го (зам.) - потресе (гл.)

Тоа силно го потресе Мусли бег; тој, единствен, имаше сигурна причина да верува дека вината и гревот за злосторот над Акиноските паѓа на душата на Арслан бег и на брат му Салија.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Сцените од денеска, што го потресоа со својата бесцелност и омрцлавеност, сега се занижаа пак како на лента, во такт како што чукаат слепоочниците и будилникот, Кочо се напрега да се ослободи од нив.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Медонската шума, каде што се наоѓа опсерваторијата, е вистинско место за одмор, зашто е далеку од морничавата бучавост на неколкуте милиони автомобили кои го потресуваат Париз.
„Патувања“ од Никола Кирков (1982)
Кога го читаше Бајрон почна да накривува, после Бодлер ја обои косата во зелено, а средбата со загадочните Франц толку го потресе, што веднаш на Вера својата платонска љубов од женската гимназија, отпочна да ѝ пишува долги писма, насловени со „Милена“!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тој ја знае сета наша историја, открива и раскажува поединости, а не го потресува дури ни најголемата драма.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Откри нешто што го потресе. Алија плачеше искинато и безгласно.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тој неверојатен Вацлав Хавел, дисидент и драматург, е вистински делкач на вештачки стварности; кога неодамна стана претседател на ЧСФР, изговори длабока мисла: рече дека повеќе го потресло убиството на Џон Ленон отколку убиството на Џон Кенеди.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Овој настан уште повеќе го потресе учителот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Тој настан го потресе селото и никој повеќе не отиде на Кучешката касарна.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Не сакаше да го потресува.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Во самиот свој стремеж да ја издигне буржоазијата, мелодрамата ризикувала да го унижи самиот трагичен жанр.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ако поимот „мелодрама“ сега станува погрден, тоа е затоа што очигледното сочувство што мелодрамата го внесува во судбината на обичните луѓе изгледа, барем од повластена гледна точка, дека е изместено, дека е облик на задоволување ниски страсти, дека е побудено исклучиво од недостојна, неоснована, пристрасна, сентиментална приврзаност кон инаку неисклучителни ликови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Сигурно, смешни се кога ќе се споредат со маките на Ифигенија, на Федра и на Хамлет (иако Шекспировата трагедија секогаш според темите и домашните преокупации е поблиску до грижите на буржоазијата, поради што е полесно да се приспособи кон потребите на некоја современа народска публика).305 Бегањето со погрешен маж можеби ќе излезе погубно за Клариса кај Семјуел Ричардсон, но последиците не се баш вселенски: нема тие баш толку да го потресат светот како последиците од Парисовото заведување на Елена – со други зборови, „урнат ѕид, спален кров и кула / И Агамемнон мртов“.306 Кога се гледа од повисоката положба на општествената елита, средносталешката трагедија е само мелодрама.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не можела, и покрај сите свои многуусрдни напори, да го прикаже буржоаското живеење како сосема сериозно – освен, се разбира, од разводнетото гледиште на самата буржоазија. ‌Зашто грижите на средните сталежи, бидејќи се грижи на обичниот народ, не можат да ја достигнат достоинственоста што ја изискува целосната сериозност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
- И слепо и чкулаво подава рака по змиско јаболко, се лутел Симон Наконтик како осамен светец на семожни гревови позамрсени и од волчи црева, всушност повеќе исплашен отколку величествен набожник зашто го потресол крик на див петел од лесковата шума на селото, предупредување на смртта што брза кон такви каков што бил тој, за кого женското милување претскажувало почеток на пропаѓањето на светот.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Тој не ја знаел темната јадосаност на Куно Бунгур и неговата вера дека соништата на ноќта што доаѓала се само негови.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Силно го потресе судбината на козата која зборува и бара од својот господар да ја пушти да оди в планина, на слобода.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
ЛУКОВ: Веројатно, додека го пишувал... мислел дека со ова парче хартија ќе го потресе светот и ќе го присили да му одговори на прашањето: „Како е можно човек што сиот живот го следел својот идеал, да стигне до тоа да стане убиец на тој ист идеал?“
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Најпрвин пукнатинка во лакот, потоа цепутка во дрвото, а потоа кој знае што ќе се случи, реков речиси на глас, но бев навистина среќен кога забележав оти никого не го потресе мојата олелија.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Одамна се имам уверено дека сите големи зла, што го потресуваат нашиот живот, а и оние што го потресуваат светот, почнуваат како мали, беззначајни настани.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Додека се враќаше дома со камиончето пренатрупано со реквизити за јавни настапи, го гледаше одблесокот на пролетта врз палмите во Пасео де Грација и го потресе злокобна мисла за тоа каков би бил светот без Марија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Беше чуден човек, непоправливо крут и невнимателен спрема другите луѓе, но затоа Марија во изобилие ги имаше и шармот и љубезноста што нему му недостигаа.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)