го (зам.) - постеле (гл.)

Невестата Менка ја зеде торбата од Илка, ја обеси на колот, ја зеде рогузината, го посла козинавчето како секојпат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Дали ќе има одаја тој прикрепникот на Нешка, да го постеле? — се праша Доста, радувајќи му се на уште неисткаениот шарен ќелим, па се поправи сама: — Ами еве, овде во тремот ќе си направиме ние со Илка и тука ќе си го постиламе со Нешка.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
10. За да ја прегазиш баричката ти го послав палтото врз жив песок.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Ветерот ѝ го посла цвеќето по дворот како да навева снег.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Во правта врз паркетот веднаш го послаа теписонот и тој, иако расходуван од некоја куќа каде веќе им беше здодеал, пасуваше, мислиш по мерка исечен и машински обрабен.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Со суво билје легалото да ѝ го постелеме... невестинската кошула да ѝ ја облечеме... лицето смилосано со превез да ѝ го прекриеме...
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Токму кога Господ го посла тоа бело платно Чана го доби првото писмо од Пелагија.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Зимата навистина дојде со бело и дебело платно што го посла врз целото село, врз сета рамница, ама го напика и во срцата на малкумината останати да го вардат селото и имотот на селото.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Убава е Родна моја, му минува, има убаво тело, таа го топори во очите на сите, ама само под него го постила!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Покрај ѕидот до џамлакот подигна подиум колку педа висок и го покри со дебели талпи, што може да издржат тежина од дузина нозе, па го остави жена му да го постеле со ткаени черги од чеизот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Мора да си замислувам, си помислив, но како што почнав да се убедувам во тоа, слушнав уште еден придушен чекор и звук на чешање по глава.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ми беше малку шубе да седнам на беспрекорно чистиот кауч, но кога тетка ми ми заповеда да седнам, покорно ја послушав, иако забележав дека никој друг од семејството не го прави тоа без да си земе едно од чергичињата чија намена претходно ми беше непозната, да си го постелат на каучот или фотелјата, па дури потоа да се сместат.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
А потоа ние докторите ги посетуваме пациентите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
На пример – некој се испосрал на сред собата, некој ја заглавил перницата меѓу решетките од прозорецот, трет го послал чаршафот среде собата, четврт им ги скрил под својот душек влечките на сите со кои е во собата…
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Го зеде чаршафот од фијоката, (веројатно таа го имаше здиплено и оставено таму), и го посла пред нас.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)