го (зам.) - изнесе (гл.)

Вештакот е должен да се јави на поканата на судот и да го изнесе својот стручен наод и мислење (чл. 237, ст.1 од ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Вештачењето го вршат вештаци запишани во регистарот на вештаци (чл. 236, ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Во уверување, кое го изнесува во предговорот на Трактатот, дека во суштина успеал да ги реши проблемите со кои тоа дело се занимава, Витгенштајн прекинува да работи на философијата извесен период, вработувајќи се како учител во основно училиште.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Џим обично стоеше покрај барот и пиеше вотка со џус и истовремено земаше даун - и навистина потполно се губеше - и тогаш доаѓаа девојчињата и правеа будала од него.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Една ноќ Ерик и Рони буквално го изнесоа од таксито и го однесоа во неговиот стан.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Покрај краткиот есеј со наслов „Некои забелешки за логичката форма”, кој се појавува во Дополнителните расправи на аристотеловското друштво во 1929 година, тоа било единственото филозофско дело кое Витгенштајн го објавил во текот на неговиот живот.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Во Ласиќевиот модел на узорна интелектуалност доаѓа до израз синдромот на добронамерната конструктивност кој на виделина го изнесува стариот копнеж по привилегираната општествена улога на интелектуалецот, по онаа улога што во општеството ја играа чудотворците и шаманите, пророците и свештениците - сите оние чијашто задача се состоела во тоа празнината околу која се конституира општеството да ја исполнуваат со еден провизориум од пророштва, митски приказни и религиски слики на светот.
„МАРГИНА бр. 35“ (1997)
А ако сте согласни, да ви го изнесам мојов план.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И мравките, ене ги го изнесле својот одвишок од храна да го потсушат на благото сонце да не им се расипе од зимошната влага, а мрзливиот штурчо дебне отстрана да може да крадне некое и друго зрнце, оти прегладнел за овие три четири месеци лежење под снегот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ако некој не е согласен, ќе може ли да додржи, барем да не не издаде — праша момчето место да почне со изнесувањето на својот план.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Мудурот, макар да не го изнесе случајот во Старавина на мулазимот, сепак го наговори да испрати една десетина, да прокрстари малку по нивниот реон колку да се види дека власта е будна, та да не се случи да му влезат и во самиот конак некоја ноќ, или да го запалат да изгори, како што му се фалеше Толе кај Сивета.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Но оваа потера излезе вечерта, и преку ноќ накачи горе и го фати орманот, та дедот Joван не ја забележи за да му стори абер на Толета да се засолни.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Ќе си ја земиш ли ти таа грижа со твоите Анадолци да ја свршиш уште таа работа? — го праша Дургут Бахтијара, што требаше во исто време да значи и заповед за акција, бидејќи Дургут беше главен заповедник на сите овие вооружани сили.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Сакам да су слободен прво јас, па после сете луѓе, — одговори Толе и го изнесе своето разбирање за слободата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Секој човек требе да е слободен.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Каде можат да бидат на друго место ако не во Мариово? — го изнесе своето мислење Џавид кој имаше долго искуство во бркањето на арнаутските качаци по Албанија.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Користејќи го фактот што во тој момент на островот Вис се наоѓале генерал Вилсон и Тито, Маклин и на двајцата им го изнел својот план.
