го (зам.) - подаде (гл.)

Краста (Станува и му приоѓа): Стој, Тики, не мрдај!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Додека Бети отиде по завој и алкохол дозволи ми да ја погледнам раничката! (Тики збунето му го подава исечениот прст) Тики, младо момче, ова се прави вака! (му го цица прстот) Тики: Ох, Еди, се однесуваш како Дракула.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Јаков го подаде кибритот кон Рена.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
„Да, сакам да ме љубиш со бакнежи на устата своја!
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Шабтај му го подаде кибритот на својот син.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Рабинот му дава на Јехуда да отпие голтка од виното, а потоа пехарот ѝ го подава и на Алегра.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Кога се врати Орде, тој му го подаде: „Еве ти дојде писмо од љубовницата, прочитај го и ти.”
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Ајде, аирлија работа, Стојче, - го пречекува стариот и му го подава ножето, а го позема палтото што Пискулиев го беше само наметнал преку рамо.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И Шаќир како Бајракот не малку се изненади кога го виде Ѓура в град, но овој веднаш им ја објасни работата на обајцата: — Me пратиа војводата и Бешот да и донеса и виа пари; — и бркна во пазамарката од мариовската кошула, та извади и тој црно шамивче и му го подаде на Шаќира.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мито го зеде книжулчето и длабоко воздивна, правејќи го тажно лицето како да е брат му на умирање.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
На сите им светнаа лицата; сите истурија по еден кош благослови на Адемова адреса; тој пак почна да ги реди децата со шеќери, а за старите извади од другиот џеб на ќуркот едно оканиче ракија и и го подаде на Трајковица: — На, земи, свекрво, овој шишето и тури по еден ракија за аирлија!
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Земи го писмово и однеси му го да видиш што ќе рече — му го подаде Дорев писмото и го испрати.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Овие пари, петстотини лири, ми ги дадоа Трајко и Толе да ви ги предадам за пушки — им рече Крсте на Грабула, Бајракот и брата му Алекса и им го подаде црното шамивче во кое беа врзани.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Кајмакамот пак почна да вика за предавање. Му се придружија муљазимот и бимбашијата; Шаќир врза на пушката едно бело шамивче и го подаде низ прозорчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
По излегувањето од Алимасковци, Бајракот се наврати кај Бабовчето и овој го внесе во визбата да му соопшти некаква новина од Мариово.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но во тој момент се истури залп од десетина пушки од аскерот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да и пратите и ниј во Софија за пушки.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Дал ти бог добро, бег, — одговорија во еден глас Куле и Трајко и Куле му го подаде столчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Дај му го на кого сакаш, а мене кажи ми со уста да те слушна од кого е и шо бара тој шо ти го даде.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе појдите, чорбаџи Мито, по оваа работа кај колегата мој — италијанскиот конзул, — промрмори конзулот и седна на масата, та напиша два три збора на француски и му го подаде на Мита книжулчето.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
„За почеток - добро. Другпат подобро!“ охрабрувачки го удри по рамото Љупчо.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Тебе ти е редот“, му го подаде шрафцигерот на Ташко.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Тато го забележа моето несвесно движење кон клучот и спокојно рече: “Не, нема потреба да се грижиш.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Ми се скрши... еве, само три букви...“ шепна разочарано.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Има и писмо за тебе“, рече мама и ми го подаде.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Клучот нема да ти го земеме. Ти докажа дека совесно се однесуваш кон она што ти го доверивме. И понатаму ќе си - клучарче.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Какви се тоа вештачки дилеми? - ми потврди Живко и сам му го подаде празниот бокал на Диовецот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
По таа напорна експликација, генералот ги собра капките пот од челото и ги конзервира во шамичето што му го подаде сопругата, а тој го здипли во џебот.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Евдо, асистентот на асистентот - снимател, беше понел од дома шише своерачна сливова; но Геро, како асистент - снимател, го држеше шишето меѓу колената, како да беше веќе трајно негово откако Евдо му го подаде прв да ја вкуси и со една голтка да ја оцени.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го отна чепот како да активира мина и му го подаде бинлакот на Геро, не да му припука во рацете колку да го вкуси на устињето.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го извади од врзопот клучот од првиот ковчег со списи и му го подаде на Татко.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
