го (зам.) - овозможи (гл.)

Ова е една важна материја бидејќи сугерира - дури и ветува цело поле на философски занимливи можности.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Околу доцните шеесетти Бојс почна да го употребува цртежот главно во едноставно нотирани „партитури” за неговите перформанси. Овие мали, слободни чкртаници, типично внесени криптични фрази, усмерувачки ознаки, и мноштво отпечатоци, не се лесно читливи, дури и за оние коишто се запознаени со споменатите перформанси. 90 Margina #15-16 [1995] | okno.mk
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Би можело да се спомене и отфрлањето на скептицизмот онака како што се сфаќа традиционално и истиснувањето на целиот комплекс од картезијански согледби коишто го овозможуваат овој скептицизам.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Иако нивното значење денес се чини е единствено реликвитетно, овие мали употребни цртежи сепак служат како мост кон големите записи врз школски табли и кои го овозможуваат климаксот на „Мислењето како форма”.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Средбата со уметниците и писателите - пред сѐ со нивните дела - треба да ни го овозможи заклучокот за тоа што стои во "суштината" на овој исконски гест, што стои во поривот да се отфрли класичното токму на крстосниците, на почетокот на новиот век или во нашево време.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Тоа речиси бесконечно „играње“ на состојбите на зборот фатени во лет одразува една од можните коинциденции што во поезијата на Ренџов се повторува од неодреченото, неодстореното, неодотвореното суштинско прашање за тоа: кои се конечните можности на „зборот“ како енигма во обликување на мислата кое и самото треба да му го овозможи величењето на зборот како суштина на мислата.
„Вечната бесконечната“ од Михаил Ренџов (1996)
Целта на Бригадата била со офанзивни дејства во правец на Кавадарци-Демир Капија да го привлече врз себе вниманието на бугарскиот окупатор со цел да го овозможи пробивањето на Првата македонско-косовска ударна бригада во Централна Македонија и истовремено на 3-та група баталјони низ Источна Македонија. 119 PRO WO 202/406. 120 Апостолски. 121
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Токму во таа смисла биологот денес зборува за писмо и про-грама во врска со најелементарните процеси на информација во живата клетка.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Сега се стреми кон тоа да се вели “писмо” за сето ова, но и за други нешта: за да се означат не само физичките знаци на пиктографското, идеографското или пишувањето со букви, туку исто така и целокупноста на она што него го овозможува; потоа, од онаа страна на означувачкиот, самиот означен лик; оттаму, сето она што може да му даде место на еден запис воопшто, без оглед на тоа дали е или не е со букви, па дури и без оглед на тоа дали фактот што тој е распореден во просторот му е туѓ на поредокот на гласот: секако, кинематографијата, кореографијата, но исто така и пиктуралното, музичкото или скулптуралното писмо, итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Всушност, веќе извесно време, овде-онде, со еден знак и од неумоливи мотиви - а полесно е да се објави нивното деградирање одошто да се открие нивното потекло, - “говор” се употребува за да се означи делување, движење, мисла, рефлексија, свест, несвесно, искуство, афективност, итн.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Без разлика дали се работи за фашизам или за комунизам, токму за тоталитаризам станува збор.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Тоа беше ЦРВЕНИОТ ХОРИЗОНТ на Булатов во 1972. Тоа беа првите чекори на московската концептуална школа. Идеологијата на соц-артот излегуваше на видело. okno.mk | Margina #11-12 [1994] 85
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Овие вредности несомнено му припаѓаат на системот чие распаѓање денес се покажува како такво, тие ги опишуваат стиловите на историското движење кои - како и самиот поим на историјата - имаа смисла единствено во рамките на логоцентричната епоха.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Истовремено, оставаше впечаток и неговата чудесна креативна енергија; таа не само што го овозможи изразот на целосна слобода, туку и ја оствари оваа витална неопходност, реализирајќи ја низ конкретни и вистински креативни акти.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Несомнено, оваа субверзија секогаш била содржана во внатрешноста на еден алокуторен систем, кој го овозможи раѓањето на проектот на науката и конвенциите на секој нефонетски систем од знаци /caractéristique/ 1. Не можеше ни да биде поинаку.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Впрочем, да се идентификува BAD, да се биде секогаш на штрек, го овозможува задоволството човек да се чувствува жив во време кое „врие од разуздана празнина и ѓубре”. Fussell вели дека нештото кое очигледно е лошо не останува лошо за долго, бидејќи некој ќе се сети, и bad ќе се воздигне во BAD, ќе биде фалено насекаде како вредно, како посакувано.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
А којзнае, можеби токму таа ги поттикнуваше ваквите мои размисли?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Никогаш не и го подреков ова мое откритие (а можеби и заблуда), но верував, а напати бев и сигурен, дека јас сум прозорецот што го овозможува патувањето на нејзините желби, намери, сомненија, надежи, кон светот што се шири под нас, кон полето.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Секој од тие камења е сместен на единствен начин; секој камен ја зазема својата позиција во однос на камењата од сите негови страни, а тој со својата позиција го овозможува посебното уредување на камењата во неговата околина.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Таа поседува извонредни особини на издржување на тежина со специфичното уредување на камењата во облик на клин.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Дали е анонимноста, безбедноста, сигурноста од неказнување и непрепознавање таа што го овозможува оргазмичкото искуство кај толпата која се поистоветува со маскираниот?
