го (зам.) - привикува (гл.)

II До сега го разгледувавме случајот кога некое актуално се опкружува со други повеќе или помалку проширени виртуалности, повеќе или помалку далечни и разнолики: партикулата создава ефемерии, перцепцијата го привикува споменот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Уметноста мора да го отфрли славењето на островата на приватност, наизглед изолирани од машинеријата на авторитетот, и мора доброволно да стане шрафче во таа машинерија, слуга на новиот Левиатан кого што го привикува како дух од шише.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Смешно е тоа, Сендии, како понекогаш ми се чиниш нестварна. Фокс еднаш кажа дека ти си ектоплазма, дух кого го привикувале екстремите на економијата.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)