- Јас ли прв? - праша Денко. - Ти си гостин, - рече Бојан и му го подаде грнчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бојан го пресече на две и едното парченце му го подаде на Денко.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Уште дедо Иван и не седна убаво, а Бојан бркна во џебот, извади мало шишенце и му го подаде.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А потоа ја разгрна на скутот ленената крпа и го подаде убавиот краешник Водата е подолу самата ќе ти се понуди, рече.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Мајка му пак отсечува поголемо парче, пак го мачка со мармалад, му го подава и му вели: - На, најади се па не ми додевај.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Таа бавно се придигна, преправајќи се дека е болна, се довлечка до креденецот, отсече парче леб, го намачка со мармалад и му го подаде на Мирка.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Мајка му пак станува, пак сече лепче, го мачка со мармалад и му го подава.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
МАРА: Да се напиете, како било... (Брзо им го подава пагурчето, кое го вади од ковчегот).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КАТА: (со левата рака му го подава на Пандета пагурчето, а десната ја држи на градите) Повели!...
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
КОТЕ: Не велам не!... (Пие и ѝ го подава на Фроса).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Чекај тогаш, да цицнеме уште малку од пагурчево. (Пие и му го подава на Митрета, а потоа зема од мезето).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Кога се исправа пред седелката, со левата рака држејќи се за дрвото, а во десната држејќи го секирчето, некое време се навикнува на темницата внатре, потоа, кога го здогледува бувот, исправен и скукален сред седелката, го зема со секирчето од страна, оддесно.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Двајца мажи влегуваат во гробот, кој нема како денешниве рамно дно, туку на дното на гробот ископана е правоаголна дупка, нешто како гроб во гроб, и во неа го положуваат стрика Анѓела, откако пред тоа го подземаат од други двајца кои им го подаваат завиткан во веленце.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Потоа го соблекува палтото, му го подава на Васила и зема да се качува направо спрема седелката, која е водорамна пукнатина во спилата и пред која, од левата страна, расте ниско и осамено дреново дрво; за него, смета Максим, ќе се држи кога ќе го убива кобникот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во кујната печеното јагнешко месо и печените пилиња беа исечени на парчиња и чиниите беа преполнети со нив и стратегиски поставени на долгата маса, така што никој од никого не мораше да бара да му го подаде печеното.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Тој застана, го подаде јазикот кон неа и потрча кон пијаниот Русин.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Го извадив од џеб празното кутивче во кое некогаш се чувале грамофоски игли и му го подадов.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Извади од под сламарицата темнозелено шише и ми го подаде со трепетлива рака.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Другиот дигнал еден камен од патот и ми го подал. „Еве ти камен, дај ми ја секирата“.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Ангелија... Седеше в претрупана полутемна одаја на железен кревет и имаше златникаво зелени очи. Ѝ го подадов писмото и се наведнав над леѓенот во чија вода некаква ситна бубачка очајнички пливаше во круг.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Потем го симна прстенот од својата рака и му го подаде на Филозофот: „На прстенот има запис со сосема ино писмо, донесено од крајот на земјата; прстенот е во воен грабеж стекнат, од прадедото на мојот прадедо.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но тој веќе не беше тука; бесен, излезе од семинаријата, па се врати со слово друго и ми го подаде препис да учинам, а тоа слово, со буквата Ж што почнуваше, на друг го даде за умножение.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Мишко од внатрешниот џеб на палтото извлекува свиткан лист хартија и преку вазната со цвеќе му го подава на Саздо.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Вади пакло цигари, му ја подава на Саздо; овој зема цигара, му се заблагодарува со нишање на главата, па откако ја навлажнува, го прифаќа огинот што шефот му го подава од скапоцена запалка.