„Британските воени мисии во Македонија (1942-1945)“ од Тодор Чепреганов (2001)
Сака да ги разнежи и дури да ги натера да го изнесат на носила. Margina #26-28 [1995] | okno.mk 125
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Сите ги очекуваат созна­нијата каде одиме, кон што, каде би требале да се упатиме, како да се поставиме.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Овде би ве упатил на она што се обидов да го изнесам во текстовите De l’esprit i L’autre cap... 4Дали сакате да зборувате за последиците од антропологијата? 4Антропологијата како научен проект сигурно не е некоја задоволителна причина, како ни било кое знаење по себе.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Штом неговото мртво тело го изнесоа од храмот - свена и нејзиното срце: Херо умре на рацете од својата верна дружбеница Јанте.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Откако му го изнесе својот план за отворање на училиште и му раскажа подробно за сè што направила и што мисли да прави, му рече: - Потребна ми е вашата стара куќа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Се очекуваше Татко да го изнесе своето пледоаје за судството на Балканот, во текот на владеењето на последните империи, сѐ до оваа социјалистичка судница чиј дел требаше да стане и самиот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Не ќе можам, во ова кажување, да ви го изнесам сето свое искуство, стекнато во правото, во досегашниот живот.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Денко зборуваше мирно, обично, како да раскажува нешто сосем неважно, а за Бојана секој податок што онака, површно ќе го изнесеше Денко, беше необично интересен: ... „има над триесет училишта... живее на другиот крај од градот...“ повторуваше Бојан во себе и се обидуваше да си создаде претстава за тој огромен град, сиот исполнет со училишта и ученици, со татковци, мајки, доктори, инженери, лекари...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Значи, таа само им олеснува на некои личности да се ослободат од инхибициите и да го изнесат на површина она што веќе го носат во себе во некоја специфична естетска форма.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
И затоа кога во зорите, нешто посетен од трети петли, Јанческите со запалени вивки и гламни истрчаа на срецело и нададоа лелеци дека ајдутин го одвел Бошета нивни. (Велеа на измама; божем само за да го изнесе на пат за Прилеп, а оттогаш од сред полноќ, и покрај што изминало толку многу време, Бошета го немало да се врати, а за јамка дека ќе го пушти да се врати им оставил едно чупале, петгодишно и сето завиткако во коприна и во кожуви, небаре е цариче, и еден коњ, ат, ист небаре е царски.), сите, трчајќи накај срецело, велеа Ама ајдутин, ни пците, ем што се пци, не го сетија, не пак човек кој е со помали дарбини од нив за тие работи, да го сети!
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Им умрело, го клоцнал некој коњ, едно малечко; никој не слушна да го редат но сите видоа кога умреното, затворено во ковчег и натоварено во кочија, го изнесоа од Имотот.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Поминувајќи низ градот, па покрај Баница и низ Леринско, Воденско и Солунско Поле стигнуваат во Солун и тука, во градот, раздробувајќи се на мноштво улици и улички, го изнесуваат човека, колку и да е капнат од умора по толкуте патување, на брегот на морето - за да си ја шета душата и мислата по мапата на украдената татковина.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Тахир-бег Јаузоски, Мустафа Салиоски и Костадин Дамчески, силно возбудени, стануваат и секој го турка својот стол нанапред, за да седне на него Лазор, но Максим и Јосиф, двајцата во еден глас велат Вие само седете си, Лазор овдека ќе седне.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Прикрепувајќи го едниот од едната и другиот од другата страна, Максим и Јосиф го изнесуваат Лазора од гостиската одаја на чардак.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Беговите, за да си ја одбранат честа, но бездруго и за да не ги вратат позајмените пари, се фатија на мамката, заповедаа да го изнесат Симиќа на срецело и за казна што ги галател да му удрат за секого од нив по десет стапови по гол газ, и уште други десет за сите излажани од Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се образуваа две потери; бидејќи така рекоа Јанческите, дека ајдутинот што го зел со себе Бошета го зел за да го изнеси на пат за Прилеп, едната, на чело со Тахир бег Јаузоски и со Максима Аконоски, по Пазарџиски Пат тргна накај Алилово и натаму, а другата, на чело со Костадина Дамчески и со Реџепа Салиоски, преку Веселички Рид и низ Веселичани се упати спрема Џадето и спрема Алинци.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се сетив на неговиот познат став за меѓуверската толерантност кај Албанците и се обидов накусо да му го изнесам на А.А.:
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
Татко со последните атоми на силата на духот сакаше да го изнесеме на раце да ги почувствува последните сончеви зраци.
„Атеистички музеј“ од Луан Старова (1997)
- Најинтересното од она што го кажа жената во возот беше спомнувањето на името на еден од главатарите на единицата - собрав сили да го изнесам и последниот податок што Огнена, таму, во купето, неколкупати го повтори.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но, веднаш ќе додадам: со појавувањето на Ѓурчин во моите размисли многу често наидуваше и една цеала толпа горчливи сознанија!
