ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

И каменот дури го дише овој чудесен септемвриски воздух, што си го предаваат дните со невозмутима и блага јаснина.

Литературата е она што го создава и ѝ го предава на иднината македонското ткиво.

— Лебами, зорт да го најдете. Селото реши да не го предава, та којзнае дали ќе ви го кажат.

Кога го предавав Тукидид во Охрид, Григоровиќ возбудено извика: „О, али наша браќа сте?“

Ако, како што признав на почетокот, не бев човекот што треба да го предава предметот за тоа „како да се биде геј“, исто како што не сум човекот што треба да пишува книга на таа тема, тоа е затоа што отсекогаш сум бил благодарен за, а и длабоко внесен во, експлицитната, некодирана, идентитетски заснована машка геј-култура, особено за книжевната фикција.

Слободата што не можеш да ја уживаш не е никаква слобода. ‌И така, иако немаше да бидам помалку задоволен да го снемаше насловот „Како да се биде геј“ од каталогот со предмети, наместо да бидеме во центарот на вниманието и, иако многу сакав да ги поштедам колегите од трудот и од маката да ми го правдаат предметот, немаше само поради тоа да го преименувам предметот и да престанам да го предавам.

Напротив.

Иако постои некоја далечна можност од наведеното „хомосексуално однесување“ – да речеме, од многу гледање филмови како што се Булеварот Сансет, Сѐ за Ева и Се роди ѕвезда – да ви пострада здравјето, всушност, нема никаков закон против тоа, дури ни во Мичиген, па без никакви пречки продолжив да си го предавам предметот.

Размислувањата за машката хомосексуалност како културна практика постојано еволуираа во текот на годините додека го предавав.

А тоа сега најпосле можеа и да го прават ако, меѓу другото, се запишат на факултетски предмет што експлицитно се сосредоточува на геј-мажите и на машката геј-литература, предмет што го предава отворено геј-маж, предмет што се занимава со фикција за геј-мажите напишана од геј-мажи што можат да му дадат глас на машкото геј-искуство.

Дознав за неа дури кога морав да загреам столче за да можам првпат да го предавам предметот „Како да се биде геј“.

Чекај, кога ќе подразмислам, јас треба да го предавам предметов.“

Граѓанските партнерства во Вермонт, машките извиднички организации на расправа во Врховниот суд, ракоположувањето на геј- епископи од Епископската црква, оставките на геј- гувернерите во Њу Џерси, уставноста на законите за содомија, гејовите во војската, подемот на поларизаторските „клин- политики“, геј- браковите и низата уставни измени со кои се редефинира бракот, а да не зборуваме за позитивната дискриминација, за кривичните дела побудени од омраза и за положбата на малцинствата: сето тоа беше и тоа како доволно предметот, кој и понатаму си го предавав секоја втора година до 2007, да стане траен и неодолив предмет на коментари, и покрај сите мои усилби да го држам подалеку од вестите. (Сакав да го заштитам Универзитетот на Мичиген од злонамерен публицитет).

Слично така, геј-мажите честопати разменувале информации за тоа каде во јавната стрејт-култура може да се најдат бисерчиња геј-духовитост, скришни двојни значења со геј-смисла или итри ишарети што машките геј-уметници успеале некако да ги протнат во главнотековните филмови и во главнотековната музика, каде што си седат заштитено скриени и обично минуваат незабележани, освен од оние што знаат каде да ги бараат.438 Ништо од она што го кажувам тука не е со цел да ја оспори вредноста на сето тоа.

Не морав веќе, некако, да се внесувам себеси во тие визии за животот што ги создале негеј-писатели, без разлика колку се стремеле да бидат хумани, длабоки или инклузивни.

Не сум бил тој што треба да го предава. ‌Цел живот ми кажувале дека немам врска како да бидам геј.

“).

Во Цариград Милан ѝ, го предавал динамитот на Ана Шепец.

