го (зам.) - отуѓи (гл.)

Егзистенцијалност, на моето постоење Се сплеткав во канџите на твојата сентименталност и сензот го отуѓив...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Ова не беше случај со Јана која никако не можеше да го оттуѓи овој имот .
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
„Јасно се заклучува“, одговори префектот, „поради природата на документот и отсуството на определени последици кои инаку веднаш би настанале кога крадецот би го отуѓил; то ест, кога би го употребил, оти најпосле сигурно мора да го употреби.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Немаа потреба да ми го отуѓат реченото, всушност, за истото да ми платат со аплауз.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)