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ѓурчин е секогаш првиот што ми иде на ум кога ќе се обидам да го изнесам надвор од себеси оној куп ноќи и денови, што повеќе наликуваа на сон а не беа ни сон ни пуста надеж туку многу често се прелеваа и во реката на недосонуваниот живот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Мајка ми се чини веруваше дека тој податок нема многу да ми користи. - Кој податок – прашав.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Мајка ми? - се зачуди Иван. Очигледно моето прашање го збуни.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Тој податок си можел да го добиеш само од мајка ти, од никој друг - рече Даскалов. – Се разбира можеш да го добиеш и од тој твој несуден татко.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
- Сега веќе верувам дека тој привид ќе се осветли, ќе се престори лик! – неочекувано гласно го изнесе својот заклучок - Да не произлезе најсетне дека сега се сети оти мајка ти, или некој друг, ти има кажано а ти, којзнае зошто, си го затурил сеќавањето - се обидов да се пошегувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Набргу, на дваесетина метри од брегот, тие го прифатија давеникот и одејќи кон плиткото, го изнесоа на брегот. Беше жив.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
По раката на дедо Васја ползеше мравка.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Гробот го изнесоа низ прозорецот - засвире музиката.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Го претепа, и јас и Земанек го изнесовме од училиштето (подоцна Фисот беше сменет поради тоа и доби укор пред исклучување и од Партијата, но веќе сѐ беше готово, оти Лудвик веќе нѐ беше напуштил); тој го замоли Земанека да претрча до кај него дома, да му земе една торба со алишта и да му го донесе саксофонот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
А стражарите ни помогнаа да го изнесеме од одајата телото на отец Стефан, тешко како црна земја.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога сме вљубени, не сме изопаченици – само си го правиме тоа што си е природно.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А протогеј-субјектите реагираат на настраното нудење на одредени одлики или состојки на тие главнотековни облици што комуницираат со чувството на тие деца за различност, со нивната желба за бегство и со нивната волја да замислуваат алтернативи, како што тоа го срочил Бери Адамс.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ја поразува секоја критика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Речиси секој исказ што човек може да го изнесе за културата ќе излезе неточен штом ќе се примени на поединци.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Со други зборови, еден процес на социјализација во машките геј-културни практики може да започне во раната возраст, долго пред почетокот на активниот сексуален живот и пред почетокот на возрасното учествување во некоја геј-заедница, затоа што протогеј-субјектите уште на таа возраст започнуваат да создаваат или, можеби, само да изнаоѓаат нестандарден однос кон сексуализираните или обродените вредности што се врзуваат и со главнотековните жанрови на дискурс, на чувствување, однесување и лично изразување и со културните облици (мјузиклите, трагедиите, мелодрамите, историското конзерваторство, разните естетски практики и интереси) и нивните сврзани емоционални облици во индивидуалното однесување, кои ги отелотворуваат, распространуваат, рутинизираат, зајакнуваат и консолидираат тие жанрови.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Природниот нагон е подлабок и повистинит од секој општествен поредок или од секоја морална предрасуда; го надмогнува секој суд за геј-љубовта што може да го изнесе разумот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Не, понудив, признавам, шпекулативен приказ за начинот на кој некои поединци (и геј и стрејт) се здобиваат со машка геј-културна ориентација, чии координати се протегаат до полињата и на сексуалноста и на родот.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Можеби ќе ја објасни специфичноста на емотивното дејство што тие две сцени го имаат врз машката геј-публика.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Милер не се потпира врз нејасни психолошки општости од оној вид што го изнесов во целиот претходен пасус.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Им се покоруваме на законите на природата, си го изразуваме вистинското јас, сведочиме за длабоката вистинитост на своите чувства, си ја остваруваме и си ја пројавуваме автентичноста.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
А и, воопшто, подозрив сум да не ги заменам описите со толкувања, конкретните предмети и практики со „опсенарски свет на ‘значења’“, да не би одбил така да ги согледам појавите онакви какви што се по себе, со сета нивна особеност, и да не го пренебрегнувам она што треба да се набљудува.113 Второ, кога психоаналитичките мислители го изнесуваат своето тврдење дека желбата го надминува идентитетот, главната цел, или главниот исход, е да се дестабилизира хетеросексуалниот идентитет, хетеросексуалноста да се ослободи од идентитетот – постапка чиј краен ефект не е да се поткопа, туку да се промовира и да се универзализира хетеросексуалноста.114 (Некои квир-теоретичари на сличен начин се повикуваат на психоанализата за да фрлат сомнеж врз стварноста на геј-сексуалната ориентација: исходот, меѓутоа, не е пресвртување на хетеросексистичкиот ефект, туку негово продлабочување.) Решавам да појдам по друг пат и да ги драматизирам границите на машкиот геј-идентитет така што ќе се занимавам со културните практики и животните искуства на самите геј-субјекти.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ова што штотуку го изнесов тука, се разбира, не е теорија за она што ја предизвикува машката хомосексуалност.