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Како дете од стоунволската ера, сакам да му се опрам на отсексувањето на машката геј-култура, дури и ако еден од резултатите на мојата пристрасност биде тоа што можеби нема праведно да се осврнам на страсниот, бессексен, неироничен обожавателски жар што оди со речиси религиозната посветеност на некои геј-мажи кон предмети со несексуална убавина и кој таквата посветеност ја озарува со аура на несебичност, аскетство и духовност.363 Буквалниот, искрен, некампски и дееротизирачки напор да се загуби себството во естетскиот предмет и да се надмине сопственото гејство во тој процес јасно е важна димензија на културните практики на некои геј-мажи. (Други геј-мажи можеби чувствуваат дека таквите искуства на опојна занесеност во несексуалните предмети, всушност, ги прави понастрани.) Во секој случај, ваквиот бессексен естетизам не е нешто што сум го нагласувал, бидејќи мене ми изгледа дека укажува на одредено отфрлање на гејството, одбивање на хомосексуалната особеност, бегство и од геј-идентитетот и од геј-сексуалноста.364 Повеќе сакам да ги разгледувам оние културни практики што свесно упатуваат на хомосексуалноста, исто како што повеќе сакам да ги истражувам оние машки геј-изрази на страсна посветеност на културен предмет и оние искуства на занесна восхитеност од неа што откриваат некаква иронична самосвест и што себе не се доживуваат сосема направо.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А, впрочем, еден ироничен однос, т. е. односот кон драмата на гледач што е истовремено и внесен во неа и оттргнат од неа – во случајов, особениот однос на геј-гледачот кон женската мелодрама – може да биде најдобрата, можеби најдобрата возможна одбрана од задушната емоционална клаустрофобија на семејниот живот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Уште полошо, особеното настрано задоволство што бродвејскиот мјузикл сѐ уште им го дава на одредени геј-мажи е задоволството кое сексот што сега можат да го имаат не им го овозможува.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Напротив, би се рекло.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Понатаму, културните практики им даваат на геј-мажите вентили за страстите што му припаѓаат на ред наводно повисок од сексуалната активност и што дури може да спаѓаат во естетското, во духовното или во несебичното.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
И што точно е тоа што Џуди Гарланд или бродвејскиот мјузикл или другите за нас допадливи артефакти на главнотековната култура ни го нудат, а што не може да ни го овозможи една експлицитна, отворена, нешифрирана машка геј-култура.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Бидејќи е, како што е, постојано место на мелодрама, семејството практично налага да го гледаме од иронично гледиште.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога Милдред Пирс ѝ вели на ќерка си „Губи се дур не сум те убила“, таа укажува дека, спротивно на она во што романтичноста би сакала да веруваме, љубовта не ни е судбина.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зар таквото образовно искуство не е она што геј-движењето долго се трудело да го овозможи?
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби, поконкретно, има врска и со силната, опачна привлечност на романтичноста за геј-мажите и со лекот за романтичноста што го овозможува нивното величање на неавтентичноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Фелоус прекрасно го доловува оној вид неиронична, религиозна посветеност што е карактеристична за некои машки геј-културни практики – посветеност што не е ни отворено кампеста ниту имплицитно сексуална, што никако не упатува на гејството и што повеќе има врска со целосната, сериозна, духовна внесеност во естетскиот предмет, кој се почитува и самиот по себе како апсолутна вредност и како бегство од сопственото јас, вклучително и од сопствениот сексуален субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа е средство преку кое можеш да си ја заземеш повисоката положба што ѝ прилега на општествената елита, заедно со критичкото држење кон обичниот народ што го овозможува таа положба, без притоа нужно самиот да им припаѓаш на повисоките сталежи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Излез, всушност, има. ‌Вложеноста на машката геј-култура во сцената со судирот меѓу мајката и ќерката, со други зборови, и тоа како може да има врска со неблаготворните општествени и дискурзивни услови во кои геј-мажите се воздигнуваат до можноста за емоционално изразување, а најмногу за еротско изразување.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Таа нуди отуѓен светоглед кон интензивната емоција што – за разлика од судот на мојот стрејт-другар кој го спепели Сон за страст – не е ниту скептичен ниту редуктивен.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Аристократското идентификување, на крајот на краиштата, одамна им овозможува на припадниците на буржоазијата, или на секој што нема врховен статус и авторитет, средство за оспорување на општествената моќ на сериозните луѓе – односно, на луѓето чија општествена положба им налага на другите да ги сфаќаат сериозно и чија стаменост е начин да се спроведе наложеново.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не се однесува буквално на самото мајчинско, но алудира на емоционалната состојба што ја вообличува мајчинското – имено, абјектната состојба на некоја што верува дека нема избор, освен безусловно да сака... додека не ја дотуркаат до самиот раб. ‌Навистина, ако една од функциите на кампот е да се наврати на сцената на траумата и да ја преодигра таа траума до степен на урнебесна преувеличеност, за да ѝ ја неутрализира болката без да ја одрече, тогаш конкретната драма што ја преодигрува уживањето на кампот во мелодраматичната сцена на судирот мајка-ќерка во Милдред Пирс не е трауматичноста на мајчиното отфрлање, туку трауматичноста на безусловната, неменлива, бескрајна љубов.