го (зам.) - одбележи (гл.)

Беше сигурно дека Татко сакал да ги оживее, да ги растолкува знаците на овие сиџили во кои претпоставувал дека се крие кодот на идентитетот на неговата мајка, на нејзиното семејство коешто најмногу го одбележа неговиот живот, оној со средиште во цариградското време.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
И стручната критика веќе го одбележи по заслуга тој напор.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Тој момент можеме слободно да го одбележиме како врвна точка во развојот на пријателството меѓу стариот и Пискулиева, зашто сѐ што последува, едноподруго, само го забрзуваше нивниот раскид.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Скромна свеченост го одбележа почетокот од работата на занаетчиското училиште во гратчето.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
- На крстопатот, на излезот од шумата, ќе го дочека куциот самовил, истиот оној волчји цар чие завивање го одбележи неговото раѓање.
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Капакот летна по вториот удар - дедо Васја седна во гробот во свечениот црн костим, крчеше со устата без половина заби.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Некој патем го прочита хартијчето што му падна од челото, го одбележа во книгата, ја тутна молитвата во џебот на дедо Васја: „Немој да ја загубиш“.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Да го исчистиме долниот пункт: чизмите, горниот пункт - тилот ќе го одбележиме со капче; на рацете ќе ставиме блескави манжетни, а на плеќите еполети.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Имено, на насловната страница на весникот „Стандард“ и на 2-та и на 3-та страница на весникот „24 часа“, стои со големи букви запишано „Стојанка Мутафова пред 600 нејзини поклоници кои се натискаа кон сцената го одбележа 85-от роденден.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Пред школото врвеше патот, сум го одбележал на картата, широко џаде што доаѓаше од градот Б . преку Црноечката долина и, врвејќи низ Долнец, заминуваше нагоре кон Стрелеско.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Под неа десно, каде што завршува засекот, сум го одбележал школото, еве, тоа било школото, со две училници, жолто обоено и со големи прозорци, сега црни правоаголни дупки.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Бургиба по ова предупредување на своите западни пријатели разбра дека со посебен настан во парламентот мора да го одбележи и вистинското враќање на повеќепартиската демократија.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
На крајот, да го одбележиме многу добриот превод на големиот специјалист за Балканот кој се крие под псевдонимот Клеман де Исартеги (вистинското име Патрик Крисман, б.м.) и кој пријатно го збогатува овој роман.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
И притоа брза да дообјасни дека она што тој го одбележува како секидневност тоа било употребено со желба да се потцрта важноста на доследноста, нејзината потреба.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Тоа го следиме, некаде, од појавата на Украденото писмо на Едгар Алан По (1809–1849) и Шинел на Николај Василевич Гогољ (1809–1852), значи од првата половина на 19 век, преку расказите на неколкумина долговечни автори кои го одбележаа 20 век и кои се карактеристични за повеќе раскажувачки и стилски текови на 20 век.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Фјодор Михајлович Достоевски - оваа година се навршуваат рамно 175 години од раѓањето и 115 години од смртта на великиот, неизбежен и постојано потребен (да, зашто да не?) класик на руската и светска литература.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Ниедна установа од определен тип, ниедна скапаница од телевизија не го одбележа овој извонреден датум - за огромна жал.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)