го (зам.) - навива (гл.)

Се поткачува на столот и го отвора стаклениот поклопец на часовникот; ја брише прашината со ракавот и врти со прстите на металните крилца за навивање; го навива и часовникот почна да чука; времето оживува во него.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ми ставија на глава железен венец и почнаа полека да го навиваат, да го стегаат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Ти подаруваат потреба да ги навиваш од ден на ден, обврската да го навиваш за да остане она што е; ти ја подаруваат опсесијата да ЧАСОВНИК проверуваш колку е точно часот во излозите на златарите, вестите од радиото, преку телефон.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
ЈАКОВ: Само шест лажички за мене. (Тишина. Пауза.) Не го навивај толку саатот.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
ТОМЧЕ: (Го вади од џебот саатот и го клава на уво.) Не работи. Не сум го... (Го навива.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
СПИРО: Ова ти е: удрила чума во сатовите!
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Го тресе еден часовникот, го навива и го тресе.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)