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Зашто она што го овозможува иронијата, во согласност со прагматиката на кампот, е можноста да се доживува театралноста на семејниот живот истовремено и како ужасна и како урнебесна, без притоа едната димензија на тие театралности да се асимилира во другата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Во целосната, несебична задлабоченост во бочно прилепените куќи од осумнаесеттиот век или во музичкиот театар или во сувенирите од Џоан Крафорд – во сите тие „исечоци, кутии цигари, ретки стари фотографии, писма, филмски ролни и колажни споменари“ во збирката на Нил Мачијевски (како што е опишана во списанието Аут травелер) – некои геј-мажи можеби гледаат можности за доживување силен занес каков што самата сексуалност, од која и да е причина, не им го овозможува и не може да им го овозможи.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Идентификувањето на машката геј-култура со аристократските вредности или ставови е стратегија на отпор кон конкретни форми на обезмоќување што произлегуваат од општествената подреденост.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
-Ти и го овозможи тоа: ја спаси од единствениот нејзин непријател – сомнежот.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Доброволно уште сега се пријавувам да бидам жртвата која ќе ти го овозможи тоа.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Знам колку тешко тоа му паѓа. Затоа му го овозможив најудобното сместување.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
11 Неоспорно е дека литературата се движи како и сите уметности во континуитетот кој го овозможуваат врските меѓу одделни автори.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Султанот и неговите конзервативни пријатели, во октомври 1918 година ќе се претстават како единствена способна сила да го потпише мировниот договор која би го овозможила преживувањето на една веќе совладана Империја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Улогата на Татко беше да ги открива, прибира и да го овозможи преносот на откриените документи во централните институции во Скопје.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
У тој момент е опседнат со дилемата дали да ги разбуди пријателите од соседните викендички и со нив да ужива во животот и во сѐ она што создал... или... да седне во белата кожна фотеља од својот монструозен глисер, да го разбранува мирното езеро и силно да го почувствува душевниот мир што му го овозможува државата у која живее.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Технологијата што тоа ќе го овозможи веќе ја развиваме, но патот до решавањето на проблемот е сѐ уште долг и многу сложен.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Истовремено, им го овозможи контактот со староседелскиот руски дух и универзалниот уметнички јазик.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во времето меѓу 1912. и 1914. година, кога детското сликарството и поезија се посматраа како рекапитулација на „хармонијата и чистотата на детската душа”, неопримитивизмот на Ларионов го воздигнуваше враќањето кон детството, следејќи го трендовски новиот приод.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
А во Албанија сега, со борбата за власт меѓу Ахмед Зогу и Фан Ноли, состојбата е таква што ќе ни го овозможи тоа...
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
„Можам ли да влезам?“ рече авторот решен да си го овозможи она што женичката очигледно не му го нудеше.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тоа му го овозможи еден пријател кој, исто така, беше некој бивш „важен“ партиски апаратчик во градот.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Хегел, се разбира, мораше да биде исчистен од својата метафизика, мораше безусловно да биде отфрлена неговата некритичка доверба во рационалистичкото умување — и дури тогаш можеше да се создаде вистински дијалектички метод што го овозможува спознавањето на природата и општествената стварност.
„Значењето на Хегеловата филозофија“ од Кочо Рацин (1939)
Можам да се обложам дека никој нема да се повика на капиталните семиолошки студии на Еко (Отворено дело, Шесте прошетки низ наративната шума...) или на неговата откачена фељтонистика (Diario minimo, на пример...), туку сите најпрвин ќе с закачат за Името на розата.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Под псевдоним го овозможи објавувањето на книгата Времето на козите (Fayard) на Луан Старова.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Изгледа дека на сите нам што го практикуваме таквото дистанцирано (или академско?) читање, постојано ни се случува истото: текстот на речиси секој од своите колеги да го следиме мошне внимателно, но притоа да го апстрахираме самиот скриптор онаа загадочна persona dramatis, која успеала да се избори за разновидноста и за множеството на совладаниот материјал, за да им го овозможи на своите читатели концентрираното естетско задоволство.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Добро, ние знаеме дека нивното авторство е несомнено и драгоцено, ама сепак остануваме фокусирани на текстот а не на неговите пишувачи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Овој модус на мислење, според ЛИОТАР, го овозможи Аушвиц - JEAN-FRAN- COIS LYOTARD, ‘POSTMODERNA PROTUMACENA DECI‘, NAPRIJED, ZAGREB, 1990; str.33.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Не беа како обични наставници што те водат на летување, туку како другари, повозрасни другари кои знаат што сакаат децата и знаат како тоа да им го овозможат.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Прекрасни петнаесет дена! Дома како дома: свој кревет, своја соба, сѐ на свое место, не попусто се вели, секаде е убаво, ама како дома- никаде. Најубаво е дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)