го (зам.) - истргне (гл.)

Најпосле фрлајќи му јаже, успееја да го истргнат на брегот.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Дождот престана. Беше тоа како... како сред филм за лавина, торнадо, ураган, вулканска ерупција... како нешто најнапред да се расипало на уредите за звук, придушувајќи и конечно исклучувајќи ја сета бучава, сите експлозии и громогласни ечења и грмотевици, а тогаш како некој да го истргнал филмот од проекторот и наместо него да ставил дијапозитив со мирен тропски предел, што не се менуваше ниту трепереше.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Пребрзо, пред да зареве, му го истргнале ножот од грчот на смрзнатите прсти.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Не се спротивставил. Немал можност тоа да го стори.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Од рацете и го истргнаа јарето кое речиси беше расчеречено.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Притоа викаше: Бугараш! Комита! Со бугарашка пропаганда го труеш народот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Бесно врескаше кога таа ќе престанеше да му става во чинијата, се обидуваше да ѝ го истргне тенџерето и црпалката од рацете, грабеше парчиња од чинијата на сестра си.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Му го истргна од раце големиот сребрен крст и почна со него да го удира, удира по глава, сѐ додека не му ја расцепи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)