Доста, и без таа покана, го прибираше столчето и седна до светелникот.
„Крпен живот“
од Стале Попов
(1953)
Наутро, на лето, го прибирам сонцето и топлото од дворот и ќерамидите, навечер и преку зима да ме топлат, да ме греат.
„Захариј и други раскази“
од Михаил Ренџов
(2004)
Само одвреме-навреме се веднеа и го прибираа сметот; лушпите од портокал беа сосем свежи и Томе не додржа: „Ех, некој неранимајко поминал непосредно пред нас!
„Тополите на крајот од дедовата ливада“
од Бистрица Миркуловска
(2001)
Задача и било да го прибира и чува динамитот што тука го носел Милан Саздов. *
„Солунските атентати 1903“
од Крсте Битоски
(2003)