О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Таа се сврте и го притисна горниот дел од телото кон неговото.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Мајка му го гушна малечкото и го притисна неговото лице на градите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Имаше чувство како некој со рака да ѝ го притиснал мозокот.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Прва помисла му беше да го притисне копчето од ѕвончето што се наоѓаше на левата страна крај вратата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Што ми ја пее пред да заспијам: Илија море делија три села чинат давија...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
И тој не го притиснува копчето за втори туку за четврти кат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Го притиснува копчето за втори кат.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Ги прибира дводенарката и гумениот оџачар, но не може да ја најде картичката за телефонирање.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Му се обрати на Високиот: - Ама говорче, топ!
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Значи, ќе го притиснеш копчето и тогаш ќе почне да тече вода како... како дожд...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Коста ту го притиснува, ту го олабавува педалот за гас и притоа џипот потскокнува или сосем се смирува, а Високиот не може да си ја одржи рамнотежата.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Божем си имал анумка, некое младо девојче, сето во свила го облекувал, го мазнел, како кукла го дотерувал, но еднаш, свртувајќи се во сонот толку лошо го притиснал со својот голем стомав што душата му излетала наеднаш; не втасало кутрото девојче дури ни да писне.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Како да поверуваш на толкава несмасност?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Таа се наведна, го подигна, го притисна до градите.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Мече весело стана, го погледа со гордост своето дело и наеднаш му текна да го испроба: од долниот отвор му сипа вода до половина, по тоа го стави чамовото дрвце во цевката, го притисна силно и тенка, остра струјка вода блисна далеку нагоре.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Туку, може ли уште малку да го притисне и стегне, па белки сам ќе падне в ендек како пијаница?
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)