ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Што ако, кажано накусо, постоунволските машки геј-ставови се погрешни, па излезе дека машката хомосексуалност има помалку врска со сексот, а повеќе со културата, како и со чувствата, со емоциите и со сложените комбинации на афектот (како што тоа се сјадрило во љубовта на некои геј-мажи кон Џуди Гарланд) кој го имплицираат културните практики?

“La mythologie blanche”, in Marges, 301. 5 Francis Bacon, “The great Instauration”, in The Philosophical Works of Francis Bacon, John M. Robertson (ed.) (London: Routledge, 1905), 243. 6 Christoph Martin Wieland, Gespräche unter vier Augen, in Sämtliche Werke, J. G. Gruber, (ed.), 50 vols. (Leipzig: Göschen, 1824-77), XLII, 127-8. 7 Spurs: Nietzsche’s Stules/Eperons: Les styles de Nietzsche, bilingual edition, trans. Barbara Harlow, (Chicago: Chicago University Press, 1978), 137. 8 A Treatise of Human Nature, Selby-Bigge, (ed.) (Oxford: Clarendon, 1967), xxiii. 9 Видете Richard Bernstein, “Serious Play: The Ethical-Political Horizon of Jacques Derrida”, The Journal of Speculative Philosophy 1 (1987): 93-117. 10 Матеј 5, 5; 19, 24. 11 Charles Taylor, The Ethics of Authenticity (Cambridge, Mass.: Harvard Universitu Press, 1992), 104. 12 Видете, на пример, Positions 56-7. 13 De la grammatologie, 62, 64. 14 De la grammatologie, 65-86. 15 Матеј 4. 16 Summa Theologiae II ii qu. 162 art. 5-8. 17 David Hume, A History of Ehgland, 6 vols. (Philadelphia: Claxton, Remen and Haffelfinger, 1876), VI, 374. 18 Подвлеченото е на Хјум. Enquiries concerning Human Understanding, Selby-Bigge, (ed.), 2nd edition (Oxford: Clarendon, 1902), 165. 19 La vérité en peinture, (Paris: Flammarion, 1978), 189. 20 Marges, 4. 21 Glas (Paris: Galilée, 1974). 22 ”Beantwortung der Frage: Was ist Aufklärung?

Негувањето на добриот вкус им е дијалектички спротивно на кампот и на неговата восхитеност од лошиот вкус, неговата љубов кон естетската катастрофа – дијалектички спротивно, велам, затоа што добриот вкус и невкусот нужно упатуваат еден на друг, а едното го имплицира другото и едното постојано ја приспособува сопствената дефиниција во однос на другото. ‌Самиот вкус, бил тој добар или лош, е бесмислен без скалило и мера за вредност, без степени на префинетост и распознатливост.276 Во естетизмот е вграден одреден снобизам, со цело множество аршини, критериуми, судови и перцепции, со обиди да се распознае подоброто од полошото, згодното од одвратното, оригиналот од имитацијата, реткото од вулгарното.

Го третира стилот како утопија сам по себе – колку и да е ужасен некој конкретен стил и колку и да се фрапантни општествените значења што можеби ги кодира во даден контекст.274 При тоа одбивање некој туѓ или надворешен вредносен поредок да ја деконцентрира од некоja естетска обземеност, па бил тој и поредок на напредни политички вредности или особено ако е таков, камп-културата се впушта во сопствен вид општествена критика, во сопствен вид бескомпромисна одбрана на фантазијата и на задоволството, а со тоа и во сопствен вид политички отпор (тоа е една од пораките на Пуиг во Бакнежот на жената пајак, исто како што е и една од пораките на Сартр во Сен Жене).275 И вкусот и невкусот имаат важни, иако различни, улоги во машкиот геј-естетизам.

_________ 1 видете, на пример, Christopher Norris, Deconstruction : Theory and Practice, revised edi- tion (London: Routledge, 1991), поглавја 1-3. Hugh J. Silverman, (ed.), Derrida and Decon­ struction (New York: Routledge, 1989). Rudolph Gasché, The Tain of the Mirror (Cambridge, Mass: Harvard University Press, 1986). Mark C. Taylor, (ed.), Deconstruction in Context (Chi- cago: University of Chicago Press, 1986). okno.mk | Margina #11-12 [1994] 79 2 Deconstruction: Theory and Practice, 18. 3 Иако Дерида нема никогаш експлицитно кажано дека неговата алтернатива не е Западна, тој го имплицира тоа во постојаното асоцирање на Западот со логоцентризмот што тој го деконструира.

Без баш да ја помеша таа вредност со убавина, тој, сепак, ѝ дава значителна естетска вредност, опирајќи му се на секој начин на оценување што би инсистирало да се примени врз предметот построг, посериозен или посодржински склоп од надворешни стандарди, било морални, било естетски. ‌Камп-сензибилитетот така го оправдува „светот како естетска појава“ (нешто што Ниче сметал дека може да го прави само грчката трагедија или Вагнер).

Неговата теорија не прави така остар и радикален прекин со традицијата како што понекогаш се прикажува, и Дерида е во голема мера дел од модернистичкото, христијанско, и Западно наследство од кое тој толку многу се гади.26 Превод: Ж. Трајаноски