го (зам.) - покрива (гл.)

Потоа тој многугласен џагор, го покрива единствениот писок на локомотивата која поаѓа, тешко збивтајќи под товарот на долгата композиција што почнува да ја влече; товар што, од транспорт до транспорт, брои илјадници луѓе, милиони спомени, многу очаи, еден страв и нешто преостаната надеж.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Прави свој календар од писоци. Писнува, смета полугласно некогашниот прв рабин, на 15-ти март, па на 17-ти, 19-ти, 23-ти, 27-ми; потем се априлските згуснати писоци: од 3-ти, 5-ти, 7-ми, 10-ти, 13-ти, 16-ти, 20-ти, 22-ри, 28-ми април.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Според оваа концепција, подготовката го покрива времето во кое проблемот се скицира и времето во кое се вложуваат индивидуални напори да се откријат и одберат најразвиените вештини и знаења, неопходни за негово решавање.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Уловените, врапци ги гнетеа в пазуви и со среќниот улов се враќаа дома.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ловиштето го покриваа со веленце и тивко, за да не ги возбудат врапците, за секого од домаќинството уловуваа по еден.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Затоа современата левица чувствува недостаток од таква партија и сценарио какво што го покриваше тврдењето на Маркс и Енгелс дека нивната мисла е повеќе „научна“ од „утописка“ - повеќе гласот на реалноста одошто на фантазијата.
„МАРГИНА бр. 1“ (1994)
НЕДА: (Го покрива лицето и ја забива својата глава во неговата прегратка.)
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Нејзината високо крената рака ги запираше возилата кога поминуваше улица и го покриваше додека спие.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
„Белки затоа мажот се срами од него и затоа го покрива.“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Затоа „тоа животно“ има сопствен дух и душа одвоена од човекот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ја чувствуваше многу добро и во себе онаа исконска прибраност пред тој висок снег, што го покриваше сиот свет; беше притивнат како едно од сите оние дрвја околу неговата куќичка, продолжуваше да трае, живеејќи само со некоја срцевина, провлечена како црвена врвца по најскриената средина на своето тело и на своите денови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Иван ги извлекува торбичињата со ортома и ги испразнува во сандакот. Потоа го покрива со хартија.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
По „градски“ го л’штеше подот, го мачкаше со маст, го покриваше со теписон од крај до крај, а по „селски“ пушташе черга по дијагонала.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Со едната рака ги водат добичињата, со другата се бранат од сонцето. Си го покриваат тилот и темето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го покривам бутот и се враќам кај Ѕвездана. Ми е страв и него да не го наплуваат муви.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама сум ко чкулава во рацете, повеќе го отскривам, отколку што го покривам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го покриваат и го изнесуваат. Му го гледаш легалото празно. 186
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Месечината не може да ги покрие како што го покрива сјајот на ѕвездите. Како оваа ноќ што покри еден живот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Снегулките што му го покриваа лицето не се топеа.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Додека го покриваа со капакот дедо му Аврам гледаше студено, отсутно, рамнодушно и кон луѓето и кон сѐ околу себе, кон сѐ што постои.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Но тој лежеше со раширени раце како да си го мери гробот. Снегулките што му го покриваа не се топеа.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
„Плусдобро“ го покрива значењето: или „дуплоплусдобро“ ако сакаме да се изразиме уште посилно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Остра брада му го покриваше лицето, давајќи му изглед на разбојник, што воопшто не ѝ прилегаше на неговата голема, несмасна конструкција и нервозни движења.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
10. ПОКРИЕНОТО МЛЕКО МАЧКА НЕ ГО ЛОКА - и јаглењата покриени поусилно жежат: жената си прибира сѐ што ѝ е на показ и бргу го покрива со - поедра мрежа...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Звучниците пиштеа во долината и го покриваа шумот на водата што истекуваше.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Родна откако ги потсмирува струите што ѝ шетаа по телото, се подисправа, си ги гледа разголените нозе, внимателно си ги покрива со веленцето, а го поднаместува веленцето и врз својот Петар од другата нејзина страна кој се однесува како да е мртов, ни се слуша неговото дишење ни се гледа, а не се гледа ни мислата што му седи во главата која неговите физички заспани очи широко ги има отворено и со нив како да гледа и преку коската на черепот и преку дебелото веленце што го покрива сосема.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
ЗАФИР: Ќе те види, побратиме... Не губи надеж... (Го покрива Костадина).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
СИМКА: (Го прегрнува). Скоро, сине, скоро...
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Сета беше обвиткана во бодлив тел, со безброј шајки кои го покриваа дрвото, а среде имаше еден џиновски ’рѓосан катинар.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Татко нежно ја бакна и ја покри со наметката, со која таа го покриваше него.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тоа силно го лутело и тој почнал рокчето да го покрива со капата.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Носел и златен ѓердан, но децата не го видоа кое од страв, а кое и затоа што му го покриваше брадата.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ги ококори поспаните очи и со бушавата бела глава и ѕвоното од ноќница што ѝ го покриваше слонското тело изгледаше навистина и комично и грозно во исто време.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Спроти големиот натпревар
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Со вашето знаме го покривате газот, ми вели.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Го собира гласот во устата, ко вода во дулец го собира и нѐ прска, мораш да си го покриваш лицето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Си ја затворам устата со него, со неговото лице го покривам своето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Целото лице ѝ го покрива со бакнежи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Сега со една дланка си го покриваш лицето, вели, после со двете не ќе можеш да си го измиеш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Голем пламен го гори небото и целиот срт го покрива пурпур кој преминува во кадифе, а топката сончева запаѓа зад ридот и со последното болснување, воздивнува и завршува денот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
ЈАКОВ: (Удира во спротивниот ѕид. Го покрива лицето со раце. Пауза. Го открива лицето. Се насмевнува.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Светов го покрива снег. Соблечи се гола и во снегот направи дупка со топлината од твоето тело.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Неговата колипка беше од груб камен и покриена со шевар, а овде, додека се приближуваше до бегот, бос, газеше по скапи персиски килими што го покриваа душемето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)