го (зам.) - клоца (гл.)

Па, бидејќи сите зборуваат за него, го фалат, ги опишуваат неговите збеснувања, го караат и го клоцаат, викаат по него, па само се слуша неговото име, славата на Фигаро секој ден расте.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
А тој ќе се тепа, тепа, па ќе го земе кандилото, ќе го запали, и ќе го клоца низ гумното.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Слегуваат железничарите и патниците и го чистат снегот, го клоцаат, го туркаат, со голи раце го ринат од пругата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Со едната рака цврсто го држеше ременот, а со другата и со нозете го клоцаше снегот, го распретуваше, настојувајќи да го ослободи животното.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
КРТОВИЦА: Не знаеш ти друго! Го клоца.
„Последниот балкански вампир“ од Дејан Дуковски (1989)