„Го сакате ли Дебиси“ од Лазо Наумовски (1973)
Јас страмежливо му го подадов ливчето со напишаната на него адреса.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Јас толку минијатурна пред грандиозната катедрала ѝ го подадов мојот апарат на Госпоѓа Изабел. Ве молам да ме сликате...
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
- Земи – рече на албански и на најблискиот му го подаде стомнето со вода.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Полицаецот ми го подава писмото и ми вели: - Повели, пак те викаат за борба.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа како да се сети на нешто што заборавила, извади од џебот чоколадо и ми го подаде половината, а половината го јадеше самата таа.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Вера целата зацрвенета во лицето му го подаде букетот на татко ми и рече: - Толку многу цвеќиња има, што не можам да ги однесам до дома.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Нејзиното бебе е завиткано во шал, истиот шал што таа еднаш го имаше постелено врз каучот во дневната соба на нејзиниот стан во Сан Франциско.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таму беше отидена да изучува модерен балет, тап, и балет.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Всушност, жената го натера своето дете да го подаде бебешкото раче кон нејзе како таа сега да е некој ѕвер без канџи до кој вашето дете може да се приближи.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Таа се хранеше од она што ќе ѝ го подадеа пиљарите или месарите, она што таа ќе го најдеше покрај лозјата и градините.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Што се однесува до загатката од белешката „Кон расказите“ од првото издание „охрабрен од еден опитен прозаист“ посочувам: тоа беше даровитиот Венко Андоновски, кој, во еден творечки разговор во мојот „Кафез“ во Нерези, ми го подаде моливот за да го напишам ова што денеска го читате.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
„Кога ќе најдеме сѐ друго што е потребно, ќе ѝ направиме на куклата и коса, уста и нос.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Гледав де во малечката, де во мајката, која уморна лежеше на креветот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Ова?,“ праша Ана и подигна една книга, приближувајќи ја до очите на Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секогаш кога потоа ќе се сетев на неа, помислував на она глуварче и на нејзините раце кои го поземаа свежото цвеќенце во паркот, кога низ решетките на оградата ѝ го подаде едно дете; на нејзините раце кои го кренаа пресуваното глуварче од градите кога тоа падна од меѓу песните на една книга. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Глуварчето падна на нејзините гради. Повеќе не се видовме со Сара.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Повели,“ реков, и му го подадов крпчето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ана ми го подаде доминото, и јас го спуштив во кутијата покрај мене, во која на голем куп беа ставени книги, сувенири, дребулии кои требаше да бидат фрлени.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ми го подадоа малото тело – ја држев ќеркичката на Ева, се радував.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми ја позеде книгата, од помеѓу нејзините страници испадна пресуваното глуварче кое во паркот едно дете ѝ го подаде на Сара низ решетките на оградата, и кое таа го имаше ставено меѓу страниците од книгата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Едно дете се одвои од останатите, дојде до самата ограда, се наведна, скина глуварче и ѝ го подаде на Сара низ решетките.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Пред смртта, Сара го најде глуварчето, пресувано, меѓу песните од книгата што ѝ ја даде Зигмунд.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
По смртта на Сара, неколкупати ја посетив Клара во нејзиниот дом, но таму ме дочекуваше непријателството на нејзината мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Ја повикува на танго, а таа сериозно му го подава своето мало, голо, деформирано стопало.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Кога ми го подава пакетчето, ѝ паѓа тенката, лева нараменица, со облата дојка до наежената, капинеста пупка.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Пред двеилјади години, Синот Господов-Исус своите следбеници ги подучувал дека секогаш треба да го подаваат другиот образ ако претходно добиле шлаканица.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Никогаш не му беше удобно некој друг да му го подава лебот, та секогаш работеше, дење и ноќе, за да не им биде на товар на оние што веруваа во него и во Радосната Вест.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Австриските цариници некако се збунија кога тој ги подигна рамената на нивното обраќање на германски и им го подаде темносиниот македонски пасош.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Откако ќе го заврши, му го подава на Методи.) Однеси му го ова на Крстју.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
