го (зам.) - милува (гл.)

Нејзината коса му го милува образот, 108 okno.mk нејзиниот задник се привива како сунѓер до неговите препони.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
Сонцето е во тој момент прикриено зад едно мало облаче, тиха сенка го милува дворот, претчувство на онаа сенка што ќе ја шири крушата.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Доколку шизофреничарот е инкогнито, со неговото тело можете да ракувате и да манипулирате; можете да го милувате, галите, да го тепате; можете да му ставате инекции или сѐ што ви е волја, но „тој” е посматрач, неповредлив.
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Останаа во свеста само оние три стебла на брегот – Како три тажеленки над морето, Како три крста, Три меча: Дење што го милуваат Ноќе што му шептат Во која насока заминаа децата И кога – ќе се вратат.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Го милувале маченцето, го ранеле но понекогаш го потргнувале и за опавчето.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
По улица, кучето одеше толку разиграно и лесно како да е бестелесно, трчајќи де пред него де зад него, така што господинот Гроздановски се чувствуваше подмладен во ситуација кога убавина го облетува и истовремено го милува по целото негово старечко тело толку желно и за најмала топлина со каква што зрачи нежноста.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
АНА: (го милува по косата).
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Тој многу сака да го милувам со нив.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Старецот зема од нејзините раце едно цветче, го превртува со сувите прсти и го милува со погледот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Секогаш го милував Оплакувањто на Христа со што и тој мене милост ми возвраќаше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Со треска почна да го моделира, да го ваја, да го гали со дланките, да го милува со јаболкцата на прстите. Да му ухнува живот.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Ние сме должни да го милуваме нашиот јазик, зашто тој е наш исто така како што е наша татковината.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ослободените „братушки” сега не сакаат да си ги признаат своите грешки; ете зошто изјавуваат дека тие се сите русофили, и дека го милуваат рускиот народ, но не ја милуваат руската влада, која не ги изразувала народните чувства кон Македонците и негативно се однесувала кон секоја искажана од народот симпатија кон нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Орал маж ѝ, доорал, побарал друга нива, воздивнал Гавруш Пребонд.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Во нашине села нема ваква жена, со дланка го милувал полниот сад Куно Бунгур; пред да отиде - Фиданка Кукникова му се насмевнала.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И тоа чувство му го милуваше срцето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Си беше еден човек и си садеше грав, пиперки и босилек, сееше ’рж и јачмен, ораше, влачеше, едниот вол му бегаше од браздата, и волот го тепаше по муцка, му пушташе крв од муцката на волот, и после муцката му ја држеше в раце и го милуваше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Со исти раце го тепаше, со исти раце го милуваше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А зошто би се бричел кога немаше одамна кој да го милува и бакнува тоа мазно лице.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Иии....! - Ми тежи мислата колку ли жени го милувале твоето тело?
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Таа го жулка кучето, го милува држејќи го погледот сè така вперен во Богдана.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
Ја турна на кај огништето и уште малку за големо чудо ќе ја фрлеше во оганот; ја бапна во пепелта и се загна да си го милува Толето, кое веќе врескаше до зајдување.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Креваше на шишето, ја пикаше главата меѓу решетките да го баци Анка, и неможејќи - само го жулкаше по раката, го милуваше; Анко му го чувствуваше треперењето на раката која сѐ повеќе стануваше потопла; татко му отпивнуваше и сѐ така со жулкање по раката, а во очите му најадруваа солзи од милина, од радост.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Што знаеш? Сѐ, му одговори. Сѐ. Го милуваше мојот 'рбет како да е нејзин.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Го милуваше со палец белегот под нејзините гради и молчеше.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Полните румени прсти несмасно го милуваат сребрениот вез.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа почна да го милува по косата.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Поораа уште малку и бидејќи Силјан си одел по браздите сѐ близу, си зобал црвјето, чунки му се сладило, и му се чинеше оти татко му го милува, без да му текне оти е штрк во тој саат.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Фучење: тој скокна; крилјата го голтаа и го милуваа свежиот воздух.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Нигде немам сретнато попогано муце од твоето“, го милуваше татко ти кога ќе го земеше мачорот в скут.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Наутро отсекогаш си сакала да молчиш. Си го милувала привидот на осаменост.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Ми го исправа лицето, ми го милува и само шепоти: Мојата малечка затвореничка, мојата малечка затвореничка, милаче мое, милуваче мое! Така некако...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И го пикам под гушата, го алкам секаде по главата, по газето го милувам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој го милуе, го полни, оди кај прозорецот и застануе на готовс).
„Гладна кокошка просо сонуе“ од Блаже Конески (1945)
Вера го милува по главата. Му тура ракија).
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Вера го милува по главата. Симон се смирува. Погледнува во неа.)
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Беше неверојатно како уште во моментот кога го запознав кај мене будеше некое чудно чувство на сожалување помешано со потреба да се грижам за него и да го милувам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ѕемне ... и мисли дека е сон првата снегулка што го милува.
„Слеј се со тишината“ од Ацо Шопов (1955)
Тој многу сака да го милувам со нив.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Старецот зема од нејзините раце едно цветче, го превртува со сувите прсти и го милува со погледот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)