го (зам.) - омаловажи (гл.)

„Вештина“ би имплицирало и нешто понизок статус од „уметност“ сугерирајќи на аматерство, додека „наука“ би можело да алудира на механистички приод и да го омаловажи мислењето за преведувањето како креативен процес.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Дури во најтешките мигови формалностите ги обземаа до тој степен што не забележуваа дали некого ќе го омаловажат.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Веројатно се досети и ти. Прославата што Иван Степанович ја приреди по повод раѓањето на својот единствен син се одржа на долниот кат од неговата кафеана.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Којзнае од кои причини но напати се обидуваше и да го омаловажи па дури и да го исмее.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
За обичниот човек никој не измислува досетки, не се мачи да го омаловажи, него едноставно никој не го забележува, а на Голем Тодор многумина му беа настрвени.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Само куп слики, од изминатите денови, во кои се гледам себеси седнат онаму, под скалите, во оној шинел што ти толку пати го омаловажи и исмеа“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Воопшто не се сомневам дека третманот на Риверсовите дела од страна на критиката е под силно влијание на реакциите на критичарите на неговата личност, и дека неговиот намерен публицитет и спремност јавно да ги признае мотивите и целите што другите уметници исто така ги имаат но ги чуваат во својата приватност, го обои вреднувањето на неговата уметност...
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во овој век интерпретативните текстови за уметниците и нивната уметност достигнаа беспримерен степен на влијание, делумно поради својот обем и разновидност; а јавното мислење честопати е моделирано барем исто толку од објавените критики колку и од директното восприемање и доживување на делата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За да добиеме целосна слика за тоа како Риверс се вклопува во развојот на современата уметност, неопходно е да го истражиме не само неговиот живот туку и мислењата формирани и објавувани од коментаторите и анализаторите - и тоа како оние што го поддржуваат, така и оние што го омаловажуваат.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Во една кариера обележана со периодично напуштање на успешните техники и методи на работа, со постојани обиди успешно да се обедини формата со значајната содржина и со една лична блескавост која што често се закануваше да го затемни креативното достигнување, не е лесно да се лоцира адекватниот центар на енергија од којшто целата извонредна креативност се ревитализира самата себеси.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)