ЛУКОВ: Одлично. (Му го подава писмото што го имаше Фезлиев.) Сега, веднаш со ова писмо ќе појдеш кај Иванов и ќе му ја раскажеш случката.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Со прво домаќино донесол еден голем пагур ракија и го подал на трпезата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Веднаш беше изваил тепачот едно тевтерче од пазуа, завиткано во три мушами еднонадруго и му го подал на кадијата.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Море, ај коа ти велам, жено, испрати ме - је рекол - што ми требат мене попои попадии да ми се крева арч.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Поодил што поодил му текнало нешто што требало да го нарачат на жената: - Туф бре, види како заборавив нешто да је нарачам на жената ми - си рекол сам со себе - ја чекај ќе се вратам, нема чаре, за на аџил'к и утре се оди, дните в торба не влегоа, кога ќе сторам ниет, тогај ќе одам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Подај а, подај а вамо кај мене картата, домаќине, оти ние попоите за мака сме родени.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Еве како рекол: - Море, гости, ами што замолкнавте, сите што не му се одгоорите на домаќино, што ве канит за да отцепите некое дрво, туку чекате јас да одгоорам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Малото полека го спуштив во водата и тоа преташе весело, а таа, со клатење налево - надесно, се преврте на грб и со едната нога го јавна овој нејзиниот, па се исплашив дека ќе му напукне бутна коска и им го подадов Барбариче... и, кога првата капка ја допре, таа веднаш го прострела со поглед и навежбаниот се исправи, го грабна детето и го свитка во бањарка.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И јас со страв го извадив ножот од појасот на војводата. Му го подадов.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Неколкумина пак биле собрани околу закланото воле.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Цене Папчев му го подал ножот на првиот. - Ајде, стрико Симоне. Дери. Волево е заклано, не ќе му ја вратиме душата. Дери!
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Гавранот, војнички удри со високите топуци на новите чевли и го подаде шишето.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Стојан му го подава шишето со ракија и се врти кон Турчинот.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Неколку минути не изусти ниту збор, не се ни помрдна, недоверливо гледајќи во мојот пријател со подзината уста и со ококорени очи; потоа, доаѓајќи си малку на себе, зеде едно перо, и по неколку прекини и џарења во празно, најпосле пополни и потпиша чек на педесет илјади франци и преку масата му го подаде на Дипен.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Побара уште една цигара, а Марија ѝ го подаде остатокот од натопената кутија.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Една болничарка се обиде да ја запре со енергичен удар по дланката, но мораше да се послужи и со заповеден извик: „Застани, ти наредувам!“
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
- Да, да - рече тој разбирајќи ги нашите погледи, нашите срца, и, проклет да бидам, сосема нежно, внимателно, со тресливи раце му го подаде дрвцето на Кејтеновиот син.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
На умрениот му требало шамиче за да му се избрише крвцата од устите, другарката Оливера Срезоска со солзи го подава своето.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Мануш се врати нерасположен, со црвени очи од замор и сонце и плашливо го протресе за рамо. „Брат ти не е веќе таму“ му го подаде стутканото писмо.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Го заврши писмото и ѝ го подаде на сестра си: „ Тине, само една молба: те молам оди во петок во 18 часот на клупата кај сато и дај му го писмово“ и легна во креветот додека од очите и извираа солзи.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Не, јас пеам само за мојата мајка. Таа од далеку ме следи, јас ја препознавам во мојата тишина, која другите не ја разбираат...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Таа ми го подава лепчето на мојата душа, топлата погача на здивот на родниот дом.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Со надеж на исцелител го подал рацете и исправен, и во тврдоста нечујно подвижен, зачекорил несовитлив во половината и во глуждовите.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Првото што му го подаде на Винстон оставаше некакво чудно, а сепак познато чувство под прстите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Се доближи до мене, ја пружи раката и ми го подаде. Не гледаше во мене.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сестрата на шоферот му го подала бебето, мислејќи дека тој е таткото.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Христос одговорил: - Оној е на кого Јас ќе му подадам залак - и му го подал на Јуда Искариотски и му рекол: - Што ќе правиш, прави го побргу!