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Милер ова јасно го изнесува додека објаснува зошто особените, но заеднички преданости на геј-мажите кон одредени дела од главнотековната популарна култура може да бидат добар извор на информации за особените обележја на машкиот геј- субјективитет.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Но, треба да се знае дека она што таквата хипотеза во случајот со Циганка ја прави привлечна е нејзината строга врска со Милеровото грижливо читање на самиот мјузикл, читање што самото ја создава хипотезата.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Ете, сега, стоејќи пред капелата и чекајќи да го изнесат ковчекот, се потсетуваме за тие времиња невремиња.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Подавајќи му го мојот дипломатски пасош, му го изнесов случајот и на крај му реков: - При влезот во Грција има голема табла со натпис: “ΕΛΛΑΣ “ и “GREECE”.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пишувајќи за тоа како ја доживеале Виничката провала, еден од идните гемиџии раскажува: „Таа го изнесе на видело постоењето на Револуционерната организација и ѕверствата на деспотската турска власт.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
А К.Мисирков, не само како член – основач и еден од раководителите на една значајна филијала на ТМОРО во Петербург, туку и како личен учесник и набљудувач на овие настани, имаше морално право и општествена одговорност да го изнесе своето мислење за најважните прашања во тој историски момент.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Токму тоа го изнесе на видело македонскиот „национален сепаратизам”, од кое после произлезе и образувањето на „Комитетот за придобивање на политичките права на Македонија дадени од Берлинскиот договор“ во Солун (1893) што прерасна во моќната ТМОРО.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Откако го изнесоа ковчегот, ја заклучија влезната врата. Завладеа тишина.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Целото ова за имиџот, имагологијата, сликата на светот, го изнесов да послужи како потпора на едно верување зад кое стои Салман Ружди, авторот на „Имагинарните татковини“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Овде сакам да го изнесам и мојот животен став: Ништо што поминало не се враќа.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
И. Крилов „Мисли на помодниот филозоф“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Најљубезни браќа! - така започнува мојот филозоф, - почитувајќи ја вашата благородна ревност да изгледате паметни пред јавноста, а во исто време, да ја сочувате наследената неукост, јас се нафатив да ви бидам од корист и да го изнесам начинот погоден за денешното воспитување, начин достоен за завист - да изгледаш паметен без ниту капка памет.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Стариците не го слушаа. - А Пашка, тој Мелентјевич, тоа столче денес го изнесе и го продаде. Јас го видов. Кому? - извика Остап.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Од помошниот влез му го изнесе на прекупецот.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Господа! Јас предлагам од ништо да не се срамиме!“, го изнесе својот предлог Клиневич.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
На сите им предлагам овие два месеци да ги минеме колку што е можно попријатно и затоа, сите да се организираме врз нови правила.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Мене сенатот не ме ополномошти.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- А Паша Емиљевич денес наутро продаде столче од свечената сала.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Кога беше разбрал царот сакањето на ќелешот, беше му дал три орли: еден бел, друг црн и треќио црвен, за да го изнесат на горна земја.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Добро, им вели тој, и оди да ја удри камбаната; ја удира полека, тажно; од црквата го изнесуваат ковчегот во кој лежи Бандо умрен; таа писка и ги затина ушите да не го слуша погребното удирање на камбаната.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Луѓето што го изнесоа Дончета Спикоски, се вратија во црквата, и крстејќи се, рекоа: - Бог да го прости! 137
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го изнесоа и Бошка од креветот и креветот го посолија со некоја прашина, како ќуќур, како толчена вар.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Акакиј Акакиевич просто замре, се заниша, се затресе со целото тело и го изневерија нозете: да не притрчаа веднаш чуварите да го придржат, тој би се плеснал на под; го изнесоа речиси полумртов.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како се симнал по скалите, како излегол на улицата, Акакиј Акакиевич ништо од тоа не паметеше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но, нема добри писатели коишто не го разоруваат (дури и кога мислат дека го утврдуваат) кодот на сопствените предестинации: религиозни, национални, историски, психолошки... 48 okno.mk Ако сум слободен да го изнесам својот став, не сакајќи овде да влегувам во аргументите на сите други ставови, го претпоставувам Рембо пред сите католици на францускиот 19 и 20 век, а Матош пред хрватските; Војнович пред сите руски православци, а Домановиќ пред српските; Омар Хајам пред сите муслимани, Витман и Емили Дикинсон пред сите американски моралисти; Еразмо на острата смеа пред пајажината на верската схоластика, Оскар Вајлд пред сите викторијанци (крутиот британизам); Томас Ман пред лажната и простачка, „мистичка” (мистификаторска) опиеност на сите настапувачки национални гордости; Кафка и Џојс пред секој „реализам”; а Ниче и Шопенхауер пред секоја катедра на големи мисли... »» Каков, во таа смисла, треба да биде ангажманот на писателот?
