Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

И покрај тоа што руската влада имаше огромна моќ, секогаш постоеја оние кои не се плашеа да им се слушне гласот - Толстој, Сахаров.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Тие го поттикнаа гласот на човештвото предупредувајќи дека не е сè попусто.

„МАРГИНА бр. 37“ (1997)

Дали Симона навистина го поттикнуваат алтруистички мотиви или е тоа исклучиво користољубието и дали е тоа предизвикано од егоистичната потреба за признание или за стекнување на политички поени, или е тоа желба за моќ, страв од смртта којшто се огледа во потребата зад себе да остави нешто материјално, бунар или водовод, наместо споменик?

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Селото реагира спонтано, го поттикнуваат инстинктите, иако неговите на прв поглед нелогични и со ништо неоправдани реакции, нивната сомничавост и недоверба, потенцијално ја откриваат правата вистина за поривите кои ги поттикнуваат цивилизираните луѓе како Симон: добрите намери, благородноста, залагањето за општото добро и за повисоки вредности, подлежат на сомневање дека зад нив се крие суета, претенциозност, ароганција, користољубие, значи, исто така најниските, исконски пориви скриени под наслагите на научени форми на однесување и образование.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Едно од централните прашања на романот е дали Симона го поттикнува личната хуманост или го поттикнува опседнатоста со предокот и зошто во формирањето на личноста често е вклучена и потребата минатото да се идеализира.

„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)

Читајќи го Вител во Витлеем, таа моја наклоност и симпатија станаа уште поинтензивни зашто ја запознавав онаа другата која во својата обилна наративна игривост се откриваше како раскажувач што умее да го поттикне, да го фати за опаш, да го насмее, и тоа повторно и повторно, читателот.

„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)

Пилотот одговара на осетите со тоа што, на пример, управува со контролна палка којашто го поттикнува компјутерот повторно да направи преуредување на осетите.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Компјутерот произведува голем дел од истиот сензорен влез што би го искусил пилотот во една актуалната пилотска кабина.

„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)

Некогаш тие тоа го поттикнуваат, во нас. Сликите. Фотофиксациите. Иконите. Светлописите.

„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)

Оттука не ни е веќе тешко да заклучиме дека во овие филмови вистинскиот трагичен јунак е остарениот, галантен, но „виновен”, „негативен” татковски лик - мора до крај да бидеме заслепени со холивудската идеологија (што Хичкок тука успешно ја минира), ако не забележиме дека и Дописникот и Озлогласената се изградени на контрастот меѓу „негативниот јунак”, кој е во суштина единствената човечки привлечна личност, и „позитивниот јунак”, кој е сосема банален лик - а во тој контраст секако не ни е тешко да ги препознаеме спротивностите меѓу поединецот на „автономната” етика и „хетерономниот”, „кон другите насочен” поединец.

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

„Како што можете да видите, MacGuffin е всушност баш ништо.” MacGuffin значи одговара точно на она што во Лакановата теорија настапува како objet petit a, објект - причина за желбата, што само претставува „позитивизација на ништожноста”: чисто причинување, чијашто „реалност” е само во интерсубјективноста, во тоа што го поттикнува случувањето меѓу субјектите, празно место што делува како причина за желбата и е како такво ретроактивно воспоставено од желбата. (Кога сме веќе кај тоа, таа темелна логика на MacGuffin доаѓа уште појасно до израз во друга верзија на истата приказна: „Што има во пакетот на полицата?“

„МАРГИНА бр. 22“ (1995)

Овие напори нужно се дискретни и распрскани, речиси незабележливи: тоа ѝ припаѓа на нивната смисла и на природата на средината во која тие го продуцираат своето делување.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Оваа несоодветност секогаш започнуваше да го поттикнува движењето.

„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)

Тоа го охрабри, или го насочи, или го поттикна, или просто го подлажа да напише еден драмски текст, од кој театарските уметници толку се изненадија што дури и се намуртија, па одвај се најде некој почетник режисер да го постави на една провинциска сцена, некогашна коњушница на некогашна касарна, што живуркаше со половина душа, одвај собирајќи премиерска публика, а не пак да собере некој денар за авторски хонорар.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Се чинеше дека кучето го поттикнува стариот професор поскоро да стане.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Незнаењето на неговите пријатели уште повеќе го поттикна стариот професор со патетичност во гласот да рече: „Па... Можеби и не постои“, рече господинот Гроздановски.