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Разнесувачот на поштата од судот, ѝ го подаде пликото.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Елена ѝ го запиша на едно парче хартија, што го извади од чантата. Ѝ го подаде.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Од подотворената врата виде како мајка му, без било што да каже, му го подаде писмото на татко му, што беше дошло од жената.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Потоа таа ѝ го подаде и писменцето.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Зеде еден послужавник и ѝ го подаде да го избрише.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Без да го изговори името на Хелвиг, го извади писменцето од чантата и ѝ го подаде.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Карабуклијата пак шмркна од пагурчето, му го подаде на дедот Петка и тој да го накваси грлото оти од многу зборување беше му се засушило, та откако се поналакти на другиот лакт, се заврте кон Доста и почна: — Арно вели побратимот, внуко, арно вели.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсте, Стојан и Нешка не еднаш стоеја до плетот и ги гледаа пчелите како влегуваат и излегуваат; како тие што влегуваат, носат жолт товар на нозете, го подаваат на „мајсторите" на вратата и се враќаат по нов материјал за нивното зимовиште.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Извади од пазувата едно јаболко и ѝ го подаде на снаа му на Ристета, која му прави здравоживо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кадијата стана со писмото во раката, му се приближи и осорно му го подаде. – Ha! Земи! Утре уште в зори да тргнеш. Ќе чекам абер.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Петра пронајде суви куверти во бовчата, ги поднамести убаво околу себе, Петелот што пронајде меѓу пљачките, ѝ го подаде на Чана да најде тенџере и вода за да го испопари, искубе, велејќи ѝ Направи чорба за сите дечиња, симни се долу и на Роса подај!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
На друго место барајте го, овде го нема! и токму сака да стави шеј што ѝ го подаваат врз купот, кога купот почнува да се лула и да се поткрева.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
РАЈНА: Повели, стрико Кољо. (Ги става пиперките пред него и му го подава пагурчето).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
ЈОРДАН: Ај, на здравје, Божано! (Тргнува голтка и и го подава пагурчето на Божана).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Татко ѝ го подаде на Мајка дебелиот плик со пари.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Го испи шишето и му го подаде да му донесе другпат.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
А Едо треба да го земе куферчето што човекот му го подава, траба грб да ѝ сврти на Германија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Таа еден ден, вообичаено по завршувањето на работното време, се врати со загадочна насмевка на лицето при што, од чантата извади еден лист хартија и му го подаде на авторот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Од некои причини што во соништата не се кажуваат, човекот не може да се пресегне да му го подаде куферчето.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Едо му го подаде својот пасош.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Брзина на светлината - Cour carré - Како што затвореник излегува на прошетка под надзор, сам и молкум да се насладува горко на дневната светлост инаку обична, тогаш света; како што несвесното си го подава грбот на есенското сонце да се згрее а лицето да остане темно, како Месечина од онаа страна на видливото; како што затрупаниот бунар посесивно и со мака ги чува подземните води усовршувајќи ја мајсторијата да ги заташкува трагите и да создава привид на секнат извор; како што квадратот е круг, и крст и триаголник, удвоен симетрично и синхронично; како што жената си краде од сонот за да добие време за да биде „нешто повеќе"; како што нема добивка ако нема загуба како што нема сенка ако нема предмет ; како што медитацијата бара отсутност при подотворена свест за светот и душа а енергијата е материја помножена со брзината на светлината на квадрат - така дворот врамен со ѕидини желно кон небото над Лувр зинува се простира префинето како акт на Роден или можеби на сестра му, Камила со намера да го покаже замислениот ерос на торзото видено одзади метатеза на тихоста манастирска и метрополска; - така стихијно надоаѓа тихиот дожд желбата да бидам во средиштето на симетријата бесконечен и рамнодушен број ослободена од суета, од неразумно самољубие зашеметена од ненадејната рамнотежа на крстот, на квадратот, на кругот и да се успокојам, ако веќе морам оти со толку тревоги од различно потекло добивам порив да излезам од себеси а потоа како ќе се сложам и составам во едно, знам ли?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Тогаш другиот му го подаде револверот, скоро му го тутна в рака.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Кирил му го подава шишето.
