го (зам.) - навјаса (гл.)

Клечеше пред иконата на свети Наум и се молеше да му прости господ за ова што го стори со Наќо, зашто го навјаса страв и лутина да не им се случи нешто на полковниците, та сета работа да пропадне - да му се запечати судбината на манастиров.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Пламенот од огинот не можеше да го навјаса.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)