го (зам.) - исправа (гл.)

Ми го исправа лицето, ми го милува и само шепоти: Мојата малечка затвореничка, мојата малечка затвореничка, милаче мое, милуваче мое! Така некако...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И околу урнатите споменици на Сталин се бркаме и го исправаме минатото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ми се испушти зборот и се мачам да го исправам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Треба да го вратам во живот: да го исправам, што се вели, да вденам игла потемница.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И тогаш, по еден истрел, на момчето како да му здодеало со напнат грб да го исправа од невозможната положба човекот со крвави гради.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Ластегарка, повторил некој. - Нека земе овој црн Пандил на друг да му го исправа грбот. Или тој сака кожа да дере?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Земи ластегарка и мавај. Исправи му го грбот. Со наш благослов ќе броиш до десет.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Стрелале во ништо, слепо, со бес на расрдени ѕверови со заби да го кинат невидливиот грозоморник, и веќе не се знаело кој и од која страна пука.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А Баге, пак, сиот во модрици, од глава до петици, небаре паберка од модар патлиџан што го фатила зимска слана, така што кога го исправаа на нозе чувствуваше болка по сета снага, почнувајќи од табаните, натечени како ленени снопови во застоена локва, па до темето каде што во некој агол од малиот мозок уште му догоруваше кандилцето на свеста.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
И ни го исправа патот, ни го покажува.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)