„Буре барут“ од Дејан Дуковски (1994)
Од ноќвите, од онаа страна до мијалката, извади сомун леб, ѝ го подаде на средната ќерќа, Мара, да им го даде, а таа остана кај мијалката да го оплакне котлето.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тропањето се смири кога тој го зеде меѓу палецот и показалецот и го стопори како да му го подава на фелдфебелот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Шишман го подаде колкот и двајцата, со дланките отворени, беа вдадени кон матарката како врапче да ќе фаќаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Шишман со растреперена рака го извади кутивчето од џебот и му го подаде.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Остатокот од пешникот ѝ го подаде на Мара и потоа тројцата засркаа од гравот, држејќи ги во едната рака коматот леб, во другата лажицата. Братучедите лакомо јадеа.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Шишман лизна и му го подаде на Србина. Овој одвај повлече една цела капка.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Им го подаде. Прво на Шишмана, - Ајде внуче.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Трајче грабна два сандаци и итро, ползејќи се врати назад, се одвлечка до чичко Анѓелета и му го подаде сандакот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Јас сум Трајче - одговори тој и им го подаде писменцето.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Трајче му го подаде кошничето со јајцата и му рече: - Нафта! - и му го подаде шишето од газија.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Не, ова не е мој текст – реков – некој го вметнал.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- А твојата посета кај него од минатата недела? Еве, прочитај и самиот – Грофот ми го подаде спомнатиот преглед. – Погледни го наведеното!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Секогаш кога ќе ме замолеше да ѝ го подадам тоа кожено коланче јас грубо го нарекував каиш. Нели, само за да ја збеснам!
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Никогаш не ѝ го простив тој нејзин каприц да се покажува.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Тогаш Трајче свари чај и ѝ го подаде на мајка си.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Туку сега, за да не ја срамотат, готова е заради утрешниот ден и за споменот да го даде меновникот, да се откаже од дел од својот живот, иако и беше јасно дека и тој чин е недостоинствен и низок.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ќе те носам во управата па таму, на управникот се ќе му објасниш, значи на командантот, разбираш?...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Чепка во торбата, во чиниче измеша во вода од расипаното брашно и му го подаде на Кузе, велејќи му со глас на бајачка: - Изеди го ова и фрли го појасот.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Многу пати сме го читале, рече Кире и му го подаде на Пандо.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Сѐ е тука, - молбено рече Крстовица.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Крстовица го одврза торбичето и го подаде преп лицето на Кузе велејќи: - Ете, троа пченичка собрав...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Штом Бошко се приближи и додека да го поздрави, дедо Најдо, чиниш не му е грижа за добарденот на Бошка, рече: - Седи, намести се како ти е најубаво, - и му го подаде ќесето со тутун.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Ја размислил работата и една вечер, редницата ја тргнала софрата по вечерата, а тој го извадил ќесето со тутун, го наполнил лулето и му го подал и на синот: „Нà, запали“ – му рекол.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Јас ќе му скршев едно парче леб и ќе му го подадев в уста.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
АРСО: (Тресејќи го.) Бреј, правови! Откаде ова чудо, чорбаџи Теодосе?