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Додека на некои букви веднаш „им беше потребна помош” - вели Frere-Jones, обидот покажа дека од сé може да произлезе азбука. Frere-Jones признава: „има денови кога мислам дека е смешно тој материјал да го изнесам на пазарот.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
И таа умираше во делови, како и тој самиот, со телото и душата...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се случило еднаш, кога аналитичките служби на министерството останале без крунски аргумент за една инструкција која требало да се испрати до сите амбасади во светот, тогаш министерот решил да побараа мислење од улавиот дипломат на мансардата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Големиот палестински поет Махмуд Дарвиш, мојот дамнешен пријател ми остана последната жива врска со Арафат, да ми сведочи за него, за нивното политичко разидување, сѐ до времето кога го изнесоа на смртната постела од бетонскиот кафез-резиденција...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Тој веднаш го изнел своето мислење.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Ова време брилијантно го изнесува во својата Автокритика.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Се случуваше Камилски и за нечитана книга да го изнесе своето мислење.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Кога ќе ти го прочитам заклучокот на мојата дисертација, можеби сѐ ќе ти биде јасно! одговори мигум Камилски и продолжи: Замисли, мој пријателе, пред угледните професори, без оглед дали се од десничарско или левичарско убедување, а во комисијата на одбраната и од обете, можев слободно во заклучокот да го изнесам своето убедување: Педагогијата претставува грандиозна епоха во историјата на педагошката наука и нејзината примена ќе може да се остварува по Октомвриската револуција......
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таа направи мала пауза, чекорејќи првин лево, а потоа десно, со одмерен ритам во звукот што во допирот со паркетот го оставаа високите штикли, (тоа беше вообичаено на нејзините предавања непосредно пред да го изнесе заклучокот) и, кога оцени дека концентрацијата на слушателите го имаше постигнато потребното ниво, им се обрати тивко, со зборови кои се голтаа во сиот нивен волумен, како пластични апови до пукнување исполнети со кислород: „Мили мои осамени срца, добро запомнете, кругот за кој зборувавме функционира во секој сегмент на општеството, отсекогаш и насекаде.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Винстон остана седејќи една минута, загледан во својата празна чаша, и одвај забележа кога неговите нозе го изнесоа повторно на улицата.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Овде, градоначалникот ти пружа шанса, у текот на неколку саата, у одреден ден од неделата, да го изнесеш ѓубрето на одредено ќуше од својот двор.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Скоро воопшто не даваше никоја од сестрите да го изнесува Карл надвор од куќата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ако ништо друго, почесто да го изнесува в град Карл, со количката.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Да го изнесе надвор од куќата.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
— Горе, внуче, наполни го пералникот вино, ќе плати поп Петко! — запален викна Пере, а Ѓоре го изнесе спремнатиот пералник со вино.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Милошка уште до есен иска поголем ќилим, со четири дипли и прва го изнесе на коњот, на кој беше товарена рубата на ќерка и, но сите знаеја дека модата е од рожденката, та и денеска, кога меѓу момите станува збор за руба и чеиз — се прашаат: дали таа и таа девојка носи „рожденски ќилим"?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
До самиот агол од училиштето мравките го изнесле своето житце од „амбарот" и го сушат на пролетното сонце.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Таму сега веќе Петре беше го разгорел оганот, се направил жар достур, а и пцалтот Кушо беше го преварил дедот поп и го изнесол „воскресението“ надвор да му тропа на дедо поп кога ќе почне службата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Даскалот Бино ја наведна главата. И додека по малку се надеваше да го поканат да си го земе старото место — даскаллакот, една вечер го најдоа во Село Манастир неколцина четници — поправо воени дезертери што ги бркаа со Јована — и го фрлија жив од една стена блиску до селото, во еден длабок процеп, од каде што ни орлите не можеа да го изнесат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Домаќините, сите тројца, не рекоа ни збор против неговиот „ал". My го изнесе Нешка „рачунот" — најубавата кошула — „шарената писана" со целиот такам што оди со неа: саѓиа. прегач, чорапи и калци, ги врза во едек бел тулбен со бели череци по сите краишта, коишто и беа дадени „проводиа" уште на крштењето и ја даде на татка си.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Готови се, си рече Аџи Јане во себе и за малку што не скокна од столчето да отиде кај буљукбашијата и да му го изнесе планот за победата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Тоа беше така сѐ до вечерта кога Мајка, по многу години, го изнесе својот втор каталог на стоковната куќа Ла Ринашенте.