го (зам.) - поминува (гл.)

Кога што подоцна се дозна, времето го поминувал во автомеханичарската работилница над училиштето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Кога ќе наближело времето за да го до донесат, сите жени се растурале по селото и тогаш го поминувале по пустите сокаци него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Инаку, остатокот од денот, по завршувањето на часовите, без да навратам во одајчето, го поминував на клупите во градскиот парк.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Тој денот го поминуваше на падините на Водно каде со некои други луѓе ( Со Шиптари и Егејци велеше) садеа нова шума, а жена му животот го скусуваше во лешочкиот санаториум.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Животот го поминува како во полусон, чиниш студените ветрови ѝ ја сопнуваат мислата, како да не е таа Пелагија, туку некоја друга која има само една единствена цел, да ја помине зимата, оваа во здивот на ветриштата, а и другите што ќе дојдат по неа.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Не го газеше белото платно, одвреме на време ставаше по некое дрвце во печката, и облечена така како кога одеше на работа, времето го поминуваше крај масата со неколку бели листови пред себе во обиди да напише писмо до Добра или до Чана.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Молчејќи слегуваме на напуштениот друм и пеш го поминуваме патот што некогаш беше пат на разделба.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Татко се враќаше од продавницата дури откако ќе паднеше мрак, а и тогаш, во тоа малку време кое го поминуваше со нас, како да беше отсутен.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Разменуваше малку зборови со мама, прашуваше дали е сѐ во ред со нас децата, со домот, а потоа ќе го земеше „Талмудот“ и, седнувајќи што подалеку од другите, тивко почнуваше да чита на хебрејски, јазикот кој за него беше свет, а кој никој од нас, неговите деца, не го научи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И сето тоа можело да се доживее само таму, високо, каде што нашиот незабележлив граѓанин и херој, Поетот, го поминува благопријатниот и посреќен дел од своето време.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)