го (зам.) - истави (гл.)

То шо е во шарката е наше! Така да знјте! и го истави својот сурат од нивните очи.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Митра го истави грнето од огништето, го зеде ѓумот со вода и леанот па им тури да си ги измијат рацете.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Лазор, извишен над него, и сега не го истава погледот од него.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ако сакаш јас ќе го иставам цревото за полевање, татко.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Од неговиот старински термос (тој го вика матарка), пиевме вода, а најинтересно од сѐ беше кога дедо го извади големиот војнички дурбин и јас цел час не го иставив од очите.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)