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
АРСО: (Му го подава цвеќето.) Подржи го цвеќево.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Тој го подава јазикот во нејзината уста.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Конечно се освестив и сфатив дека Дино не е тој што ’ржи, туку дека звукот доаѓа од под мојата брада.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ја праша дали го читала Зола и таа кимна со главата, па додаде дека го читале во училиште.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа зедов уште едно парче кожа и го подадов накај мачката.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ма, какви лулашки! Забрането ти е да одиш воопшто на лулашки, да паднеш таму да се искршиш!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Потоа го подадов лебот и мајка ми кога го виде уште повеќе се налути.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тие ни го подадоа цвеќето, а мене рацете ми се зафатени со друго.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А мама Злата ѝ го подаде цвеќенцето: „Ти носи го и ќе го ставиш во твојата соба.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Од офицерската чанта командантот извади тетратка, скина лист и му го подаде.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Тој го зеде пликот, го доближа до очи и му го подаде на Американецот - О, Детроит!!! - радосно извика тој.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Срната внимателно и плашливо го подаде муцето кои сенцето што ѝ го подаваше бате Јоле, го подушка, малку се поремисли, подразгледа наоколу и фати да си јаде исто како што од рака ни јадеа јарињата и јагнињата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
„Голем е Господ“, ќе речеше татко ми, ќе го извадеше ќесето од џебот во џамаданот, ќе му го подадеше на дедо и ќе му речеше: „Еве, татко, толку можев, толку донесов!“
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Јас му го подадов пагурчето на Даскалот: - Еве- реков – поздрав од дедо ми Крстин.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Во преминот имаше една срна и пред неа бате Јоле со сенце во раката како да ѝ го подава.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Скришум, кога го полнеше чанчето со вода, за да му го подаде на првиот бригадирец под насипот, Мече налеа вода и во својата направа.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Извади од него едно мало шишенце со виолетова течност, го отвори стакленото капаче, и му го подаде на дедо.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
И токму кога решивме да ги изедеме сендвичите што ги носевме и да си отпочинеме изморено од големото возбудување, дедо срипа како змија како да го каснала, ми го подаде помалиот пиштол, го откачи петлето на својот, и викна: - Внимавај, на пет чекори од тебе има мечка!
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Да видам, - замоли Саше. Кире списанието му го подаде, а Саше восхитено подзина: - „Вљубени срце“! - извика воодушевено.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Отиде и од собата донесе дрвено стапче на кое некогаш стоел сладолед. Ми го подаде.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
- Секако, - одговори тој, - ми го подаде помалиот, а поголемиот, еден во црна кожена футрола, го стисна силно во раката.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Тета се скамени од ужас, го фрли парчето леб што сакаше да ми го подаде и се стрча кон Бреза.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Но, кога кожата на Атиџе се смири, го повлече црвенилото и под наборот го подаде младиот и тенок слој на голуждраво птиче, па кога Атиџе ги поврати своите стари навики, одејќи со придружбата секој вторник на капење во Чифте-амамот, а бегот него штедро го награди и го испрати назад во Блатието - тој секој вторник, зиме и лете, напролет и наесен, дојден во градот како пијан, се гледаше себеси како цупка пред амамот, чекајќи таа да се појави и само малку да го потргне фереџето, божем ветер го сторил тоа.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Кога останаа сами и кога попот Ставре отчита тоа што требаше да отчита, па му го подаде на ибн Пајко залчето натопено во вино, црвено како крвта Исусова, тој се скубна уште неколкупати низ брадата, па рече: „Е сега, да не се фалам многу, ама со помошта господова и ја смислив една итрина, сине Марко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
И тој се пресегна, па од прстот на жената извади еден прстен и му го подаде на ибн Бајко, а другите три, без да ги разгледа, ги спика во џебот од своите бечви.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
- Ти води ме низ Индија, оти ја познаваш, веќе си била – рече и ми го подаде атласот и црвеното моливче што го имаше подготвено.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Од каде знае дека сум била? – се зачудив, но сепак реков: - Не сум била јас, моите беа.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Го подаде едното рокче, го помириса свежиот пролетен воздух, па кога се увери дека пролетта навистина дошла, ширум ја отвори вратата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)