И учителката, со својот внимателен однос кон мене, често ме потсеќаше на тоа страшно, и јас не можев да внимавам на тоа што го предаваше.

146. Турското име на Стара Планина, по кое се именува и Полуостровот, Мисирков го предава во множинската форма, како што е впрочем и во рускиот и во некои други јазици.

Па се врти кон витрината и кратко се задржува барајќи ја во аптеката вистинската мешавина, а тие сите исти и, држејќи го в рака како да е „драгуљ“, го предава на болниот и неговата придружба наплаќајќи го како бесценет камен.

Кога мислат дека е нивниот ден, а всушност е само најнервозниот во животот во кој ќе се избакнат по 7 пати со истите луѓе - кога ќе дојдат, кога ќе речат „ДА“, па уште еднаш кога ќе речат „ДА“ во црквата, па кога ќе се фотографираат, па кога ќе им го предаваат пликот, а тие под прстите, од дебелината веќе знаат колку им се блиски или далечни, па кога ќе се разигра невестата и кога тие истите, од многу мерак дека ептен добро играла, ќе ја зашлапаат по трипати по образите и по шминката која дебело си ја платила... сѐ до бакнувањето заради тортата и бонбончињата!

И веднаш гледаш како главата на семејството силно го стиска ковертот в рака и прво, како доказ го документира, па го предава на невестата дури по фотосесијата.

кој знае да свири на гајда, прашува со полна уста јадење, и ние со очите го предаваме Флорина Богданоски и Флорин ја донесе гајдата и ја наду и војниците почнаа да ѕенѕаат со газот и тогаш се налути тој старшијата и од раце му ја дрпна гајдата на Флорина Богданоски и, гледај како се свири, му вели и ја дуе гајдата одново, му се црват образите, му се шират како и гајдата, и војниците стануваат, се фаќаат околу трпезите црквински, пијана работа, се фаќаат околу трпезите и после нѐ натераа и ние да играме, а тој свири, беше знаело мртвото, ако војник, беше знаело да свири и ние се фаќаме, било пишано да играме пред мртвите,

19.40 Ѕвончето! Срцето почнува да ми чука во исчекување, дланките ми се потат, се тресам додека ја отворам вратата и го преземам пакетчето.

Ми го предава пегаво девојче кое изгледа како ретко да ја гледа светлината на денот. Жал ми е за неа, но се чувствувам добро што нејзе ѝ ги давам парите.

Ист човек снима,монтира и нам ни го предава филмот!

Стикот и го предава на... - Александра! - Не, ама блиску си.

Прво на еден гардиски капетан, а тој потоа со кола доаѓа до нашиот град и ѝ го предава на да, добро претпостави нашата колешка Александра.

Тогаш Христос Извикал: - СЕ СТОРИ! ОЧЕ, ВО ТВОИТЕ РАЦЕ ГО ПРЕДАВАМ СВОЈОТ ДУХ! - и така, на Крстот распнат умрел...

СИМКА: (Го зема дарот и го предава својот дар. Во тоа време).

СИМКА: (Следена од другарките и мајка и, се повлекува во другата соба, додека другарките ја продолжуваат песната.) Не ли ти велев, девојко, не оди често в комшии, комшии ти се душмани.

Низ дворот црковен луѓето тешко се пробиваат до црквата, особено оние што зад себе влечат добиток за да го подарат; калуѓерите одат пред нив, се пробиваат низ настисканиот народ и им прават пат; пред секој што носи дар, зурлите одат напред, свират, а дарителот по нив; свртуваат по три пати околу црквата со добитокот и потоа им го предаваат на калуѓерите.

Но сѐ го предава, што се вели, и кога ќе ми проговори и кога ќе ме погледне.

Не брзај со осудата за мене, пред да чуеш сѐ, зашто знам дека ќе ме осудуваш најстрого, како што се осудува жена што си го предава мажот“.