„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)

Но затоа пак со сигурност знам дека се далеку од времето кога благодарејќи на искуството ќе станат барем за мене самиот обврзувачки.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ете, тоа беше причина да помислам дека светлината што го поттикнува смеењето му го мие лицето на животот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Може да се случи и да помисли дека сакам да го поттикнам кај него самосожалувањето!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ситните измами, што се сметаат за предзнаци на умешноста и го поттикнуваат ривалството помеѓу пријателите, не се некој грев.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Но веднаш наоѓам причина оваа посебност на моите размисли и да ја поддржам: оттука и оној самобендисан заклучок дека за среќа моите зборови се ослободени од хемикалиите што го поттикнуваат закостенувањето.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

А што се однесува до потокот, тој навистина веќе се тенчеше.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Овие прашања го поттикнуваат размислувањето за идните настани во алтернативното ниво на акција.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Борбата на Дишан за идеите „против“ уметноста го забрза појавувањето на Дада, го поттикна надреализмот и ѝ го покажа патот на авангардата во 70-тите години, од објективната уметност до поп-артот (Енди Ворхол: „Сѐ е убаво“), од минималистичката уметност до концептуалната. 10 год. по првиот Ready-made, Марсел Дишан повторно потпишува едно дело со карактер на манифест.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Помеѓу многуте можности е и поставувањето прашања кои можат да ги доведат во преден план идните промени во развојот во нивото на свесност.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Со еден револуционерен гест, Дишан јасно покажа дека сѐ, буквално сѐ, може да биде уметност. Дека таа доаѓа од свеста, а не од својствата на делото. Подоцна тој ќе напише: „Бидејќи и самите туби за бои, кои уметниците ги користат се производ на Ready-made“.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Јасно ни е дека Енценсбергер сепак нема намера да ја отфрли, тој попрво би сакал да ја ограничи глобалната амбиција на традиционалниот концепт на критика.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Преживеаните вредности на критичкиот гест според него се зачувани “во внатрешната напнатост на духовната дејност”, во оној вид негативност која го поттикнува неговиот натамошен напредок.

„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)

Ги елиминира и материјалните предуслови за медиумска култура во чија основа е заедницата, на политички и општествено напредна медиумска култура и, наместо тоа, го поттикнува подемот на сјајните списанија за животниот стил и кабелските канали, кои се насочени кон националната пазарна ниша и кои се темелат врз канонскиот, службен, главнотековен геј-идентитет, а е против прогресивниот интелектуален, политички и естетски израз, особено против облиците на размислување и критика. ‌Во такви околности, програмата на геј-политиката и на геј-живеењето ги запоседнуваат грижите на луѓе што живеат раштркани и релативно изолирани, заглавени меѓу хетеросексуалците во гратчињата и во руралните подрачја, наместо собрани заедно во велеградските центри.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Го задушува распространувањето на геј-културата.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Но, секако е во право кога го забележува постојаниот одбранбен рефлекс што денес веднаш го поттикнува секоја забелешка дека „родово отклонетото“ или „родово атипичното“ однесување можеби е дел од машкиот геј-идентитет – трансфобичен рефлекс за кој пријателон од Анаполис претставува совршен пример.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Отсуството на критична маса од геј-мажи што ќе биде физички присутна на едно место го отежнува забрзувањето на темпото на културното геј-софистицирање.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Можеш и понатаму да си се држиш за идеалниот калап на добриот хомосексуалец: некој доблесен, мажествен, полн самопочит, достоинствен, што не е од „сцената“, непромискуитетен, со конвенционален светоглед и солидно приврзан за традиционалните вредности – прав граѓанин и честит припадник на (стрејт) општеството. ‌Накратко, појавата на една разбиена, виртуелна заедница и исчезнувањето на една настрана јавна сцена, заедно со губењето на две-три генерации геј-мажи поради сидата, отстрани голем број од условите нужни за одржувањето и за унапредувањето на геј-ослободувањето – за културен и политички вриеж што ја подигнува свеста и за меѓугенерациско пренесување на настраните вредности.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Пристапот до главнотековните општествени облици: воената служба, припадноста во црква и бракот. ‌Ова многу ги објаснува карактерот и преокупациите на современата геј-политика.

„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)

Семоќниот машки Бог создава и контролира.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Феудалните јазици не даваат зборови или знаци што го поттикнуваат, толерираат или барем спомнуваат поимот еволуција во животот на земјата.

„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)

Прераскажувајќи му го животот на она трето лице за кое самиот себеси се смета, чувствува во последно време чудна осаменост во оној дел од внатрешноста, кој за жал не може да се опфати со обично зборување и кој, на необјаснив начин започна да се исполнува со празнина и тоа таква, што го поттикнува да чувствува сомнеж.

