го (зам.) - прекрие (гл.)

Небото го прекри големо јато од аероплани. Одминаа.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Старецот конечно го совладува сонот и мракот, кој по толкуте живописни слики што му издефилираа пред внатрешниот поглед, сега го прекрива смирувачката темна завеса која го спречува да го види натамошниот след на историските настани: римското разорување и на вториот Храм во 70-та година од новата ера, паѓањето на тврдината Бетар, последното упориште на Бар Кохба во борбата против Рим пљачкосувањето на Ерусалим, однесувањето и дефинитивното исчезнување на светата Арка на Заветот од новите, не и последните завојувачи.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сонцето е на заод, бело облаче го прекрило.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Употребата на фотографијата од фронтот покажува дека тие му се обраќаат како на човечкото суштество Бојс така и на идеалот што тој го претставуваше.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Оваа концепција им дозволува не само да го прекријат со валенкис воениот авион, осмислувајќи го на тој начин, придавајќи му дополнителна димензија, туку им дозволува и да го „спуштат“ во позната и призната галерија.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Рускиот уметнички живот е жесток и вознемирен, но сиромашен од материјална гледна точка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
„О, да. Телефонирав во складиштето Мидвест и тие ми рекоа дека ќе натоварат четири дампери за да го прекријат теренов со таа материја веднаш штом Алек ќе заврши со рамнењето.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Следниот ден, или по десет години, ќе го прекрие некоја друга честичка, наивна или страдалничка, но исто толку безначајна – човечки, премногу човечки...
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
„Сакам да поразговараме за Рајнер Рихтер,“ ѝ реков.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Кога веќе бев на чекор од неа, си го прекри лицето со рацете, како да се брани.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа, ненадејно и во див грч, почнува да го прекрива со трескави бакнежи неговото лице, неговиот врат.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Тие денови зимата фати доста рано: нејзиното идење го закобија дивите патки и норчињата што како црни облаци го прекрија езерото; маглите започнаа сè пониско да слегуваат, да лежат на земјата и куќите како лоша болештина; со влегувањето на новата месечина клапна и снегот и го покри сето село, ги зарамни нивјето недоугарени, ги покри недокренатите капици со пченка, ги покри сите ѓубришта останати од есента: лепешки, комина од казаните, пцовисани гадурии и сметови по бавчите и дворовите, му стави на езерото бела јака и уште повеќе му го оцрта и истакна неговото синило како штотуку истурено мастило; добитокот мука зацапан во снегот како во пенливо море, кикирикаат и кокошките заглавени во снегот и прпкаат со крилјата не можејќи да летнат како да се фатени во смола; ријат кучињата со муцките низ снегот, го цепат и го враздат просторот како подземни кртови.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Во еден период цвеќињата го прекрија балканот од сите страни, стануваа видливи во далечината.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Како што ја фати лесно - небаре квечерно планинско ветре - така лесно ѝ ги пушти рацете, та виснаа омалени, во нив нема сила рацете да ги крене, а дланките нејќат да го прекријат лицето.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Со суво билје легалото да ѝ го постелеме... невестинската кошула да ѝ ја облечеме... лицето смилосано со превез да ѝ го прекриеме...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Обичното човечко суштество, кога е тажно, гледа како небото станува темно и како сонцето го прекриваат облаци.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Целиот свет еднаш беше дел од човечката психа, но сега веќе не е.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во себе си се насмевнуваше при помислата дека можеби пречесто виртуелниот безграничен простор на екранот пред него лизгајќи се ќе го прекриваат зборовите од пораката на Летка што таа му ја внесе во компјутерот кога прв пат го посети во Скопје: „Dearist Edo! Letka is calling you through the machiiiineeeeeeee…!I Love you and I miss you badly and bedly!...“
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Само упорното повторување на вистината ја спречува 'рѓата да го прекрие паметењето, а човек без паметење и не е човек, ги уверуваше пријателите, а потоа, по стоти пат ќе прашаше: Каде точно се наоѓаше оџакот на покривот на Алмаковци.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Ќе застане пред налетот на песочните нанеси што го прекриваат Кити Хок. 19
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Постои и една грда иако би додал веднаш и беззначајна сенка што во еден момент се обиде да го прекрие овој настан.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Ме презира, бедник - беше лут на своето неспретно тело, но бесот лесно го прекри со насмевка – Би го погледал Градот оттука!
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Сеѕt l, je suppose, que se trouve cette maison laquelle vous avez fait allusion dans une autre de vos lettres, au bord du lac dОhrid (јаi vidеmmеnt сhеrсh sur la carte), о vous allez parfois. Alors, je souhaite que, lt venant et mаlgr une situation dramatique, ces nappes rustiques puissent accueillir l-bаѕ quelques paisibles repas de famille que vous ferez avec votre роuѕе, vos enfants et vos petits-enfants. Que peut-on souhaiter dаutrе? Hlnе Lejbowicz 10 јуни 2002 г.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Мислам дека тука се наоѓа вашиот летен дом за кој ми пишувавте во едно од вашите писма, на брегот на Охридското Езеро.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Посебно во овој момент ми се чини дека овие прекривки, кои го прекриваат столот околу кој се собира семејството за обедите, за мене добива посебно значење.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Потоа го донесоа табутот и телото го положија врз него, па го прекрија со покривка везена со зборови од коранот.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)