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Но би сакала, пов­тор­но, да ви го изнесам примерот на нашиот најдобар ученик.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Еврипид на едно место вели дека е роб оној човек кому не му е дозволено слободно да го изнесе своето мислење.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Во едно слободно општество на секој човек треба да му биде допуштено светот да го гледа на каков што сака начин.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Цветан Горски, сега беше на јасно дека ќе може слободно и до крај непречено да го изнесе своето мислење, а тоа на почетокот, и не сонуваше оти ќе може да го стори.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Тале го изнесе Дорча. Од едната страна на самарот му го обесија празното тенеќе од млекото, а од другата торбичето, во кое беше шишето со бензин.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Штом ќе му го изнесат кафезот на тераса и птицата ќе почне да пее по својата изгубена слобода, не можам а да не се разнежам.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Влегоа Никос и Ференц. Ги прегледаа новодојдените, а завитканото наредија да го изнесат.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Сакав да те прашам кога ќе го изнесеш шпоретот во тремот.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Анастасија таа вечер го изнесе синчето на малото чардаче од катот, и некој се сети да ракоплеска а сите ние потоа му се придруживме на ракоплескањето.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Видел дете во куќата што гори. И го изнесе на раце.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Дојде, ги изведе на показ игрите на онаа неодмерена стрвница, или поточно бесрамница, а притоа како да сакаше да рече: јас ви подарив една тајна, толку од мене, а сега ви го препуштам редот вам, и вие да постапите на ист начин: да бидете дарежливи кон мене; да го изнесете од скришниот долап куферот на тајните што и јас сакам да ги дознаам; зар многу барам?
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Тоа беше намерата на вознемирената Трајчеица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Зар не е веќе време? Мина зимата“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Беше тоа голем момент на поминување на задоволството од човек на човек.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Се изненадив кога видов дека е малку понизок од тетка ми, со многу влакнести раце, темен тен и густи црни брада и мустаќи.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога го изнесов месото и го оставив на сред маса свекрва ми љубопитно погледна во тенџерето.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Да се може и него ќе го кренеме, над облаци ќе го изнесеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сакајќи да навлезам во толкувањето на вашиот сон кој се случува во Македонија и е можна сенка на актуелни настани, би сакал да ви го изнесам моето често сонување кое најчесто се случува преку границата во мојот роден град Поградец, на брегот на Охридското Езеро.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Моето пишување на балканската сага е и потрага по семејните соништа.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Британскиот амбасадор во СССР, Кер, постапувајќи по директивата на своето Министерство, на 13 март испратил писмо до министерот за надворешни работи на СССР, Молотов, при што уште еднаш го запознал со британските ставови за југословенско-бугарската федерација и го изнел задоволството од советските убедувања за нејзината неактуелност, но ја предочил британската вознемиреност поради советското одобрување на преговорите меѓу Југославија и Бугарија за постигнување договор за сојуз и заемна помош.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Сосема отворено побарал Советската влада да се изјасни во однос на идејата за „Голема Македонија“.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Кикицас, гмечејќи ја цигарата со дебелата петица на поткованата чизма, тивко, но доволно гласно за да слушнат сите, рече отсечно: - И јас сум член на командата и ништо друго не ми е познато што реши таа освен ова што пред малку го изнесов...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Но јас научно сум утврдил дека се работи за еден единствен човек и тоа ќе го изнесам пред светската јавност на Берлинскиот конгрес Дедикар Икарал се родил со крило на левата рака и со ѓуле на десната нога.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Првиот востаник притрчува. Го изнесуваат Гаврил надвор.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Така подготвен, го изнесоа ибн Пајко пред џамијата и го ставија на одредениот трон „мусала“, каде обично се ставаат сите покојници по бањањето.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Набргу, на дваесетина метри од брегот, тие го прифатија давеникот и одејќи кон плиткото, го изнесоа на брегот. Беше жив.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)