„МАРГИНА бр. 1“ (1994)

Многу повеќе се претпочита интеракцијата и комуникацијата да бидат со компјутерот одошто низ него, и хуманите интерфејс дизајни тоа го поттикнуваат.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Кога Коуан започнал да го раководи институтот во Санта Фе пред осум години “за да го поттикне истражувањето на сложеноста”, тамошните истражувачи започнале да се прашуваат дали новопојавената теорија за сложеноста може да се примени врз адаптивни системи, како на пример врз клетки, организми или цели економии.

„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)

Арсо сѐ повеќе се губеше во својот болезен сон. Глигор брзаше да ја раздвижи крвта во тоа смирено тело, да го поттикне срцето да излезе од своето опасно смирување.

„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)

- Ооо, па не сум знаела дека господинот... - овој пат не го одржа ветувањето и му персираше со господине, со овие зборови сакаше да го поттикне да каже нешто повеќе за себе, што самата не го знаеше.

„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)

Набргу паѓа под влијание на еден фанатички свештеник, кој го поттикнал да го запали ракописот на вториот дел од романот Мртви души.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Роден во едно мало пристанишно место на брегот на Азовското Море, од каде што заминал на студии по медицина во Москва.

„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)

Со бесна вчудоневиденост тој заклучува дека учените луѓе од неговото време престануваат да се интересираат за непроменливите вредности, за целиот свој талент и углед да ги стават во служба на локалниот дух, да го поттикнат она што е ексклузивно, да ја ободрат својата нација да се затвори самата во себе, самата на себеси да си се поклони, и со „својот јазик, уметност, филозофија, цивилизација, со својата ‘култура’, да се постави наспроти сите други“.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Останувајќи верни на нивната мисија да најдат научни објаснувања во рамките на структуралните механизми, тие го опишуваат јазикот како создавање на усогласени однесувања на две суштества кои се структурално споени, т.е. однесувањето на едното го поттикнува однесувањето на другото во рекурзивен модел што двете ги одржува во стабилно меѓусебно влијание.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Но можеби намерите на авторот не се да даде објаснување на сѐ, и со тоа да му го заштеди размислувањето на читателот, туку попрво како оние на Витгенштајн, да го поттикне неговото размислување за овие проблеми.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

Можеби еден од главните приговори кон оваа книга би бил дека многу нешта загатнува а дека сосема малку од нив успева да ги објасни.

„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)

По војната во Персискиот Залив, САД го поттикнуваат Израел да учествува во мировна конференција.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Арафат очигледно ќе избере и друг пат за проширување на својата улога во историјата.

„Амбасади“ од Луан Старова (2009)

Татко, се разбира тоа го почитуваше, и со ништо не сакаше да го поттикне.

„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)

Но го поттикна и тетратката што штотуку ја извади од фиоката. Беше необично убава.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Делумно и необичната географија на собата го поттикна на она што се подготвуваше да го стори сега.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

А ете, Марша го поттикна. Го разбуди. Му доплати на адвокатот. Се поздрави со него. Си замина.

„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)

Случката го поттикна да ги опише тие цртежи како „нешто највпечатливо што досега сум направил“, а истовремено актуализираше некои фундаментални прашања за него како уметник.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

Тој ги ценеше нивниот високо развиен стил, свежиот квалитет на „наивно” посматрање, како и „независноста од влијанието на италијанските и холандските стари мајстори”, на чии што дела се базираше неговата едукација претходните пет години.

„МАРГИНА бр. 21“ (1995)

За неговата врска со Роза не ќе дознаев речиси ништо ако не го поведовме оној разговор што го поттикнаа една далечна вечер двете девојки седнати наспроти нас.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Луѓето знаеле по нешто само за причините што го поттикнуваат исчезнувањето.

„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)

Стариот писател го исмева подарокот, оној распослан тигар, а токму тој тигар веројатно го има поттикнато да пројава на него со посакуваната барем еднаш повеќе одошто му било пишано и тоа галопирајќи низ ноќта која веројатно му се присторила многу подолга од другите ноќи; а пројавал во овој случај без оној самар што го создала злобната шега за да го поттикне потсмевот.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Им благодарам на моите Ирена и Драган Живковиќ кои го поттикнаа и овозможија појавувањето на овој мој роман во овој вид.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Дури, сметам, дека тој го поттикнува ваквото нејзино однесување!

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Кога доаѓав кај вас ја сретнав во ходникот. Веројатно била на визита.

„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)

Возрасните се насмеаја, но сепак го поттикнаа: - А што виде друго?

„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)

Сега знам дека нам само ни се причинува оти човекот е силна ѕверка што си ја носи како богат улов судбината во своите заби.